«Η δημόσια σιωπή είναι στρατηγική επιλογή» εκτιμούν όσοι συνομιλούν με τον Κώστα Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να συζητεί μια… «καραμανλική» εκδοχή επιστροφής! Αποφεύγει βέβαια να εξαντληθεί με ομιλίες και παρεμβάσεις που μόνο αποτέλεσμα θα είχαν την αναστολή της πολιτικής ανάρρωσης που εξασφαλίζει η σιωπή. Περιμένοντας την Ιστορία διοργανώνει μοναχικές περιπλανήσεις με το φουσκωτό στον Σαρωνικό, αποδράσεις στο Μέτσοβο, αλλά και επαφές με τους πιστούς, όχι όμως στην «αμαρτωλή» Βουλή, αλλά στο γραφείο-κρησφύγετο της πλατείας Μαβίλη, μακριά από τα εξερευνητικά βλέμματα των πραιτόρων του νυν πρωθυπουργού.
Στις συζητήσεις αυτές λέγεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός εκφράζει στέρεη σιγουριά ότι η Ελλάδα δεν θα κυβερνηθεί αποτελεσματικά ούτε από τον Αντώνη Σαμαρά. Παραθέτει παραδείγματα από τη δική του διακυβέρνηση για να πείσει ότι η πρωθυπουργική εξουσία είναι σχετική και περιορισμένη. Ισχυροί θεσμοί, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας και η Βουλή, εύκολα ακυρώνουν την πρωθυπουργική επιβολή. Κατά τη γνώμη του, η Ελλάδα των μνημονίων υπνοβατεί προς ένα ακόμη χειρότερο κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο. Νέες διασπάσεις των πρώην μεγάλων κομμάτων θα συνδυαστούν με περαιτέρω ενίσχυση της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς. Εκείνο με το οποίο διαφωνεί είναι το σενάριο διάλυσης της Νέας Δημοκρατίας που εξυφαίνουν οι σαμαρικοί και έχει φροντίσει να διαμηνύσει τη διαφωνία του στους φίλα προσκείμενους βουλευτές. Δεν είναι απλώς ότι δεν θέλει να δει τον κ. Σαμαρά ιδρυτή ενός «Ευρωπαϊκού Συναγερμού» που θα είναι διάδοχο σχήμα της Νέας Δημοκρατίας. Πιστεύει επίσης ότι ο κ. Σαμαράς δεν μπορεί να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο εγχείρημα γιατί ως πρωθυπουργός του μνημονίου διατηρεί περιορισμένες δυνατότητες για υπερβάσεις και επανιδρύσεις.
Εκείνο που επιδιώκει ο κ. Καραμανλής είναι να επιστρέψει ο ίδιος σε ένα-δύο χρόνια, ως ο μοναδικός αμόλυντος από την τρόικα, για να ενώσει και να επανιδρύσει την Κεντροδεξιά, ύστερα από το πολιτικό και εκλογικό φιάσκο της τρικομματικής κυβέρνησης που θεωρεί βέβαιο ότι θα συμβεί. Θέλει να επιστρέψει ως ένας «κυβερνήτης» που ο λαός θα καλέσει αναγνωρίζοντας το ιστορικό λάθος που διέπραξε το 2009, όταν τον εξοστράκισε θεαματικά μόλις δήλωσε προεκλογικά ότι είναι έτοιμος να στρίψει το πηδάλιο του «Τιτανικού». Οπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συγκρούστηκε με το Παλάτι το 1963, έχασε, οδηγήθηκε στην αυτοεξορία στο Παρίσι και επέστρεψε μετά την εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση της Χούντας το 1974, έτσι και ο Κώστας Καραμανλής συγκρούστηκε με τις παραεξουσίες της Μεταπολίτευσης, έχασε, οδηγήθηκε στην αυτοεξορία της Ραφήνας και μπορεί να επιστρέψει μετά την οριστική κατάρρευση του μεταπολιτευτικού «κατεστημένου». Αυτή την αναλογία διακρίνει ο ίδιος. Ονειρο χειμερινής νυκτός ενός πολιτικού που έχασε μεγάλες ευκαιρίες, που για πολλούς ευθύνεται για πολλά από τα μετέπειτα δεινά και μοιάζει σήμερα σχεδόν ξεχασμένος στα 56 του ή μία από τις φάρσες που επιφυλάσσει η Ιστορία στην πολύπαθη πατρίδα; Ο χρόνος θα δείξει…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ