Με διευκρινιστική του εγκύκλιο, το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ορίζει τις προϋποθέσεις ένταξης ή μη επαγγελμάτων στα «Βαρέα & Ανθυγιεινά».
Το ερώτημα προς κάθε κατεύθυνση αφορά στον προσδιορισμό του ελάχιστου ημερήσιου/εβδομαδιαίου ωραρίου των απασχολουμένων στον καθαρισμό κτιρίων.
Ο χώρος, πεδίο δράσης εκατοντάδων «επιχειρήσεων» παροχής υπηρεσιών, συνιστά την απόλυτη «ζούγκλα» όπου όροι όπως «υγιεινή & ασφάλεια», «ασφαλιστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις», «εργατική νομοθεσία» και άλλες «αντι-αναπτυξιακές» και «ανθεπιχειρηματικές» αντιλήψεις για τα τρωκτικά που απομυζούν –κυρίως το Δημόσιο Ταμείο- και εκμεταλλεύονται την ανάγκη για ένα «μεροκάματο» χιλιάδων απροστάτευτων από Γ.Σ.Ε.Ε. και πολιτικά κόμματα ημεδαπών και αλλοδαπών εργαζομένων με τον χειρότερο τρόπο.
Τα σχετικά αρχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε) είναι υπερ-πλήρη πορισμάτων ελέγχων προς αυτές ακριβώς τις μορφές σύγχρονου δουλεμπορίου.
Οι –θαρραλέοι- εργαζόμενοι σε αυτές τις «επιχειρήσεις», παρά τις απειλές, είτε με «φουσκωτούς» είτε με κίνδυνο «μαύρης λίστας», προσπαθούν με συνεχείς παρεμβάσεις να αφυπνίσουν και να ενεργοποιήσουν τους «αρμοδίους» προς την ορθή και κυρίως αυστηρή εφαρμογή του Νόμου.
Πλην όμως, το ενδιαφέρον περιορίζεται σε παρατηρήσεις και συστάσεις, με την ανοχή των αρμοδίων(;). Νόμος, προφανώς, δεν είναι το «δίκαιο» όλων των «εργατών» αλλά μόνον όσων ανήκουν σε ισχυρά και κομματικά ελεγχόμενα «όστρακα» του Δημοσίου τομέα.
Απορία συντάκτη: Όταν με –μονομερή- πράξη (του «επιχειρηματία»), ορίζεται υποχρεωτικό –μη αμειβόμενο και συνεπώς μη υπολογιζόμενο στην διάρκεια της εργασίας- «διάλειμμα», με συνέπεια την μετάπτωση στο καθεστώς «συμβατικής» εργασίας («απλά» ένσημα), ποιός ακριβώς ευθύνεται για την απώλεια εσόδων από τον Ασφαλιστικό Φορέα;