Τιμή για τους καλύτερους

Υπήρξε μια εποχή πριν από μερικά χρόνια που… φόβος και τρόμος έπιανε τους «εξεταζόμενους» μελετητές –αρχαιολόγους, αρχιτέκτονες συντηρητές κ.ά. –όταν παρουσιαζόταν η δουλειά τους στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Γιατί ανάμεσα στα μέλη του υπήρχαν και δύο ιερά τέρατα. Στη μία άκρη του τραπεζιού καθήμενος ο αρχιτέκτονας Ιορδάνης Δημακόπουλος. Στην άλλη, πλαγίως κάπως, ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής Χαράλαμπος Μπούρας. Τίποτε δεν μπορούσε να ξεφύγει από το οξυδερκές μάτι του κ. Δημακόπουλου και ουδείς μπορούσε να γλιτώσει –εφόσον φυσικά το άξιζε –από την ειρωνική γλώσσα και τα καυστικά του σχόλια. Ποιος να του αντιπαραβληθεί; Μπορούσε να τον εξοντώσει κατεβάζοντας τόνους γνώσης… Αυστηρός, ακριβοδίκαιος, λιγόλογος, ο κ. Μπούρας από την άλλη, κάθε φορά που μιλούσε ήταν σαν να παρέδιδε ένα μάθημα. Για όποιον ήθελε φυσικά να μάθει… Ομιλούντος του Μπούρα η συζήτηση έληγε! Φυσικά ενδιαμέσως στο τραπέζι και άλλα μυθικά ονόματα παρεμβάλλονταν, η αναφορά όμως των δύο γίνεται λόγω της βράβευσής τους από την Ακαδημία Αθηνών. Με το Αργυρό Μετάλλιο της Τάξης των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών ο Ιορδάνης Δημακόπουλος, ο οποίος διετέλεσε γενικός διευθυντής Αναστήλωσης Μνημείων. Με το Βραβείο Μαρίας Σ. Θεοχάρη ο Χαράλαμπος Μπούρας για το βιβλίο του «Βυζαντινή Αθήνα 10ος-12ος αι.». Η χώρα επιτέλους επιβραβεύει.