Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι ανεκτική απέναντι σε άτομα που γοητεύονται από το φρικτό σύνθημα του ισπανού δικτάτορα Φράνκο «Viva la muerta», δηλαδή «Ζήτω ο θάνατος»!
Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια η Αλ Κάιντα αιματοκυλούσε ακόμη και τα παιδιά που κινούνταν στο μετρό της Μαδρίτης.
Γιατί; Γιατί είχε διευρύνει απίστευτα την έννοια του «εχθρού». Ετσι, εχθρός ήταν όλος ο διεφθαρμένος ισπανικός πληθυσμός και όχι μόνο ο τότε «φιλοπόλεμος» πρωθυπουργός Αθνάρ.
Μήπως, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια απεχθή εγχώρια τρομοκρατία, η οποία ομοίως έχει διευρύνει ακατανόητα την έννοια του εχθρού;
Και το λέω αυτό γιατί όταν κάποιος χτυπάει με εκρηκτικό μηχανισμό ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο των Αθηνών, τότε προφανώς αποδέχεται το ενδεχόμενο (φρικτό) αποτέλεσμα να χτυπηθούν θανάσιμα και κάποιοι απλοί πολίτες!
Κατά συνέπεια, πρέπει ταχέως να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια άγρια τρομοκρατική δραστηριότητα. Και έχουμε αρκετούς νόμους.
Ετσι θα ήθελα να σημειώσω ότι με τον Ν. 4055/2012 η «προφυλάκιση» στα εγκλήματα που διαπράττονται από τρομοκρατικές οργανώσεις μπορεί να επιβληθεί ευχερέστερα. Αρα οι αμφισβητούμενες αποφυλακίσεις συγκεκριμένων κατηγορουμένων που είχαν γίνει πριν από λίγο καιρό μπορούν να προσεγγιστούν κάτω από αυτό το πρίσμα, χωρίς βεβαίως να γνωρίζουμε το πλήρες αποδεικτικό υλικό των σχετικών υποθέσεων, η στάθμιση του οποίου θα μας οδηγούσε σε πιο ασφαλείς αξιολογήσεις.
Ωστόσο αυτά δεν σημαίνουν ουδόλως ότι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας μπορεί να επιτευχθεί απαράδεκτα με οποιοδήποτε μέσο και άρα είναι επιτακτικά αναγκαίο –πέραν του απαλλακτικού πορίσματος της ΕΛ.ΑΣ. –να διερευνηθούν οι καταγγελίες για κακομεταχείριση των συλληφθέντων υπόπτων στην Κοζάνη, γιατί τα ποικιλόμορφα βασανιστήρια μας φέρνουν στο «επίπεδο μηδέν της ανθρωπότητας» (Χέγκελ).
Εξάλλου υπάρχει το άρθρο 137Α του Ποινικού Κώδικα που απαγορεύει απόλυτα τα βασανιστήρια και άλλες προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ομως για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να «καβγαδίζουν» μικροκομματικά και αποδείχθηκαν εντελώς ανίκανοι να συζητήσουν σοβαρά στη δημόσια σφαίρα για τη συνθετική επίτευξη και των δύο στόχων (καταπολέμηση της τρομοκρατίας και σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων)!
Πάνω από όλα οι πολιτικοί φάνηκαν ανίκανοι να λειτουργήσουν «διαπαιδαγωγητικά» για τις νέες γενιές.
Και να στείλουν το μήνυμα ότι η φτωχοποίηση ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας μέσω των μνημονίων (δηλαδή, η «συστημική βία») δεν ανατρέπεται ούτε με το αίμα των αθώων πολιτών ούτε με την ανομία!
Οπως πιστεύουν, δυστυχώς, αρκετά απογοητευμένα παιδιά (από φτωχές και πλούσιες οικογένειες)!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
kalfelis@law.auth.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ