Μακάρι να διαψευστεί η «των πραγμάτων αλήθεια» αλλά όλα δείχνουν πως «επίκειται σύρραξις».Η ανοχή σε ανάλγητες οικονομικές πολιτικές που ξεπερνάνε όρια δεσποτισμού και βαρβαρότητας, έχει εξαντληθεί. Η εμπιστοσύνη σε «λειτουργίες θεσμών» είναι από μηδενική έως ελάχιστη. Τυχόν αμφισβήτηση των ίδιων των Θεσμών, απλώς θα επιταχύνει εξελίξεις που κανείς νοήμων δεν θάθελε ιστορικά να επαναληφθούν. Μόνο που πάσχουμε από νοήμονες στις τάξεις κυβερνώντων και πολιτικών, με αποτέλεσμα την αύξηση της σχετικής ανησυχίας.
Μιλάμε για πίστη στο Κράτος και το ειρωνικό χαμόγελο είναι η πλέον ευγενής σπάνια αντιμετώπιση.Αναφερόμαστε σε αξίες και ιδανικά, για να λάβουμε την απάντηση «αυτά τα λένε μόνο όσοι τα επικαλούνται για να στα πάρουν». Ο πολιτικός λόγος και η θεμιτή πολιτική αντιπαράθεση έδωσαν τη θέση τους σε οχλαγωγία ύβρεων και άλλων παρεμφερών. Ο «άρραφος κοινωνικός χιτώνας» σχίστηκε στα δύο : σε αυτούς που πληρώνουν και καλούνται «εν ονόματι του νόμου» να πληρώσουν, έχουν δεν έχουν, και σε εκείνους που επιτάσσουν στους άλλους να πληρώσουν, στο όνομα της ισχύος μιας αιρετής εξουσίας που παρέλαβαν απ τους πολίτες, με τη διαβεβαίωση πως δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές δεδουλευμένων συντάξεων, μισθών, ανέντιμες φορολογίες και αισχρά χαράτσια.
Η καθημερινότητα γέμισε περικοπές και αυξήσεις επί αυξήσεων με μόνη εξαίρεση ακόμα τον αέρα της αναπνοής.Αυτός προς το παρόν δεν φορολογείται λόγω τεχνικών προβλημάτων, μάλλον στο TAXIS ή σε σκεπτικά αρμοδίων ! Δε μας έφτανε το συνοθέλευμα του κακού που μαζεύτηκε πάνω απ τα κεφάλια μας, οι κρατικοί εκβιασμοί και τα ληστρικά διλήμματα, η απαξίωση της ζωής μας από άτομα που για να κυκλοφορήσουν στο δρόμο χρειάζονται από δυό διμοιρίες φρουράς έκαστο, μη τυχόν και…τέλος πάντων, αλλά τώρα έχουμε μια ακόμα απειλή. Ξαναπαρουσιάστηκε η Τρομοκρατία ! Απειλεί ζωές, εθνική υπόσταση, ποιός ξέρει τι κουβαλάει πίσω της, είναι τα «άκρα», όχι δεν είναι τα «άκρα» αλλά λίγο απ όλα !
Μια ανησυχία διάχυτη και μια διασπορά ενός ακόμα φόβου που προσεκτικά θέλει να μας τον απαλύνει το γλυκανάλατο ύφος του ειδήμονα, με το στύλ του επαγγελματία «προστάτη» που καθησυχάζει το «φοβισμένο».»΄Οσο εγώ είμαι εδώ μη φοβάσαι.Πλήρωνε, μη ρωτάς και μη φοβάσαι». Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά. Πως γίνεται κάθε φορά που κράτος και κυβερνήσεις κάνουν αντιλαϊκές πολιτικές, νάρχεται ο μπαμπούλας της τρομοκρατίας για να αναστατώσει την ευλογημένη (!) και χαρούμενη (!) καθημερινότητα ;
Γιατί όταν π.χ. μια κυβέρνηση τα κάνει μαντάρα, τότε και μόνο τότε απειλείται η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, μαζεύονται άπαντες οι εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί, επιτίθενται τα «άκρα», γίνεται το χάος ; Και για να εξηγούμαστε : επίθεση ο ΄Ελληνας δέχτηκε από κυβερνήτες που εξέλεξε. Εκείνοι τον φτώχυναν και εκείνοι τον ξεζουμίζουν.Και δεν πρόκειται για «άκρα», κατά δήλωση τους. Τα «άκρα» δεν ενόχλησαν τον Πολίτη. ΄Οταν, άν και όποτε τον ενοχλήσουν, εδώ είμαστε να ουρλιάξουμε.
Προς το παρόν όμως οι δράστες της δυστυχίας των Πολιτών έχουν ονοματεπώνυμο και «αιρετά» κυβερνάνε απ τα τέλη του 2009 μέχρι σήμερα. Αποδεδειγμένα πορευόμαστε από άβυσσο σε άβυσσο και αν ισχύσει το γνωστό «άβυσσος άβυσσον επικαλείται», δε μας σώζει καμιά δύναμη. Κανείς δε γνωρίζει τι ξημερώνει το μέλλον και μακάρι να μας ευεργετήσει η τύχη για να βγούμε το δυνατόν αλώβητοι απ τις καταραμένες μέρες που βιώνουμε, με μόνη μας υπαιτιότητα ότι ανεχτήκαμε και στηρίξαμε πολιτικούς και πολιτικές κατά πάντα ανάξιες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια του χρόνου για να επιχειρήσουν οι κρατούντες κατευνασμό των πνευμάτων. ΄Ισως τα περιθώρια για θαύματα νάχουν τελειώσει και να αναμένουμε το φινάλε ενός παρανοϊκού σεναρίου που γράφτηκε για μας από σαλεμένους τεχνοκράτες που ο ένας βραβεύει τον άλλο για τις «επιτυχίες» του. Η Ιστορία θα κρίνει ό,τι έγινε και ό,τι θα γίνει. Απομένει το χρώμα εγγραφής ονομάτων πολιτικών στις ιστορικές σελίδες. Γκρί και μαύρο σε σελίδες πένθιμες ! Είθε να έπεται η Ανάσταση.-
