Τον υγιό σας, κυρία, τον θυσιάσατε στο όνομα της Αγάπης, της Μητρικής. Τον παραδώσατε με τον πιο άμεσο, στακάτο, ψυχρόαιμο τρόπο στους εκτελεστές των νομικών υποχρεώσεων του κράτους.
Μπορεί το παιδί να πιστεύει ότι το Καλάσνικοφ στα χέρια του είναι το φάσγανο του αγγέλου Ουριήλ και ο αρχάγγελος Μιχαήλ αυτοπροσώπως, αλλα τα ίδια πίστευαν ένα σωρό θύματα του άουτο νταφέ, εκατομμύρια υπόδικοι και κατάδικοι.
Η καταστολη και η Δικαιοσύνη είναι ορθώς τυφλές και ασύστολες υπηρεσίες της κοινωνίας , αριστερών τε και δεξιών, που τιμωρούν, πειθαρχουν και περιστέλουν. Συχνά ανυπόφορα άδικες. Και με μακρύ χέρι που όποτε προκαλεί εκχυμώσεις είναι κατά λαθος. Και με σφαίρες που φεύγουν μόνες του. Αλλα αυτά δεν είναι τωρινά, η αδικία δίνει έμφαση στο δίκαιο.
Αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεών του, αφου ως μητέρα πιστεύετε τα ίδια, άρα εμφανίζεστε να αυτουργείτε , λησμονήσατε πως ο υγιος σας δεν είναι έξι, δεν είναι δεκάξι. Ο νόμος τον θεωρεί ενήλικο και δεν θα σας φορτώσει την ευθύνη, διότι εάν έκαμε την απόπειρα ενόπλου ληστείας στα δεκαεπτά, εσάς θα τρέχανε.
Κι έτσι, δεν μπορείτε καν να πράξετε το μόνον που μπορεί να πράξει μια μητέρα,αφου αυτά που λετε «φορτώνουν» στο παιδί το πελώριο, υπερεχθαίρον «εγώ» σας. Να κλάψετε, όπως ζητά ο Βαμβακαρης από την δικη του μάνα: Ελα πριν με δικάσουνε,κλαψε να μ΄απαλλαξουνε.
