Έχουμε γυρίσει κάποιες δεκαετίες στο παρελθόν ή έτσι θα είναι το άμεσο μέλλον; Στην Ελλάδα του 2012, που μάλιστα σε λίγους μήνες μας εγκαταλείπει για να έρθει το 2013 με χειρότερα μνημόνια, με ύφεση, με ανεργία, με κατάθλιψη, με οργή, έρχονται κάποιες αποφάσεις ή πράξεις που προκαλούν θλίψη ως έντονο προβληματισμό για το που τελικά θα φθάσουμε και αν τελικά αυτό που αποζητάν είναι η κοινωνική έκρηξη. Ακούγεται παράλογο αλλά με τα τελευταία περιστατικά δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο.

Πρώτο: Ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης συλλαμβάνεται. Και αν μπορείς να θεωρήσεις απλά παράξενο να συλλαμβάνεται ένας δημοσιογράφος επειδή απεκάλυψε μια λίστα με ονόματα αυτό που πραγματικά εκπλήσσει είναι η ταχύτητα της απόφασης και η πρωτοφανής ταχύτητα της εκτέλεσης της. Δεν έχουμε συνηθίσει αυτό το κράτος να λειτουργεί με τέτοιες ταχύτητες ενώ από την άλλη έχουμε δει να φεύγουν από αυτήν την χώρα άνθρωποι με πολύ βαρύτερα κατηγορητήρια στην πλάτη και έγγραφα σύλληψης να κωλυσιεργούν τόσο πολύ χρονικά που να μοιάζει σαν να γίνεται επίτηδες, πράγμα όχι απίθανο.

Γιατί λοιπόν για τον Βαξεβάνη υπήρξε μια τέτοια άμεση κινητοποίηση; Τι συμβαίνει εδώ; Άρχισε να λειτουργεί το κράτος υποδειγματικά ξαφνικά; Όχι βέβαια, αν το κράτος λειτουργούσε υποδειγματικά, πέραν πολλών άλλων πραγμάτων που θα έπρεπε να κάνει καθημερινά και δεν το κάνει, το λιγότερο που θα έπρεπε να είχε κάνει πάνω σε αυτό το θέμα θα ήταν να καλέσει ο εισαγγελέας τον ή τους υπευθύνους υπουργούς που την διαχειρίστηκαν και τελικά την έχασαν, να τους ρωτήσει και να μάθει που είναι αυτή η λίστα και γιατί δεν αξιοποιήθηκε.

Όμως το κράτος αστραπή που είδαμε στην σύλληψη του δημοσιογράφου είναι το κράτος βραδύπους για όλα τα άλλα. Είναι δηλαδή λογικό να δέχεσαι σαν κράτος δικαίου και πολίτευμα δημοκρατίας ότι κάπου έχει παραπέσει μια λίστα με εν δυνάμει φοροφυγάδες και να σιωπάς όταν κατακρεουργείς τον μισθωτό, τον συνταξιούχο ακριβώς για τον λόγο ότι δεν πιάνεις φοροφυγάδες;

Δεύτερον: Δημοσιογράφοι της κρατικής τηλεόρασης έκαναν το λάθος να εκφέρουν άποψη για ένα ζήτημα καταγγελίας κακοποίησης κάποιων συλληφθέντων από την ΕΛΑΣ που αρχικά είχε δημοσιευθεί στον Guardian. Έχει γίνει η κακοποίηση ή όχι άγνωστο, ο Υπουργός έφτασε να μηνύει τον Guardian, στα λόγια τελικά όμως αφού τελικά υπάρχει καταγγελία. Βγήκαν και πορίσματα που ουσιαστικά δεν λένε κάτι θετικό. Αυτή είναι η ιστορία εν συντομία και αυτό που έκαναν οι δημοσιογράφοι ήταν να σχολιάσουν. Λάθος τους. Είπαν την άποψη τους, τα σχόλια τους, όλοι μας είδαμε πως οι εν λόγω δημοσιογράφοι δεν είπαν τίποτε που θα μπορούσε να θίξει τον Υπουργό όμως με αστραπιαίες αποφάσεις και με απαράμιλλο ζήλο από πλευράς διεύθυνσης της ΕΡΤ η εκπομπή κόπηκε και μάλιστα από ποιον…;

Λογοκρισία θα μπορούσε να πει κάποιος. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι ότι θα “μπορούσε να πει.” Δηλαδή να υποθέσει κάποιος ότι υπάρχει λογοκρισία. Πλέον αυτός ο κάποιος μπορεί να το πει καθαρά: Υπάρχει πρόβλημα ελευθερίας του λόγου στην χώρα μας. Όταν συλλαμβάνεται κάποιος διαχειριστής Παστίτσιος επειδή έκανε πλάκα σε μια ιστοσελίδα στο facebook, όταν κάποιες ακροδεξιές και Χριστιανικές οργανώσεις δεν επιτρέπουν να παιχτεί μια θεατρική παράσταση επειδή λέει προσβάλει την πίστη, όταν τις παρελάσεις των εθνικών επετείων οι πολίτες ουσιαστικά δεν επιτρέπεται να τις δουν, όταν συλλαμβάνεται κάποιος δημοσιογράφος επειδή δημοσίευσε μια λίστα, όταν κόβεται μια εκπομπή επειδή ειπώθηκε μια άποψη σε έναν συγκεκριμένο θέμα για έναν υπουργό, είναι να αναρωτιέσαι για πού τραβάμε.

Δεν θέλω να γίνω και ούτε είμαι μάντης, και πραγματικά δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτά τα παραδείγματα είναι ενδείξεις. Όμως είναι συνεχόμενα και είναι πολλά και όλοι μας σχεδόν έχουμε την αίσθηση, καιρό τώρα, ότι κάποιες ελευθερίες αρχίζουν να χάνονται, να καταπατούνται ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα κάποιες ελευθερίες παραμένουν για κάποιους ή ακόμα και παρατεντώνονται για να τους χωρέσουν ενώ για άλλους όλο και στενεύουν.

Όταν για κάποιους η τιμωρία εξανεμίζεται λόγο παραγραφής ή ασυλίας, όταν για άλλους η τιμωρία δεν υφίσταται λόγο ανεπαρκών στοιχείων, όταν για άλλους η τιμωρία δεν συμβαίνει επειδή μπόρεσαν να αποδράσουν από την χώρα ή απλά επειδή η δικαιοσύνη είναι τυφλή, για εμάς τους υπόλοιπους η αδικία και η δικαιοσύνη μαζί εργάζονται και δουλεύουν με ορθάνοικτα μάτια.

Αυτό τελικά είναι το μέλλον; Λογοκρισία σε θεατρικές παραστάσεις, σε εκπομπές, σε έντυπα, σε διαμαρτυρίες, σε απόψεις, σε όλα; Αυτή είναι η δημοκρατία που θα ζήσουμε;