Η χώρα έχει φτάσει στα όριά της. Δύο ημέρες μετά την ψήφιση των σκληρών μέτρων με ελάχιστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δύο ημέρες πριν από την ψήφιση του εφαρμοστικού του μνημονίου προϋπολογισμού, το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει χάσει την ψυχραιμία του και συμπεριφέρεται ως ένα ανώριμο παιδάκι.

Τραγική απόδειξη η συζήτηση της περασμένης Τετάρτης στη Βουλή, όπου η αίθουσα του Κοινοβουλίου έμοιαζε με πανεπιστημιακό αμφιθέατρο της δεκαετίας του 80 σε εκλογοαπολογιστική συνέλευση.

Φωνές, τσαμπουκάδες, φθηνά εκλογικά κόλπα, συνεχείς διακοπές των ομιλητών, παιδικές παρεμβάσεις και τοποθετήσεις καφενείου. Ελάχιστες οι σοβαρές ομιλίες για το τόσο σοβαρό αυτό θέμα και δυστυχώς όχι των πολιτικών αρχηγών. Μόνο που στο αμφιθέατρο παίζεται «το όνομα» μιας φοιτητικής παράταξης, ενώ στη Βουλή παίζεται το παρών και το μέλλον της χώρας.

Δυστυχώς, τα τελευταία είκοσι χρόνια ανομίας έχτισαν μία κοινωνία που απαιτεί τα πάντα χωρίς να έχει καμία υποχρέωση. Αποκορύφωμα των δεκάδων νοσηρών παραδειγμάτων που έχουν έλθει στο φως τους τελευταίους μήνες – τυφλοί που βλέπουν, κουφοί που ακούν, ανάπηροι που τρέχουν – η αντίδραση των πιο ακριβοπληρωμένων ρουσφετιών του ελληνικού κράτους, αυτών της Βουλής οι οποίοι απείλησαν με απεργία για να μην χάσουν τα εξωφρενικά ευεργετήματά τους. Το χειρότερο από όλα, πολιτικά κόμματα όλου του πολιτικού φάσματος αλλά δυστυχώς και της Αριστεράς έσπευσαν να τους υιοθετήσουν. Όπως υιοθετούν κάθε λογής διαμαρτυρόμενο χωρίς να ερευνήσουν και να κρίνουν τις αιτίες και τους στόχους της διαμαρτυρίας. Και αυτό, για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους.

Όπως επίσης υιοθέτησαν το «κίνημα δεν πληρώνω» αλλά θέλουν άριστους δρόμους, αυτούς που δεν πλήρωσαν την Εφορία αλλά απαιτούν το κράτος να τους προσφέρει τα πάντα, αυτούς που δεν κόβουν αποδείξεις, τους καθηγητές που κάνουν φροντιστήρια αλλά απαιτούν να πληρώνονται «μαύρα», αυτούς που προπηλακίζουν καθηγητές γιατί δεν τους αρέσει η συμπεριφορά τους, τους συνδικαλιστές των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, αυτούς που καταληστεύουν τους έλληνες και ξένους τουρίστες, τους κάθε λογής τεμπέληδες, αυτούς εφαρμόζουν την άμεση δημοκρατία για ίδιον και μόνον όφελος, αυτούς που ανέχονται τη βία.

Οι Ελληνες δεν σώζονται αν τους βουτήξουμε στην ανομία. Στην Ελλάδα πρέπει άμεσα να επιστρέψει η Παιδεία, οι κοινωνικοί κανόνες, να λειτουργήσουν οι Νόμοι. Γιατί πως φαντάζονται οι θλιβεροί αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί ότι θα κυβερνήσουν όταν ανέβουν στην εξουσία;

Πιστεύουν σοβαρά ότι με το μαγικό τους ραβδάκι την επόμενη των εκλογών θα κάνουν τα πάντα να λειτουργούν σωστά; Αν ναι, τότε το πρόβλημα ξεπερνάει την έννοια της πολιτικής και ακουμπάει την επιστήμη της ιατρικής.