Ο Βοno δε χρειάζεται να πεθάνει

Oι Λονδρέζοι O. Children εμφανίστηκαν πριν δυο χρόνια από το πουθενά με το τραγούδι τους «Dead Disco Dancer» και κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα hype που τους έκανε γνωστούς κι έξω από την Αγγλική επικράτεια. Γνωρίζοντας τους μαθαίνεις πως έχουν κάτι αμφιλεγόμενο σαν μπάντα και σαν ιστορία να διηγηθούν. Παλιά, όταν ήταν πιο μικροί, ονομάζονταν Bono Must Die –ξεκάθαρη αναφορά στο πρόσωπο του Bono, ηγέτη των U2 κάτι που δεν του άρεσε πολύ και γι’ αυτό τους μήνυσε. Αυτοί άλλαξαν ονομασία, έβγαλαν δύο άλμπουμ που πήραν καλές κριτικές, για έναν περίεργο λόγο ο σκοτεινός τους ήχος που έχει έρθει πάλι στη μόδα άρεσε στα Λονδρέζικα glossy περιοδικά κι απέκτησαν ισχυρό fan base –τόσο ισχυρό που τους έκανε να πάρουν τους ευρωπαϊκούς δρόμους. Στα πλαίσια αυτής της περιοδείας το Σάββατο που μας έρχεται, οι Λονδρέζοι με τις έντονες αναφορές στο Post Punk των 80s θα βρίσκονται στο Κύτταρο Club για μια μοναδική συναυλία στην Αθήνα. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα μας μίλησε με χαρά και ανυπομονησία για την επίσκεψη τους στην Αθήνα ο Τοbi O’ Candi, τραγουδιστής και ιθύνων νους των Ο. Children ενός από τα πλέον ενδιαφέροντα μουσικά συγκροτήματα της σύγχρονης αγγλικής ανεξάρτητης new wave σκηνής.

Πως είναι να δέχεσαι μήνυση από τον Bono των U2;

Είναι πραγματικά περίεργο. Ο Αndi κι εγώ (Τobi) είχαμε μια μπάντα, τους Bono Must Die όταν ήμασταν πιο μικροί. Το όνομα το είχαμε διαλέξει για πλάκα, μας είχε φανεί αστείο. Ξαφνικά όμως κάποιοι το πήραν σοβαρά – το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τη στιγμή που έλαβα ένα email από δικηγόρους που έλεγαν πως θα δεχτούμε τις κυρώσεις του νόμου και πως θα μας πάρουν τα σπίτια.

Είναι διαφορετική αυτή η ιστορία. Πρέπει να μας έλεγαν «Sexpest» για τρεις περίπου μέρες. Αλλά μετά, όταν έσκασε όλη η ιστορία με τη μήνυση από τους δικηγόρους του Bono, σκεφτήκαμε πως δεν έγινε και τίποτα αν δεν έχουμε ένα αμφιλεγόμενο όνομα. Ο Νick Cave είναι ακόμα ένας από τους αγαπημένους μου ήρωες. Από τους Boys Next Door στους Birthday Party και από κει στους Bad Seeds και στη μουσική που κάνει για soundtrack ταινιών είναι ένας καλλιτέχνης που εξελίσσεται σταθερά. Μας άρεσε το τραγούδι O. Children του Cave -ήταν εύηχο σαν όνομα μπάντας, θέλαμε να μας λένε έτσι. Και ύστερα ήρθε η ταινία του Harry Potter που το έβαλε στο soundtrack και κατέστρεψε τα πάντα.

Πρόκειται για μια σπουδαία μπάντα. Δε θα έλεγα πως μας έχουν επηρεάσει αρκετά αλλά υπήρχαν στιγμές που τους ακούγαμε για μεγάλη περίοδο και με θρησκευτική ευλάβεια. Σίγουρα είναι μια από τις καλύτερες σκοτεινές μπάντες που βγήκαν ποτέ.

Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Παίζουμε με ήχους που μας αρέσουν. Συνεχώς προσπαθούμε να εξελίξουμε τον ήχο μας και να βελτιωθούμε μουσικά και πιστεύω πως όσο περνούν τα χρόνια αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο. Το ιδανικό είναι να φτιάχνεις μουσική που σε κάνει να αισθάνεσαι. Είτε βγει κάτι καλό ή κακό δεν μας νοιάζει. Το πρωταρχικό είναι να βγάζεις κάτι με συναίσθημα.

Τότε άκουγα πολύ grunge. Sonic Youth, Nirvana, Kyuss. Επίσης μου άρεσαν πολύ οι Joy Division, ο Leonard Cohen, ο Tom Waits και οι Strokes. Αυτές οι μπάντες με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα.

Να ακούσετε οπωσδήποτε τους Peace, τις Savages, τους O. Children (φυσικά) και τους Men’s Adventures.

Φτιάχνουμε μουσική για να συντρίψεις την παλιά σου ψυχή και να βρεις μια καλύτερη καινούρια.

Τα αγαπάμε όλα εξίσου. Τα δύο πρώτα μπορεί να φαίνονται λίγο διαφορετικά από το Apnea, ωστόσο εξακολουθούν να έχουν ένα βασικό θέμα και το σχέδιο είναι πως κάναμε τη μουσική που αγαπάμε. Μέχρι στιγμής πάει καλά.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε περιοδεία. Μόλις τελειώσει λογικά θα μπούμε πάλι στο στούντιο για να δουλέψουμε πάνω σε νέο υλικό. Θέλω να φτιάξουμε ένα EP με πέντε τραγούδια και να δούμε από κει και πέρα τι θα γίνει.

Κανείς από εμάς δεν έχει επισκεφθεί την Ελλάδα στο παρελθόν οπότε όπως καταλαβαίνεις ανυπομονούμε να έρθουμε. Δεν έχω καμία ανάμνηση να σου διηγηθώ αλλά είμαι σίγουρος πως θα έχω αρκετές ιστορίες να πω όταν φύγω από τη χώρα σας. Ανυπομονούμε!