Προ ημερών, στις 28/12/12, παρακολουθήσαμε την είσοδο της αστυνομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ο.Π.Α.) με σκοπό τη σύλληψη παράνομων μικροπωλητών, οι οποίοι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα κατέφευγαν στο χώρο του πανεπιστημίου. Βεβαίως, αυτή η αφορμή ήταν αρκετή, ώστε να γίνει επέμβαση με κατασχέσεις και στο «άβατο» του υπογείου του Ο.Π.Α.. Το γεγονός αυτό πυροδότησε τις επόμενες κιόλας ώρες μια πολιτική κόντρα, αλλά και μια αντίδραση στο εσωτερικό του πανεπιστημιακού αυτού ιδρύματος από τις «φοιτητικές» παρατάξεις. Καθίσταται, επομένως, αναγκαίο να δούμε με μια πιο ψύχραιμη ματιά όσα συνέβησαν, διότι δεν είναι διόλου απίθανο να υπάρξουν εξελίξεις με την έναρξη των μαθημάτων μετά τις γιορτές.
Αναμφίβολα, τα τελευταία χρόνια μπροστά στο Ο.Π.Α. ανθούσε προκλητικά και ανεμπόδιστα το παραεμπόριο, όταν χιλιάδες καταστήματα έβαζαν λουκέτο, διότι οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα έξοδά τους. Από το εαρινό εξάμηνο του περσινού ακαδημαϊκού έτους μέχρι την τελική της επέμβαση η αστυνομία προσπάθησε πολλάκις να εκδιώξει τους παράνομους μικροπωλητές. Ωστόσο, αυτό στάθηκε αδύνατο, γιατί οι δεύτεροι απολάμβαναν την προστασία αναρχοχαρούμενων μπράβων που είχαν ως ορμητήριο τον χώρο του πανεπιστημίου.
Εδώ οφείλουμε να τονίσουμε πως το άσυλο – που δεν υπάρχει πλέον δια νόμου – θεσπίστηκε για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και όχι των προϊόντων «μαϊμού». Η ακαδημαϊκή κοινότητα σαφώς και δεν πρέπει να σταθεί αρωγός σε ενέργειες που υπονομεύουν την νομιμότητα και πολύ περισσότερο την λειτουργία της αγοράς με σοβαρές συνέπειες για τους εργαζόμενους των καταστημάτων που κλείνουν καθημερινά.
Επίσης, αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια στο υπόγειο του Ο.Π.Α. υπήρχε ένα ιδιότυπο «άβατο» με δώματα κατειλημμένα κυρίως από εξωπανεπιστημιακά άτομα. Στο εσωτερικό αυτών των χώρων που χαρακτηρίζονταν ως «αυτοδιαχειριζόμενα στέκια» υπήρχε πλήθος αντικειμένων που μόνον την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών δεν προήγαγαν.
Τα άτομα που μπαινόβγαιναν εκεί συνήθως ήταν κάποιοι «κουρασμένοι» φοιτητές που είτε πετούσαν φυλλάδια είτε βιαιοπραγούσαν με κάθε ευκαιρία είτε έστηναν τα ηχεία τους όπου ήθελαν εμποδίζοντας το δικαίωμα στη μάθηση των υπολοίπων είτε ανέβαιναν στον τελευταίο όροφο του πανεπιστημίου για να καπνίσουν απαγορευμένες ουσίες.
Μπορεί να ισχυριστεί, λοιπόν, ένα στοιχειωδώς νοήμον άτομο ότι αυτή η άθλια εικόνα είναι η πρέπουσα για ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα; Προφανώς και όχι! Η νοσηρότητα, όμως, αυτής της κατάστασης δεν καταδείχτηκε τόσο στην ύπαρξη των δύο παραπάνω φαινομένων όσο στην υπεράσπιση αυτών από «φοιτητικές» παρατάξεις και πολιτικά κόμματα.
Ασφαλώς, αυτοί που διέρρηξαν τα ιμάτια τους για το πανεπιστημιακό άσυλο δεν ήταν άλλοι από παιδιά του κομματικού σωλήνα που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα χρήσιμο στην Ελληνική Παιδεία. Εκτός και αν θεωρούνται ως αξιόλογα ο τραμπουκισμός, οι υλικές καταστροφές, η παρακώλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η διαφθορά και η εν γένει φασιστική συμπεριφορά που επιβάλουν οι «φοιτητικές» παρατάξεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Και μιλάμε για «φοιτητικές»(!) παρατάξεις, διότι δεν νοείται ως φοιτητής κάποιος που πατά σε αίθουσα διδασκαλίας μόνον για να προσελκύσει επωφελώς πρωτοετείς φοιτητές.
Ευθύνες, σαφώς, φέρουν και τα πολιτικά κόμματα που λαϊκίστικα καλύπτουν φαινόμενα εγκληματικής φύσης όπως αυτά που εν μέρει αντιμετωπίστηκαν με την είσοδο της αστυνομίας στο Ο.Π.Α. και δεν στέκονται με σοβαρότητα απέναντι σε ό,τι υπονομεύει τη Δημοκρατία και το σημαντικότερο πυλώνα αυτής, το θεσμό της Παιδείας.
Πρέπει, λοιπόν, με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα και όσα γενικά συμβαίνουν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο να υπάρξει επιτέλους μια ενιαία γραμμή μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για μια θετική προοπτική στην Παιδεία και να παραγκωνιστεί ο λαϊκίστικος προσεταιρισμός εγκληματικών στοιχείων. Παράλληλα, η ακαδημαϊκή κοινότητα οφείλει να εξοβελίσει όλους τους δήθεν φοιτητές-συνδικαλιστές μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και να δηλώσει ένα βροντερό παρών στα κοινά.
Φοιτητής Ο.Π.Α.
