Δύο μόλις μήνες κράτησε το διάλειμμα στον πανικό για την πορεία της οικονομίας καθώς τα στοιχεία του Ιανουαρίου για τη βουτιά των εσόδων θύμισαν σε όλους ότι η ύφεση είναι εδώ.
Σήμερα φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι νεότερες –σωστές αυτή τη φορά –προβλέψεις του Ολιβιέ Μπλανσάρ, του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, ότι σε περιόδους ύφεσης η κατρακύλα της οικονομίας επιταχύνεται από τα μέτρα των προγραμμάτων του Ταμείου, όπως ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας.
Οπως όμως εύστοχα σημειώνει ο καθηγητής Νίκος Χριστοδουλάκης, όσο κι αν το ΔΝΤ θέλει να κρατήσει σε ακαδημαϊκό επίπεδο τη συζήτηση για τους πολλαπλασιαστές, «δεν πρόκειται περί λάθους πρόβλεψης που –τι να κάνουμε; –συμβαίνει στη ζωή. Είναι τεράστιο θέμα αγνόησης βασικών εννοιών οικονομικής ανάλυσης. Ο Κέινς τα είχε πει 80 χρόνια πριν».
Επειδή όμως άγνοια σε τέτοιον βαθμό δεν δικαιολογείται από κορυφαίους οικονομολόγους, αυτό που αποκαλύπτεται είναι ότι η «πολιτική κουζίνα» επικράτησε της οικονομικής επιστήμης. Ο κ. Τόμσεν στήριζε το δήθεν ρεαλιστικό μνημόνιο της κυβέρνησης Παπανδρέου απορρίπτοντας δογματικά διαφορετικές φωνές:
–Της ΝΔ, η οποία από τη θέση της αντιπολίτευσης έβλεπε πιο καθαρά την εικόνα, του ΚΕΠΕ, που πάντοτε μετρούσε πιο βαθιά την ύφεση, του ΙΟΒΕ και του καθηγητή Νίκου Ζόνζηλου, o οποίος τότε είχε ενημερώσει τον Γιάννη Στουρνάρα για τους λάθος πολλαπλασιαστές.
Το αποτέλεσμα, όπως μετρήθηκε πλέον από τον Ματίας Μορς της Κομισιόν το περασμένο καλοκαίρι, ήταν το εξής:
–Το σφάλμα πρόβλεψης για την ύφεση το 2010 ξεπερνούσε το 20%, το 2011 το 10% και το 2012 το 7%!
Γι’ αυτό χρειάστηκε να γίνει αποτίμηση των πολιτικών των δύο μνημονίων που απέτυχαν παταγωδώς σε ξεχωριστό κεφάλαιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Σε αυτό το κείμενο δεν προκύπτει η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα «πώς θα βγούμε από την κρίση» αλλά περιγράφεται πώς βυθιστήκαμε σ’ αυτήν. Εκτός από τις εσφαλμένες προβλέψεις των πολλαπλασιαστών το 2010 και ενώ βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, οι πρωτογενείς δαπάνες του προϋπολογισμού αυξήθηκαν κατά 4,6 δισ. ευρώ(!) όταν τα έσοδα μειώθηκαν κατά 3,6 δισ. ευρώ.

Το 2011 τα έσοδα έπεσαν και πάλι έξω κατά 3 δισ. ευρώ και οι προβλέψεις αναθεωρήθηκαν τρεις φορές. Τα απανωτά μέτρα εκτόξευσαν την ανεργία στο 25%. Ολα αυτά και οι διπλές εκλογές του 2012 τράβηξαν την οικονομία ακόμη πιο χαμηλά, στον πάτο…

Η ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι προφανής, όσο προφανής είναι και η ευθύνη των εκπροσώπων του ΔΝΤ, οι οποίοι δεν έχουν ούτε καν την ευθιξία να παραιτηθούν.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ