Με έκπληξη διάβασα τα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι οι Καραμανλικοί ξύπνησαν και διεκδικούν ρόλο στα πράγματα, ενώ όπως φαίνεται έχουν και παράπονα από την πολιτική του κ. Αντώνη Σαμαρά. Μια Νέα Δημοκρατία που βυθίστηκε επί ημερών Καραμανλή και συνεχίζει να πληρώνει, όπως και όλος ο Ελληνικός λαός τις συνέπειες της πενταετίας Καραμανλή από το 2004 μέχρι το 2009.
Σήμερα, τα στελέχη που πρωτοστάτησαν στις ηλιθιότητες εκείνης της εποχής έρχονται να κατακρίνουν τον κ. Αντώνη Σαμαρά για το γεγονός ότι υπερασπίζεται έμμεσα τις πολιτικές του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Όχι ότι έχουν βέβαια και από το μέρος τους άδικο, αλλά εδώ είναι που λένε ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Αυτή τη στιγμή είναι μακριά από την ταυτότητα της. Έφτασε στο 18% των εκλογών του Μαΐου γιατί πολύ απλά απομακρύνθηκε από τις αρχές του Καραμανλισμού, έχασε το κέντρο σε μεγάλο βαθμό, προκάλεσαν τα στελέχη της, δεν ανανεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τότε και πλέον έρχονται να αμφισβητήσουν τον σημερινό Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.
Σήμερα, το κόμμα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην επικοινωνία με τη βάση, στις Νομαρχιακές επιτροπές, στη συγκρότηση ως κόμμα και στις διαδικασίες. Σημείο κλειδί είναι το συνέδριο που πρόκειται να πραγματοποιηθεί μάλλον το φθινόπωρο του 2013, όπου εκεί θα συζητηθούν και οι εξελίξεις που θα πρέπει να λάβουν χώρα σε κομματικό επίπεδο.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να απαντήσει στις προκλήσεις που δημιουργούνται από εδώ και πέρα. Πρέπει να δώσει νέα ώθηση στην πολιτική της και να διαμορφώσει εκσυγχρονισμένο πολιτικό λόγο για τη μετά Μνημονίου εποχή. Σ’ αυτή θέλουν να βάλουν ξανά στο παιχνίδι αν όχι τον ίδιο γενικότερα το περιβάλλον Καραμανλή.
