Ας υποθέσουμε ότι βγαίνει ένας οποιοσδήποτε πολίτης, που δεν είναι πολιτικός ή δημοσιογράφος ή οτιδήποτε άλλο περιγράφεται καλώς ή κακώς ως «εξουσία», και λέει δημοσίως ότι ο κύριος τάδε ευθύνεται για την οποιαδήποτε παράνομη πράξη. Το λέει, το γράφει, το φωνάζει αλλά κανένα στοιχείο, την παραμικρή απόδειξη δεν παρουσιάζει.
Τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή; Ο κύριος τάδε θα του κάνει μήνυση, θα του «χώσει» δια της δικαιοσύνης μερικούς μήνες (ή χρόνια) φυλάκιση και θα του πάρει με αγωγή ό,τι έχει και δεν έχει από περιουσία.
Δικαιολογημένα. Ουδείς μάλιστα θα αντιδράσει, διότι ουδείς λογικός άνθρωπος έχει τη διάθεση να γίνει κάποια στιγμή ο ίδιος στόχος αναπόδεικτων «καταγγελιών» – συκοφαντιών.
Ουδείς πλην των πολιτικών μας. Είναι ίσως οι μόνοι που μπορεί να βρίζουν, να απειλούν, να κατηγορούν χωρίς να υφίστανται τις συνέπειες των νόμων και τη χλεύη της κοινωνίας (αν και γι’ αυτό αμφιβάλλω πλέον…). Δέχονται μάλιστα σχεδόν αδιαμαρτύρητα να γίνονται οι ίδιοι στόχος τέτοιων συκοφαντιών, προφανώς για να έχουν την άνεση να απαντούν κατά τον ίδιο τρόπο.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τις επιθέσεις σε βάρος πολιτικών, δημοσιογράφων και τις βόμβες σε βάρος πολιτικών αντιπάλων», κραυγάζουν οι κυβερνητικοί – και τρίβουν τα χέρια τους που βλέπουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να «ταβανιάζει» στις δημοσκοπήσεις, προς όφελος των δικών τους σχηματισμών.
«Παρακρατικοί της Νέας Δημοκρατίας πίσω από την τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία του κόμματος», αντιτείνουν οι του ΣΥΡΙΖΑ, που ούτως ή άλλως έχουν καραμέλα τη λέξη «προβοκάτσια». Και πάει λέγοντας…
Σύμφωνα δηλαδή με τα κόμματα που αναλογούν στο 80% των ψηφισάντων στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, τα ίδια αυτά κόμματα επιδίδονται σε έναν «τυφλό» εμφύλιο, με γκαζάκια, καλάσνικοφ και βόμβες. Και αν δεν το κάνουν ευθέως, έχουν παρα-οργανώσεις και παρακλάδια, που κινούνται στην παρανομία και το έγκλημα και «καθαρίζουν» όποτε βρεθούμε στην ανάγκη, βρε αδερφέ…
Ολα αυτά τα λένε και τα κάνουν ακριβώς διότι είναι πολιτικοί. Αν ήταν «απλοί πολίτες», θα τους είχαν μπουζουριάσει για επικίνδυνους ψεύτες και συκοφάντες – στην καλύτερη για γραφικούς τρελούς. Και πολύ καλά θα τους έκαναν.
Εδώ όμως, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, όπως, όπου και όποτε το θέλουν, χωρίς φόβο και με πάθος ανεγκέφαλου θύρας χουλιγκάνων. Χωρίς στοιχεία και αποδείξεις των ισχυρισμών ότι όλα αυτά γίνονται από κομματικά στελέχη, καθ’ υπόδειξη των κομμάτων τους – ή έστω κάποιας «μυστικής» οργάνωσής τους, όπως υπονοούν ή ευθέως δηλώνουν!
{{{ moto }}}
Όχι. Τίποτα δεν υπάρχει, κανένα στοιχείο δεν έχει κατατεθεί, τουλάχιστον στον δημόσιο «διάλογο» – παρά μόνο ύβρεις και καταγγελίες «πολιτικού» περιεχομένου.
Μα αυτό δεν είναι Πολιτική. Δεν είναι πολιτικός λόγος. Και όσοι με τέτοια ευκολία τον εκφέρουν, όσοι, ένθεν κακείθεν, συντελούν σε αυτό το παρακμιακό κλίμα της συκοφαντίας και της λάσπης, δίνουν τα χαριστική βολή στη δημοκρατία – στο όνομα της οποίας τολμούν να μιλούν! Αυτονόητα, γίνονται οι ίδιοι πια φορείς πολιτικής τρομοκρατίας, απολυταρχίας, αναρχίας.
Υπό αυτή την έννοια, ίσως τελικά έχουν «εξ αντανακλάσεως» δίκιο που αλληλοβρίζονται. Είναι οι ίδιοι ένοχοι.
Δεν βάζουν γκαζάκια και βόμβες, αλλά δεν κάνουν και τίποτα για να τις «αποσυνδέσουν» από τον δημόσιο διάλογο – τουναντίον, τον ορίζουν βάσει αυτών…
Δεν πυροβολούν με Καλάσνικοφ, αλλά «σκοτώνουν» τη λογική και δίνουν πολιτικό «άλλοθι» σε βλήματα (και «βλήματα»).
Ας ελπίσουμε ότι οι πολίτες θα αποδειχθούν ανώτεροι (αυτών) των πολιτικών τους. Και ότι η αληθινή δημοκρατία θα βρει τον τρόπο να τους εκδικηθεί.
Σύννομα, σύντομα, οριστικά και αμετάκλητα.
