Ουδείς διαφωνεί ότι η Επίδαυρος είναι χώρος μοναδικός και θα έπρεπε να αξιοποιηθεί με ένα διεθνούς εμβέλειας φεστιβάλ που θα μπορούσε να αποτελέσει και αναπτυξιακή ευκαιρία για τη χώρα. Ωστόσο, όσα ακούστηκαν τις προηγούμενες ημέρες από τον αναπληρωτή υπουργό ΠΑΙΘΠΑ κ. Κώστα Τζαβάρα προκαλούν ερωτηματικά. Κυρίως ως προς τον «νεφελώδη» χαρακτήρα τους ο οποίος μαρτυρά, για μια ακόμη φορά, έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού για ένα τόσο σημαντικό θέμα.
«Πιστεύω ότι αρκετό καιρό κρατήσαμε το αρχαίο δράμα σε τοπικό επίπεδο» δήλωσε ο υπουργός στο «Βήμα»… Αυτό βεβαίως και να θέλαμε, δεν θα το μπορούσαμε, μας υπερβαίνει. Το αρχαίο ελληνικό δράμα ουδέποτε έπαψε να εμπνέει διεθνώς και να μπολιάζει τη σύγχρονη δημιουργία ποικιλοτρόπως. Το ότι δεν έχουμε καταφέρει να διαδραματίσουμε ουσιαστικό ρόλο στην περαιτέρω διεθνοποίησή του είναι άλλο ζήτημα… Και δεν θα το καταφέρουμε, φοβάμαι, αν από την όποια «παγκόσμιας εμβέλειας» διοργάνωση αποκλειστούν μορφές που επηρεάστηκαν από το αρχαίο ελληνικό δράμα όπως η όπερα ή και ο χορός. Και δεν μιλά κανείς μόνο για τα υπάρχοντα, αλλά και για τα καινούργια έργα, που μαρτυρούν τη ζωντάνια του «κυττάρου» του μέσα στους αιώνες… Οι ατυχείς παραλληλισμοί με το Μπαϊρόιτ μόνο άγνοια καταδεικνύουν. ‘Η μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Επίδαυρο με τη σοβαρότητα που της πρέπει, ή αλλιώς προτιμότερη η σιωπή. Χίλιες φορές προτιμότερη…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
