Ρόλοι χωρίς θίασο

Μαθαίνω τώρα ότι ο «προφεσόρε» Μάριο Μόντι τα γυρίζει. Αυτά τα «δεν κατεβαίνω στις εκλογές, αλλά αν συμφωνείτε μαζί μου να με κάνετε Πρωθυπουργό μετά!» πάνε περίπατο.

Κι ετοιμάζεται, λέει, να στηρίξει στις εκλογές της 24ης Φεβρουαρίου έναν συνδυασμό κεντρώων κομμάτων, ο οποίος απεδέχθη ως προεκλογικό πρόγραμμα την πολυσυζητημένη «ατζέντα Μόντι».

Ευτυχώς ο συμπαθής κύριος Μόντι μάλλον αντελήφθη ότι στην πολιτική οι ηγέτες βγαίνουν από την κάλπη. Οχι από το Eurogroup.

Αλλά το αντελήφθη λίγο καθυστερημένα.

Εχασε έτσι την ευκαιρία να ηγηθεί της ιταλικής Κεντροδεξιάς προτού εκδηλωθεί ο Μπερλουσκόνι.

Τώρα φλερτάρει με κάτι κεντρώους που πασχίζουν να πιάσουν διψήφιο.

Κι ελπίζει ότι ο Μπερσάνι θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά θα τον κρατήσει Πρωθυπουργό επειδή τον θέλουν οι Γερμανοί και οι αγορές.

Θα δούμε τι θα γίνει. Η περίπτωση Μόντι όμως (με τα καλά της και τα κακά της) ίσως φανεί χρήσιμη σε όσους δραστηριοποιούνται ποικιλοτρόπως στον χώρο της ελληνικής Κεντροαριστεράς.

Οι οποίοι δείχνουν να λησμονούν ότι στην πολιτική δεν ενδιαφέρουν οι ρόλοι. Μετράει το έργο κι ο θίασος.

Και οι οποίοι εμφανίζονται να αγνοούν ότι η δημοκρατία έχει συγκεκριμένες διαδικασίες μέσα από τις οποίες προκύπτουν οι παρατάξεις, οι ηγεσίες και οι ηγέτες.

Οτι οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις και οι πολιτικές μεταμοσχεύσεις σπανίως αποδίδουν.

Λάθος μέθοδος, λοιπόν. Διότι στην πραγματικότητα και παρ’ όλο που στραβοκοιτάζουν προς τον Μόντι, περισσότερο τους αφορά το μοντέλο Μπερσάνι.

Οι ιταλοί κεντροαριστεροί μάζεψαν όλες τις πιθανές και απίθανες ευαισθησίες του χώρου τους σε έναν ευρύ εκλογικό συνασπισμό, έστησαν κάλπη σε πόλεις και χωριά, ψήφισαν τον επικεφαλής της προσπάθειας και τώρα πάνε να κερδίσουν τις εκλογές.

Απλά και ανοιχτά πράγματα. Αυθεντικές πολιτικές διαδικασίες.

Χωρίς ντιρεκτίβες από τις Βρυξέλλες και γερμανούς τοποτηρητές. Χωρίς άλλη νομιμοποιητική διαδικασία από εκείνη που παρέχει η λαϊκή ψήφος. Χωρίς άλλη έγνοια από αυτήν της χώρας που καλούνται να κυβερνήσουν.

Τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες, προσχήματα και υπεκφυγές για ανθρώπους που απλώς αναζητούν ρόλο για τον εαυτό τους.

Που δεν αντιλαμβάνονται ότι τελικά, με ένα καλό έργο και σε ένα καλό θίασο, πολλοί θα βρουν κάποιο ρόλο στα μέτρα τους.

Αλλά ότι αντιθέτως ένα μάτσο ρόλοι χωρίς έργο και χωρίς θίασο δεν θα καταφέρουν ποτέ να ανεβάσουν μια παράσταση της προκοπής.