Όλοι αγανακτισμένοι από την διαφθορά, την γραφειοκρατεία, την αναποτελεσματικότητα, την αδιαφορία, την δολιότητα και όλα τα εις »ότητα» της καθημερινότητας μας. Και πάντοτε φταίχτης, κάποιος εφοριακός, γιατρός, πολιτικός, γραφειοκράτης, κάποιο παιδί του λαού τέλος πάντων, γιατί ακόμη δεν διαθέτουμε αλλοεθνείς σε αυτές τις υπηρεσίες. Και ποτέ δεν υπολογίζουμε ότι δεν χορεύεται το βαλς από ένα μόνο χορευτή.
Αν ρωτήσεις τον αγανακτισμένο αδικηθέντα, γιατί δεν κατέφυγε στην διεύθυνση εκβιαστών της αστυνομίας, οι δικαιολογίες που θα ακούσεις είναι ατελείωτες. Η φαντασία επιστρατεύεται με απόλυτη επιτυχία για να καλύψει την ηθική ανεπάρκεια, την απόλυτη δειλία και την ιδιοτελή αδιαφορία. Ένας λαός, απόλυτα άξιος της κακοδαιμονίας του, που μόνο να γκρινιάζει ξέρει, παραβλέποντας τις ατομικές του ευθύνες. Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει τους πολιτικούς του , είναι πάντα σχεδόν προιόν της βολής του, του φανατισμού του και της ημιμάθειας του. Η καθημερινή του ασέβεια στους νόμους και τους κανόνες της κοινωνίας, δείχνουν το μέγεθος της εγωκεντρικότητας του. Από εκεί πηγάζει και η δειλία του και η ευτέλεια του.
Δεν έλειψαν τα ηθικά πρότυπα στην Ιστορία μας. Υπάρχουν, άφθονα φωτεινά παραδείγματα. Απλά η αρετή θέλει θυσίες και τόλμη και εμείς διαπαιδαγωγηθήκαμε με κύριο θέμα τον εαυτούλη μας και την βολή του. Και μας φταίει πάντοτε το σύστημα και όχι η προσωπική μας συνεισφορά σε αυτό. Το πάθος με το οποίο καταλογίζονται όλα στο »σύστημα» με αποτέλεσμα την απενοχοποίηση μας, είναι εκνευριστικά δόλιο και δυστυχώς είναι η καραμέλα των γλοιωδών ψευτοδιανοούμενων των ΜΜΕ και των λαοπλάνων λαικιστών ανερυθριάστως πολιτικών , που δεν χάνουν ευκαιρία να αποσείσουν από κάθε πολίτη την συναίσθηση της ευθύνης του.
