Ένας υπερβολικά μεγάλος αριθμός νεόδμητων διαμερισμάτων πανελλαδικά, βρίσκεται στην κατοχή κατασκευαστικών επιχειρήσεων. Παρά τον ουσιαστικό μηδενισμό της έγκρισης/εκταμίευσης στεγαστικών δανείων από τις Τράπεζες, η παρατηρούμενη μείωση των τιμών σε αρκετές περιοχές, δεν βρίσκει ανταπόκριση από τους υποψήφιους αγοραστές. Τα αίτια αυτής της κατάστασης είναι πολλά και από μακρού χρόνου παρατηρημένα:
1. Ο υψηλός βαθμός κατοχής ιδιόκτητης –κύριας- κατοικίας από τα Ελληνικά νοικοκυριά.
2. Η μέχρις πρότινος άκριτη εν πολλοίς διευκόλυνση μέσω χρηματοδότησης από τράπεζες σε όσους αποφάσιζαν να δεσμευθούν για 20-30 ή και περισσότερα χρόνια, προκειμένου να αποκτήσουν το δικό τους «κεραμίδι», αν όχι οι ίδιοι, τουλάχιστον οι επίγονοί τους.
3. Η σχετική βεβαιότητα περί της σταθερότητας ή της διαχρονικής αύξησης του εισοδήματος προς εξόφληση των «δόσεων».
4. Η –μερική- ελάφρυνση των φόρων έναντι ποσοστού των τόκων του δανείου.
5. Η απαλλαγή από «πόθεν έσχες» α΄κατοικίας για ενηλίκους, ασχέτως σύστασης οικογένειας. Κ.ά.
Η άνοδος των τιμών των ακινήτων, με ρυθμούς υψηλότερους από τους αντίστοιχους του Α.Ε.Π. ή του Τιμαρίθμου, υπήρξε συνέπεια, τόσο της χρηματοδότησης έως και του 100% της εμπορικής αξίας (μέσω της λήψης αρχικού στεγαστικού,πλέον ταυτόχρονου δανείου «επισκευής» ή «αποπεράτωσης», στοιχείο που συνιστά απόλυτη ευθύνη των τραπεζών, διαγκωνιζομένων μέχρις αίματος για την «πρωτιά» μεταξύ τους) , όσο και της μέχρι πρόσφατα μηδενικής φορολογικής επιβάρυνσης των «αντιπαρόχων», ένεκα της απόκτησης ακόμη και του 50-55% του όγκου των νέων οικοδομών.
Χιλιάδες είναι οι περιπτώσεις ανεστίων που βρέθηκαν με δεκάδες τ.μ. διαμερισμάτων στην κατοχή τους, λόγω «αξιοποίησης» του πατρογονικού, πολλές φορές εγκαταλελειμμένου ακινήτου, των σχετικών επιβαρύνσεων λόγω συμβολαιογραφικών εξόδων και μεταγραφής στα υποθηκοφυλακεία, επωμιζομένων των εργολάβων και γι’αυτά. Το αποτέλεσμα το γνωρίζετε πολύ καλά.
Σήμερα, αφενός οι Τράπεζες βρίσκονται ενώπιον μιας «φούσκας» που θέτει σε απόλυτο κίνδυνο την επάρκειά τους, με βάση τους κανόνες που ισχύουν, έχοντας ένα χαρτοφυλάκιο εγγυήσεων μέσω υποθηκών ή προσημειώσεων που υπολείπεται ακόμη και του ανεξόφλητου υπολοίπου των παλαιοτέρων δανείων.
Η πρόταση ουσιαστικά, μέσες-άκρες είναι η ακόλουθη: Αγορά μέσω διαπραγμάτευσης μέρους του «στοκ» των αδιάθετων διαμερισμάτων ή κατοικιών και εκμετάλλευσής τους μέσω leasing για 30-50 ή και περισσότερα χρόνια, βάσει της ηλικίας του μισθωτή ή και πώλησή τους σε αλλοδαπούς επενδυτές (π.χ. συνταξιούχους με ρευστοποίηση των κεφαλαίων που έχουν σχηματίσει σε επαγγελματικά ή άλλα ταμεία). Με τον τρόπο αυτό:
-Εξισορροπείται, σε κάποιο βαθμό ή αγορά με μείωση της προσφοράς
-Χρηματοδοτούνται οι κατασκευαστές προς εξόφληση υποχρεώσεών τους, άρα κυκλοφορεί «χρήμα» στην συνολική αγορά, στοιχείο θετικό, ιδιαίτερα σήμερα
Μοναδική προϋπόθεση επιτυχίας του μέτρου, αποτελεί η δέσμευση όσων «σκοτώσουν» πάγια, να απόσχουν από σχετική επιχειρηματική δραστηριότητα, μέχρις ότου αποκατασταθούν οι συνθήκες στην αγορά ακινήτων. Σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός των χιλιάδων «εργολάβων» θα επανέλθει σε λογικά πλαίσια.