Η βόμβα στο Mall το πρωί της Κυριακής κατέδειξε στους πολλούς κάτι που οι αρμόδιοι γνωρίζουν πολύ καλά εδώ και καιρό: ότι η χώρα βρίσκεται, ουσιαστικά, εδώ και καιρό σε κενό εσωτερικής ασφαλείας. Ευτυχώς, το κατέδειξε χωρίς να υπάρξει τραγικός απολογισμός. Όμως ουδείς πρέπει να αμφιβάλλει ότι αυτό είναι συγκυριακό: ο κίνδυνος ενεδρεύει ανά πάσα στιγμή.

Κενό στην εσωτερική ασφάλεια σημαίνει πολλά: σημαίνει περαιτέρω ενδυνάμωση των άκρων, σημαίνει ροπή προς τον αυταρχισμό, σημαίνει πάνω απ΄ όλα μια κοινωνία που θα ζει σε συνθήκες τρόμου – κι αυτό είναι που θα φέρει και τα δύο που προαναφέρθηκαν, κάνοντας το κακό ακόμα χειρότερο.

Οι δομές εσωτερικής ασφάλειας είναι μία υπόθεση που κοστίζει ακριβά και που απαιτεί σύγχρονα μέσα και αφοσιωμένους ανθρώπους. Όμως, χωρίς αυτές, καμία κοινωνία του προηγμένου κόσμου δεν μπορεί να ζήσει, τουλάχιστον ως τέτοια. Αν λοιπόν δεν θέλουμε να ξεγελάμε τον εαυτό μας, πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα: στην Ελλάδα, ο μηχανισμός αυτός, ο όποιος μηχανισμός υπήρχε, βρίσκεται, για αντικειμενικούς λόγους, υπό κατάρρευση, σε μια στιγμή που είναι αναγκαίος όσο ποτέ.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει – ίσως και χειρότερα – με τις δομές εξωτερικής ασφάλειας της χώρας: ευτυχώς, δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής η ανάγκη να διαπιστωθεί στην πράξη κάτι τέτοιο, όμως, πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι η ελληνική αμυντική επάρκεια συρρικνώνεται μέρα με την ημέρα, σε αντίθεση με την Τουρκία, η οποία, αυτή τη στιγμή, χτίζει τις πιο ισχυρές ένοπλες δυνάμεις στην ιστορία της και μάλιστα με μία δομή πολύ συγκεκριμένη, που, ειδικά στη θαλάσσια ισχύ, καθιστά απόλυτα σαφές το πού αυτές οι δυνάμεις δυνητικά στρέφονται.

Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν είχαμε περιστατικά που να καταδείξουν το πρόβλημα τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής ασφάλειας στην αληθινή του έκταση δεν μπορεί να παρηγορεί κανέναν. Το πρόβλημα υπάρχει και οξύνεται μέρα με την ημέρα. Κι όταν φτάσει, αν φτάσει, η στιγμή να το «δούμε με τα μάτια μας», θα είναι πολύ αργά.
Αν έρθει η ώρα που η Ελλάδα ξυπνήσει ένα πρωί και τα διαπιστώσει όλα αυτά έκθαμβη και αδύναμη απέναντι στις εξελίξεις, όπως πριν από τρία χρόνια συνέβη με τα δημοσιονομικά, θα βρεθεί μπροστά σε κάτι πολύ χειρότερο και πολύ πιο τελεσίδικο από ό,τι ήδη τρία χρόνια τώρα βιώνει.

Γι’ αυτό και η μέρα εκείνη δεν πρέπει να έρθει. Η Ελλάδα πρέπει να θέσει επιτακτικά και πειστικά το ζήτημα της ασφάλειας από μηδενική πλέον βάση. Και να εξηγήσει στους «σωτήρες» της ότι αυτή είναι μία υπόθεση που τους αφορά κι εκείνους άμεσα: αν τα προβλήματα εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας καταστούν ανεξέλεγκτα, όλα τα άλλα θα καταρρεύσουν – κι όσο για επενδύσεις, φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται.

Το ζήτημα απαιτεί άμεση αντιμετώπιση. Αύριο, μπορεί να είναι αργά. Γι’ αυτό και τα κόμματα θα κάνουν καλά να αφήσουν τις γελοίες κοκορομαχίες και να κοιτάξουν να συνεννοηθούν το γρηγορότερο δυνατό στο πώς θα αντιμετωπίσουν το μέγα αυτό ζήτημα με μία φωνή και μία απόφαση: να στήσουν ξανά στα πόδια τους αυτούς τους μηχανισμούς που η ύπαρξή τους αποτελεί προϋπόθεση όχι μόνον της δημοκρατίας αλλά και της ύπαρξης της χώρας.