«Μέσα από ένα ζευγάρι που γνωρίζεται στα 19 του χρόνια, το έργο παρακολουθεί με μπόλικο χιούμορ και αυτοσαρκασμό την κοινωνία από το ΄67 ως το 2011. Γιατί ξανασυναντάμε το ζευγάρι στα 43 του – με παιδιά στην εφηβεία και τέλος στα 65 του με παιδιά 35ρηδες… Ετσι ο συγγραφέας μιλάει για μια ολόκληρη εποχή», λέει η Μαριάννα Κάλμπαρη που σκηνοθετεί το έργο «Love, love, love», του βρετανού συγγραφέα Μάικ Μπάρτλετ (τον γνωρίσαμε στην Ελλάδα με το έργο «Cock») που παίζεται στο Θέατρο Τέχνης.
«Το έργο θέτει το ερώτημα», συνεχίζει η σκηνοθέτις, «αν για ό,τι συμβαίνει σήμερα φταίει η προηγούμενη γενιά, του Μάη του ΄68… Διαλέγει δύο χαρακτήρες που μπήκαν με ορμή στη ζωή και σιγά σιγά είδαν την ιδεολογία τους να αλλάζει. Ισως γιατί τότε ακολούθησαν τη μόδα της εποχής, και αργότερα μια άλλη μόδα… Κι ας πίστευαν ότι με τη δύναμη της αγάπης θα μπορέσουν να τα κάνουν όλα. Κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα παιδιά τους, αναρωτιούνται και οι ίδιοι, τι απέγιναν η αγάπη…».
{{{ moto }}}Η Μαριάννα Κάλμπαρη επέλεξε να παρουσιάσει την ιστορία μέσα από ένα πάρτι που άρχισε τότε και τώρα τελειώνει, ή καλύτερα τέλειωσε «και πρέπει να γυρίσουμε σπίτι μας…». Γι΄αυτό κι ένας περφόρμερ-dj βάζει διαρκώς μουσική με ένα και μοναδικό θέμα, την αγάπη. Με εμβόλιμα δικά της κείμενα η σκηνοθέτις παρουσιάζει τη ζωή – ούτε άσπρη ούτε μαύρη, άλλα ίσως έτσι όπως είναι… «Και οι ήρωες, χαρακτήρες ξεκάθαροι, μιλάνε για την αγάπη σαν μια ιδέα, αφού κατάλαβαν ότι το πρόβλημα είναι η πρακτική της αγάπης…».
Το «Love, love, love» που καταπιάνεται με την περίφημη γενιά του ΄68 βραβεύτηκε ως το «καλύτερο νέο έργο της χρονιάς 2011» στα Theatre Awards UK. Με κεντρικό το ερώτημα αν γενιά του ’68 υπεύθυνη για τα παιδιά της, η Μαριάννα Κάλμπαρη προτείνει μια παράσταση γεμάτη μουσική, τραγούδια και φυσικά, αγάπη.
Μέσα από τις τρεις πράξεις του, τοποθετημένες το 1967, το 1990 και το 2011, το έργο παρακολουθεί την εξέλιξη των δύο ηρώων αλλά και τη σχέση τους με τα παιδιά τους. Παράλληλα, μια κοινωνία διαμορφώνεται γύρω τους.
Με χιούμορ και πολιτικό σχολιασμό, ο συγγραφέας – κι εμείς μαζί τους, αναρωτιέται για τον ιδεαλισμό της γενιάς του ΄68. Κι όλα αυτά μέσα από ένα ξέφρενο πάρτι που ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τελειώνει το 2011. Γεμάτο μουσική, η οποία και σηματοδοτεί το πέρασμα των δεκαετιών (45 χρόνια συνολικά) η παράσταση περνά από δεκαετία σε δεκαετία και στέκεται απέναντι στον κόσμο που αλλάζει.
Μέσα σ΄αυτό το πάρτι γνωρίζονται οι δύο νέοι: από τα ανέμελα και επαναστατικά χρόνια τους βλέπουμε να περνούν στη φάση της καριέρας και της οικογένειας, για να βρεθούν τελικά (αν και χωρισμένοι), να πρέπει να δώσουν απαντήσεις στα δικά τους τα παιδιά. Αναρωτιούνται για τη ζωή και τα λάθη τους και ψάχνουν να βρουν που πήγε εκείνη η περίφημη «αγάπη, αγάπη, αγάπη», που χάθηκε μέσα σ΄ όλα αυτά….
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Love, love, love» του Μάικ Μπάρτλετ. Μετάφραση-σκηνοθεσία:Μαριάννα Κάλμπαρη. Σκηνικά-κοστούμια:Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Σορώτος. Βίντεο:Διαμαντής Καραναστάσης. Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλίας Λάτσης. Παίζουν(αλφαβητικά): Διαμαντής Καραναστάσης, Αννα Κουτσαφτίκη, ΝέστωρΚοψιδάς, Ειρήνη Στρατηγοπούλου, Κώστας Συλβέστρος
