Σίγουρα πια δεν πάμε καθόλου καλά και κανείς νοήμων δεν αισιοδοξεί για τις εξελίξεις, άσχετα με ιδεολογία ή κομματική τοποθέτηση. Το χάσμα μεταξύ Ελλήνων Πολιτών και Ελλήνων πολιτικών (κυβερνώντων) είναι πλέον αγεφύρωτο, είτε οι δημοσκοπήσεις τα περιγράφουν «καλά» είτε διατηρούν επιφυλάξεις.
Ψηφίζει ο ΄Ελληνας το αλησμόνητο «λεφτά υπάρχουν» και βρίσκεται μπλεγμένος με Τρόϊκες, Μνημόνια και έναρξη περικοπών μισθών, συντάξεων και επιδομάτων διανθισμένες από έκτακτες εισφορές, χαράτσια και σπέσιαλ φορολογίες. Φυσικό είναι να βρεθεί στα πρόθυρα συμφόρησης ο ΄Ελληνας ψηφοφόρος και αποφαίνεται πως ο υπεύθυνος των δεινών του θα καταντήσει στις επόμενες εκλογές «μια μισή σκέτη από γιουβέτσι, χωρίς τυρί από πάνω».΄
Ετσι και έγινε. Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ, που διαφέντεψε κυριαρχικά , με τη ψήφο των Ελλήνων, τα Ελληνικά πράγματα για δεκαετίες, βλέπει την εκλογική του βάση νάχει υποστεί τέτοιες περικοπές που σίγουρα δεν τις φανταζόταν στους χειρότερους εφιάλτες του.Τώρα κατάλαβε ότι πληρώνονται νταηλίκια τύπου «δε μας νοιάζει το πολιτικό κόστος», μόνο που πια είναι αργά για δάκρυα και μετάνοιες. Κάναμε εκλογές,ψηφίσαμε να μείνουμε μεν στο ευρώ αλλά να επαναδιαπραγματευτούμε το αισχρό μνημόνιο που ουδέποτε σαν πολίτες εγκρίναμε.
Μας είπαν πως δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, ότι δεν θα συνεχιστεί η φορομπηχτική πολιτική και πως σίγουρα θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση μνημονίων και άλλων σχετικών ακατανόμαστων. Τους ψηφίσαμε! Και…πήραμε μια απ τα ίδια.
Το «δεν συγκυβερνώ με το ΠΑΣΟΚ» του εκ Μεσσηνίας Αντωνίου έγινε «μη πειράζετε τα παιδιά» και εγκαθιδρύθηκε η «μνημονιακή πολιτική» που είχε καταγγελθεί σαν «λάθος φάρμακο» από αξέχαστα Ζάππεια ! Δηλαδή ό,τι κι αν ψηφίζουμε μας βγαίνει «Μνημόνιο ΠΑΣΟΚ» ; Διώξαμε το Τιβέριο για νάρθει ο Καλιγούλας; Η όλη ιστορία ίσως νάταν σενάριο φτηνής κωμωδίας με τη σχετική πλάκα, αν δε μετράγαμε χιλιάδες αυτοκτονίες από απόγνωση, αποτέλεσμα μιας δολοφονικής οικονομικής πολιτικής που προέρχεται απ το τίποτα και πάει στο πουθενά.
Θάταν για γέλια η πολιτική πραγματικότητα που μας βρήκε «αιρετά» απ τα τέλη του 2009 μέχρι σήμερα, αν οι κυβερνώντες δεν συμπεριφερόταν στο λαό που παρακάλεσαν να τους εκλέξει με το δόγμα : «τους αντιλέγοντας ή πείσομεν ή καταναγκάσωμεν ή κολάσομεν» (Θεοδωρήτου, Εκκλησιαστική Ιστορία 2,25). Γιατί οι αιρετοί που με τη κυριαρχική ψήφο μας υπάρχουν σαν εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, οι ίδιοι/ες που δεν θέλουν να θυμούνται ότι «κάθε εξουσία πηγάζει απ το Λαό και υπάρχει υπέρ αυτού και του ΄Εθνους», συνεχίζουν με ζήλο «γενίτσαρου», μια πολιτική που ο ΄Ελληνας απεχθάνεται, δεν εγκρίνει και αρχίζει να μισεί. Να μισεί οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται και πολιτικούς που την εφαρμόζουν.
Το μίσος κάθε μέρα διογκώνεται και οι πολιτικοί το ξέρουν. Γνωρίζουν πως κανείς δεν πιστεύει πια τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, ότι ο λόγος τους είναι εντελώς αναξιόπιστος και η πολιτική που εφαρμόζουν εχθρική. Πιστεύουν άραγε πως είναι «ελέω Θεού πορφυρογέννητοι», «μεστοί σοφίας», που έλαβαν εξ ΄Υψους το χρίσμα να οδηγήσουν το Λαό του Θεού σε οδούς σωτηρίας; Τους έχει βρεί τέτοια «πετριά» που σαλτάρισαν εντελώς και έχουμε να κάνουμε με άτομα που βολτάρουν έξω από πόρτες ψυχιατρείων ή απεφάσισαν ψυχρά οι αχάριστοι να αναμετρηθούν με την κοινωνία που τους ζει, εφαρμόζοντας ένα πείραμα «ισοπεδωτικής υποταγής υπηκόων»; Γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο πρέπει οπωσδήποτε να ξαναδιαβάσουν Ιστορία, ειδικά τα κεφάλαια με «τέλη τυράννων».
Κι αν δεν τους αρέσει η μελέτη, στο Διαδίκτυο μπορούν να θαυμάσουν σχετικά «επίκαιρα» ! Φυσικά γνώρισμα των «επηρμένων ισχυρών της ημέρας», αιρετών και μη, είναι η αποκοπή απ τη Κοινωνία, οι ενισχυμένες φρουρές του σαρκίου τους και η τάση για επιβολή. Μάλλον θα χάσουμε τα λόγια μας αν μιλήσουμε για προσπάθεια αλλαγής πορείας, για επαναπροσέγγιση πολιτών και πολιτικών με πνεύμα σεβασμού και εκτίμησης.
Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί και το μίασμα του μίσους θα μολύνει τα πάντα. Η Ιστορία θα κρίνει Πολίτες και πολιτικούς.Μακάρι νάναι αδέκαστη.-
