Το Επταήμερο του Διόδωρου

Με τυφλώνει ο ήλιος στα μάτια αυτή τη στιγμή· τα σύννεφα που λίγο πριν έριχναν κεφαλοθραυστικό χαλάζι απομακρύνθηκαν και ώσπου να έρθουν τα επόμενα βρήκε ευκαιρία ο φωτοδότης να με τιμωρήσει για την αγάπη που τους έχω. Λίγο το κάθισμα δεξιά, να μεταφερθεί το πρόσωπό μου στη σκιά της κολόνας της βεράντας –και αυτό ήταν, οι ακτίνες του δεν μπορούν να τη διαπεράσουν, δεν είναι τόσο δυνατός όσο νομίζει ο ήλιος που τον έκαναν υπέρτατη θεότητα τόσες και τόσες θρησκείες.

• Βέβαια, δεν μπορώ να πω πως είμαι ενθουσιασμένος και με το χαλάζι που μου στέλνουν τα my precious –φοβάμαι για τα λυγερά κυπαρισσάκια μου, τις κοντούλες αχλαδιές, τις παιχνιδιάρες βυσσινιές, τα θυμάρια, τις λουίζες, τις λεβάντες, τις μπουκαμβίλιες και τα άλλα που φύτεψα, μην τα τσακίσει. Αλλά πρέπει να αγαπάμε τους φίλους μας με τα ελαττώματά τους, και τα σύννεφα έχουν το ελάττωμα κάπου-κάπου να ρίχνουν, αντί για χιόνι ή βροχή, χαλάζι.

• Εφυγε ο ήλιος, έδυσε πίσω από το Κάστρο των Βιλεαρδουίνων, ξαναφέρνω το κάθισμά μου στη θέση του, ήταν λίγο άβολα εκεί που το πήγα –αλλά αυτό δεν θα το ομολογήσω ποτέ στον ήλιο, ημερολόγιό μου, να μην έχει τη χαρά ότι κατάφερε να με τιμωρήσει.

• Δεν θα ήταν πιο όμορφο αν οι γονείς ήσαν περήφανοι για τα παιδιά τους επειδή θα έριχναν με Καλάσνικοφ στα σύννεφα αντί να είναι περήφανοι που τα σήκωσαν για να πολεμήσουν τον καπιταλισμό, την ανομία, τη σαπίλα; Ακόμα κι εγώ που τόσο αγαπάω τα σύννεφα, δεν θα τους κρατούσα κακία –γιατί και τα σύννεφα είναι μεγαλόθυμα, γελάνε όταν τα απειλούμε, όταν τους ρίχνουμε κανονιές ή ντουφεκιές· μόνο τα αλεξικέραυνα τα εκνευρίζουν λίγο, είναι σαν να τους επιβάλλεις προφυλακτικό όταν ενώνονται με τη γη. Είναι παλαιάς κοπής αρσενικά, κάπως φαλλοκρατικά, πρέπει να το παραδεχθώ αυτό.

• Πρέπει να φταίει και άλλος ποιητής εκτός από τον Μπρεχτ των τραπεζών και τον ανώνυμο των σαράντα παλικαριών –ο Γκυ Ντεμπόρ. Οταν πρωτοδιάβασα τον τίτλο «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» ο νους μου πήγε στην ταινία του In girum imus nocte et consumimur igni, που το σενάριό της είχε μεταφράσει στα ελληνικά ο Ανδρέας Βαρίκας και είχε εκδώσει ο Σάμης Γαβριηλίδης. Ο τίτλος σημαίνει «Περιπλανιόμαστε στη νύχτα και μας κατατρώει η φωτιά». Και μία από τις ονομασίες που χρησιμοποίησε η ομάδα του Βελβεντού είναι «Φωτιές στον Ορίζοντα».

• Το in girum imus nocte et consumimur igni είναι καρκινική επιγραφή ημερολόγιό μου, όπως το νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν. Ο Γκυ Ντεμπόρ αυτοκτόνησε, ήταν βαριά αλκοολικός. Εμάς μας σκοτώνει ο καρκίνος της βίας.

• Βρέχει πάλι, τσίρι-τσίρι, ήσυχα και μελαγχολικά. Εχει νυχτώσει, όποιος περιπλανιέται εδώ στα Λεχαινά δεν κινδυνεύει να αναλωθεί από φωτιά. Τα ζωογόνα σύννεφα της Δυτικής Ελλάδας μάς προστατεύουν. Η ξηρασία της Αττικής φταίει για όλα, στεγνώνει τις ψυχές, αδειάζει τα μυαλά. Για τούτο οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές μιλάνε όπως μιλάνε και παραμορφώνουν τα μηνύματα που στέλνουν στα παιδιά οι ποιητές.

• Κατά τα άλλα, ημερολόγιό μου, περιμένουμε να αρχίσει να ανηφορίζει η οικονομία –όχι η ζωή, πρόλαβε και τη γέμισε ντουφέκια, σημαίες και ταμπούρλα την ανηφόρα της ζωής ο Γιάννης Ρίτσος, να μου λείπει αυτή η αγωνιστική ανηφόρα: το ακούω σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε συγκέντρωση το πολεμικό εμβατήριο που έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης από το ποίημα. Το έχουν και στα διδακτικά βιβλία –για να έχουν να παπαγαλίζουν τα παιδιά για τους αδικαίωτους αγώνες της Ρωμιοσύνης και να ζητούν μετά μια ζωή εκδίκηση. Το «σαράντα παλικάρια» δεν ξέρω αν διδάσκεται, αλλά και αν το διδάσκουν δεν θα παραθέτουν την παραλλαγή «καλά κι αρματωμένα πάνε για κλεψιά… πάνε για να κάψουνε χώρες και νησιά». Πρέπει να έχει την εθνικά ορθή μορφή πως πάνε να ελευθερώσουν την Τριπολιτσά –οι κλέφτες δεν ήσαν κλέφτες, ήσαν ήρωες.

• Αλλα ήθελα να γράψω, ημερολόγιό μου. Για τις προόδους των γεωργικών εργασιών μου, για το λάδι και το κρασί που είναι πια έτοιμα για κατανάλωση, για τις αστραπές και τις βροντές που με νανουρίζουν, για την πίστη μου πως όλα θα πάνε καλύτερα. Αλλά δεν τα κατάφερα. Οι εικόνες των παραμορφωμένων προσώπων αυτών των παιδιών που κρατούσαν Καλάσνικοφ δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό μου, οδηγούν συνεχώς τη σκέψη μου στη βία που κυριαρχεί στη χώρα μας.