Ποιος θα σεβαστεί τους βουλευτές, όταν οι ίδιοι δεν σέβονται τη Βουλή;

Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο

Τι να πρωτοεξυμνήσει κανείς στην Αθήνα, τον κακό, ψυχρό και ανάποδο καιρό ή τις απεργίες; Την Τετάρτη είχαμε καταρρακτώδη βροχή, την Πέμπτη ξεκίνησε η απεργία στο μετρό και στα υπόλοιπα μέσα «σταθερής τροχιάς» που κάνουν εντελώς ασταθείς τις τροχιές των Αθηναίων. Και ο μεν καιρός συμμορφώθηκε κάπως, η απεργία όμως μπορεί και να μη σταματήσει ποτέ, απειλούν οι συνδικαλιστές, που ανακοίνωσαν ότι θα συνεχίσουν και για τρίτη ημέρα την απεργία τους, το Σάββατο.
Παράγουν σπουδαίο έργο όσοι δουλεύουν στο μετρό, δεν αντιλέγω· διακινούν εκατομμύρια επιβάτες, μακάρι να είχαμε και άλλες γραμμές και ας γίνονταν απεργίες –αλλά πλούτο δεν παράγουν, το μετρό είναι επιδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τους φόρους μας πληρώνονται οι εργαζόμενοι. Γιατί λοιπόν να μην έχουν ίδιο μισθολόγιο με τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους; Γιατί να παίρνουν περισσότερα από τους καθηγητές ή τους δασκάλους;
Γιατί έχουν δύναμη, για τούτο απαιτούν. Γνωρίζουν πολύ καλά πως η απεργία τους ταλαιπωρεί τα εκατομμύρια που χρησιμοποιούν το μετρό, ενώ οι απεργίες των καθηγητών είναι η χαρά των μαθητών, κυρίως των μεγαλυτέρων τάξεων που βρίσκουν καιρό να ασχοληθούν με τα φροντιστήριά τους.
Και δεν ταλαιπωρεί μόνο, έχει οικονομικές συνέπειες για όσους αναγκάζονται να πάρουν ταξί και κυρίως για τα καταστήματα του κέντρου της Αθήνας που συγκεντρώνουν πελατεία «υπερτοπική» και κάθε απεργία του μετρό κάνει τον τζίρο τους να υποδιπλασιάζεται –τα ποσά που έχουν χάσει από τις απεργίες των τριών τελευταίων ετών είναι πολλαπλάσια αυτών που θα χάσουν οι εργαζόμενοι στο μετρό από τις περικοπές.
Θα άξιζε να δουν οι μαγαζάτορες μήπως τους συμφέρει να επιδοτούν αυτοί το μετρό, να δίνουν κάτι τις για να μη γίνονται απεργίες –κάτι τις σαν τα λύτρα για «προστασία» που πληρώνουν όσοι απειλούνται. Και θα μπορούσε να διευρυνθεί ο κανόνας αυτός –να πληρώνουν κάτι τις και όσοι κερδίζουν δίκες για να μην απεργούν οι δικαστικοί και τους στερούν τα κέρδη της νίκης. Να πληρώνουν οι ασθενείς για να επιδοτούνται οι φαρμακοποιοί να μην απεργούν, θα τους κοστίζει λιγότερο από το να αγοράζουν με δικά τους έξοδα τα φάρμακά τους. Να πληρώνουμε όλοι οι Αθηναίοι τους ελάχιστους διαδηλωτές που αποκλείουν τις κεντρικές αρτηρίες και μας κάνουν τον βίο αβίωτο.
Αυτό θα είναι το νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ημερολόγιό μου: όποιος έχει δύναμη θα εισπράττει λύτρα από τους άλλους για να τους αφήνει να κάνουν τη δουλειά τους.
Χέρι-χέρι με τη ΧΑ
Οι μετανάστες όμως σε ποιον πρέπει να πληρώνουν λύτρα για να μην τους δολοφονούν, όπως τον 27χρονο Πακιστανό Σαχτζάτ Λουκμάν που σφαγιάστηκε ξημερώματα της Πέμπτης στα Πετράλωνα; Σε ποιους πρέπει να δίνουν μερίδιο για να μπορούν να δουλεύουν με 20 ευρώ μεροκάματο και να στέλνουν στην οικογένεια τα περισσότερα ώστε να παντρευτούν οι αδελφές τους;
Δημόσιος υπάλληλος ο ένας δολοφόνος, πυροσβέστης, προπαγανδιστής της Χρυσής Αυγής ο άλλος –σκοτεινές αυγές προμηνύουν τέτοια γεγονότα, πιο σκοτεινές και από αυτήν της Τετάρτης που γινόταν ο κατακλυσμός στην Αθήνα.
Βγήκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και, αντί να συγχαρούν την Αστυνομία που συνέλαβε τους δολοφόνους αμέσως, την κατηγόρησαν γιατί δεν εξήγησε πως επρόκειτο για «ρατσιστικό έγκλημα». Και γιατί όχι πολιτικό; Δεν είναι ο ρατσισμός πολιτική ιδεολογία; Και η βία κατά των μεταναστών είναι μόνο ρατσιστική ή και πολιτική, αφού την προωθεί κόμμα πολιτικό που εκπροσωπείται στη Βουλή; Και στρέφεται μόνο κατά των μεταναστών η βία των Χρυσαυγιτών ή και εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους;
Αλλά δεν τους αρέσει να μιλούν για πολιτική βία στην Κουμουνδούρου· η θεωρία τους είναι πως υπάρχει καλή και κακή πολιτική βία –αυτή που ασκούν οι νεοναζί κατά των μεταναστών ή και των αντιπάλων τους είναι κακή, αυτή που ασκούν οι διάφοροι αριστεριστές είναι «δίκαιη οργή».
  • Μας οφείλουν όμως κάποια εξήγηση οι του ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι βουλευτές τους υπερψήφισαν και τις προτάσεις της Χρυσής Αυγής για παραπομπή των Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλου. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: 37 Χρυσαυγίτες και ΑΝΕΛλήνιστοι βουλευτές υπάρχουν στη Βουλή, 110 υπερψήφισαν και τη δική τους πρόταση για παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, 104 του Βαγγέλη Βενιζέλου, 80 του Γιώργου Παπανδρέου και 63 του Λουκά Παπαδήμου.
Ητοι, στις τέσσερις κάλπες βρέθηκαν αντίστοιχα 73, 67, 43 και 25 ψήφοι παραπάνω που δεν ανήκαν στα δύο ακροδεξιά κόμματα. Από πού προέρχονται αυτές; Κάποιες από άσχετους βουλευτές που δεν κατάλαβαν τη διαδικασία της ψηφοφορίας, κάποιες από νεοδημοκράτες που δεν έχουν πρόβλημα με την Ακρα Δεξιά. Εμένα μου φαίνεται λογικό πως οι περισσότερες από τις ψήφους αυτές προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ –ειδικά τις προτάσεις ΧΑ – ΑΝΕΛ για παραπομπή του Παπακωνσταντίνου και του Βενιζέλου πρέπει να τις ψήφισε η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα τα μάθουμε σύντομα αυτά, κάποιοι θα κάνουν τις λεπτομερέστερες αναλύσεις.
Ολη η Κοινοβουλευτική Ομάδα ψήφισε προφανώς και τη δική της πρόταση –πολλοί όμως σκέφθηκαν «δεν είναι κακό να μεγεθύνουμε την καταδίκη του ΠαΣοΚ, της τρόικας, της ΕΕ» και ψήφισαν την πρόταση της Ακροδεξιάς. Ο αντιμνημονιασμός των Συριζαίων τούς οδήγησε στο πλευρό των Χρυσαυγιτών –αυτή είναι η αλήθεια.
Βουλευτές και σκουπίδια
Με συγκίνησε και για έναν επιπλέον λόγο η δολοφονία του άτυχου Σαχτζάτ Λουκμάν: το ότι ήταν υποχρεωμένος να στέλνει εμβάσματα στην οικογένειά του για να προικοδοτηθούν οι αδελφές του. Η εξασφάλιση της προίκας των κοριτσιών ήταν από τους βασικούς λόγους και της ελληνικής μετανάστευσης στις αρχές του 20ού αιώνα. Νέοι, ακόμη και μικρά παιδιά, στέλνονταν στην Αμερική για να εκπληρώσουν το «ιερό καθήκον» –στην πραγματικότητα, δεν είχαν άλλη επιλογή, οι γαμήλιοι κανόνες δεν επέτρεπαν στα αγόρια να παντρευτούν προτού παντρευτούν τα κορίτσια. Το δράμα εκείνης της εποχής –γιατί τα παιδιά δεν έφευγαν θεληματικά, τα έδιωχναν οι γονείς στην πραγματικότητα –το ζουν ακόμη τα παιδιά που έρχονται εδώ μετανάστες.
Διωγμένος από το σπίτι σου, υποχρεωμένος να στέλνεις το όποιο περίσσευμα για να μπορέσεις να τις παντρέψεις και να επιστρέψεις· θα γυρίσεις φτωχός όπως έφυγες, ελπίζοντας ότι θα πάρεις και εσύ καλή προίκα από τον μετανάστη αδελφό της συζύγου σου –διωγμένος και ανεπιθύμητος στη χώρα όπου έφθασες με κίνδυνο της ζωής σου, να σε παραμονεύει και εδώ ο θάνατος από τους φασίστες.
  • Εκείνο που δεν με συγκίνησε αλλά μου προκάλεσε θλίψη και μελαγχολία είναι η εικόνα που αντίκρισα όταν άνοιξα την ιντερνετική σύνδεση με το Κανάλι της Βουλής που είχε «Το Βήμα». Ηταν πολύ αργά, γινόταν πια η καταμέτρηση και ο χώρος μπροστά από το προεδρείο ήταν γεμάτος σκουπίδια –προφανώς τα ψηφοδέλτια που πετούσαν στο πάτωμα οι καταμετρητές.
Τα κρίσιμα χαρτάκια από τα οποία κρινόταν η τύχη ανθρώπων και της κυβέρνησης είχαν γίνει σκουπίδια που κανείς δεν έσκυβε να τα μαζέψει –εντάξει, δεν ταιριάζει σε υψηλά πρόσωπα τέτοια χειρονομία, αλλά δεν φώναζε τουλάχιστον κάποιος τους υπαλλήλους για την καθαριότητα; Τόσο πια έχουν εξοικειωθεί με την ασχήμια, την αταξία και την ανομία οι βουλευτές μας;
Σημάδι των καιρών και αυτό, ημερολόγιό μου. Ολα υποβαθμίζονται. Κάπου πρέπει να βρούμε στηρίγματα, δεν πάει άλλο.
Γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr

Τετάρτη 16 και πολλή βροχή. Προβλήματα άλλου είδους σήμερα, αυτά του καιρού, προσπαθούν να μας αποσπάσουν από τα στικάκια και τα Καλάσνικοφ. Το δικό μου πρόβλημα αυτές τις μέρες είναι ότι μου έκλεψαν το αυτοκίνητο. Αλλά πού να διαμαρτυρηθώ; Εδώ κλέβουν τα χάλκινα καλώδια της ΔΕΗ και του ΟΣΕ, έχουν απογυμνώσει τα Ολυμπιακά Ακίνητα ακόμα και από τις κάσες των θυρών, κλέβουν τους σωλήνες από τις οικοδομές και τα κάγκελα από τις αυλές. Συμμορίες οργανωμένου εγκλήματος καταστρέφουν τη χώρα. Μεταφέρουν τα κλοπιμαία, τα αποθηκεύουν, τα επεξεργάζονται, τα διακινούν, τα εμπορεύονται, τα εξάγουν. Κανείς δεν τους βλέπει, κανείς δεν τους ελέγχει, κανείς δεν τους εμποδίζει. Η Αστυνομία έχει μετατραπεί σε στατιστική υπηρεσία καταγραφής συμβάντων.

Κώστας Κώστας, @yahoo.gr
***
Είναι εντυπωσιακό πως δεν μαθαίναμε διδασκόμαστε από τους κλασικούς… Aς σκεφτούμε για παράδειγμα το «Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ», όπου ο πρωταγωνιστής βασανίζεται μεταξύ των δύο προσωπικοτήτων του. Στα καθ’ ημάς οδηγούνται σε σχιζοφρενική κοινωνική συμπεριφορά πρόσωπα που ορίστηκαν να είναι ταυτόχρονα συνταγματολόγοι και πολιτικοί: το κομμάτι τους του πολιτικού, αναγκασμένο να ασκεί μεροληπτικά εξουσία και να υποχωρεί καθημερινά στις πιέσεις από τις ανάγκες, ελισσόμενο κατά το δοκούν, έρχεται σε διαρκή ρήξη με το (πρώην) κομμάτι του συνταγματολόγου. Στο μυθιστόρημα τουλάχιστον ο δεύτερος εαυτός ήταν κρυμμένος (Hyde)…
Ο εκ Ξάνθης 8
***
Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μού θύμισε τα γαλλικούλια: on parle d’une façon et on agit d’une autre –άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε ή ίσως «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, κύριε Πρόεδρε».
Γ. Κ. @otenet.gr
***
Κάθε κάτοικος αυτή της χώρας νομίζει ότι η Ελλάδα είναι ένα ωραίο φιλέτο γης και δυνατοτήτων και ψάχνει τρόπους να πάρει αυτό που –κατά την κρίση του –είναι ή μπορεί να γίνει δικό του. Ετσι, οι έξυπνοι καταπατούν δημόσια γη για το εξοχικό, οι υπουργοί φυγαδεύουν στο εξωτερικό τις μίζες, οι μπαχαλάκηδες από μανία καταστροφής καίνε και σπάνε ό,τι δεν τους ανήκει, οι κομματοκινούμενοι και οι συνδικαλιζόμενοι -χάριν της καρέκλας στο Δημόσιο –έχουν περιπέσει σε μια ρουτίνα από σισύφειες απεργίες και διαδηλώσεις πριονίζοντας τον κορμό της χώρας, οι αναρχοαυτόνομοι μάς πληροφορούσαν τελευταία ότι η βίλα τούς «ανήκει». Μήπως είναι μάταιο –όσοι δεν ανήκουμε σ’ αυτή την κατηγορία των αδικημένων από την πατρίδα τους –να προσδοκούμε ότι αυτή η χώρα θα αλλάξει νοοτροπία και θα αντιμετωπίσουμε επιτέλους τα πράγματα ως ενήλικοι που θέλουμε να γίνουμε;
Απηυδισμένος,Πίτερ Ορτον, Αθήνα
***
Σε εγκαλούσε η αναγνώστρια Κ.Ο. στο προηγούμενο φύλλο (άδικα) όσον αφορά το τεκμήριο αθωότητας και το βάρος απόδειξης. Αλλού έπρεπε να στρέψει τα πυρά της. Ετσι κι αλλιώς με νόμο που προώθησε ο Μπέζας, την απόδειξη της αθωότητάς του τη φέρει ο φορολογούμενος. Είναι νόμος του κράτους πλέον η ανατροπή θεμελιωδών αξιών του δυτικού πολιτισμού. Αφού η διοίκηση δεν μπορεί με ηλεκτρονικά συστήματα και λογισμικά να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, γίναμε κράτος Ταλιμπάν.
Νίκος Κτιστάκης, @gmail.com
***
Σαφέστατος στους στόχους του ο Ανδρέας Λοβέρδος: δεν θέλει το νέο του κόμμα να καταλήξει «ΠαΣοΚ νούμερο δύο». Το πρώτο και το τρίτο θα τα καταφέρει εύκολα. Για το δεύτερο θέλει πολλή προσπάθεια.
Δημήτριος Τσεχίας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ