Φρόντισε να ξαναχτυπήσει χθες ο υπουργός Σόιμπλε που λειτούργησε ως κοινός, εν προκειμένω πολιτικός, εκβιαστής όταν στην πιο δύσκολη στιγμή έδωσε τον τόνο: η Ελλάδα, είπε, είναι, δήθεν, μια περίπτωση από μόνη της. Ολοι οι άλλοι έχουν κάνει εξαιρετική πρόοδο – παραμύθια για παιδάκια – εκτός από την Ελλάδα. Και σε όλους που το έχουν πετύχει αυτό, θα δοθεί περισσότερος χρόνος προσαρμογής, άρα εκτός από την Ελλάδα.
Ο ωμός εκβιασμός Σόιμπλε αυτή την ώρα θα έπρεπε να κάνει κάποιους στην Αθήνα να καταλάβουν επιτέλους τι συμβαίνει με όλη αυτή την ιστορία: ο Σόιμπλε δεν βλέπει ότι όλος ο ευρωπαϊκός νότος βράζει, βλέπει μόνον ότι η Ελλάδα δεν τα καταφέρνει. Όμως, δυστυχώς, όταν η ελληνική κυβέρνηση έχει προστρέξει προ μηνός εθελοντικά στο Βερολίνο για να δηλώσει μπροστά στη γερμανική ηγεσία ότι θα πετύχει εκείνα που της επιβάλλονται και που ξέρει ότι δεν μπορούν να επιτευχθούν, έχει παράσχει στον Σόιμπλε τη νομιμοποίηση και τον οπλισμό να μιλά κατ’ αυτό τον τρόπο. Τώρα, τι να του απαντήσει;
Όταν ο υπουργός Εξωτερικών, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών έσπευδαν να επισκεφθούν τη γερμανική πρωτεύουσα για να δώσουν διαβεβαιώσεις, τι είχαν άραγε στο μυαλό τους; Ότι μπορεί να το πράξουν και να εισπράξουν τα καλά λογάκια της γερμανικής ηγεσίας, χωρίς να έρθει, πολύ σύντομα δε, η ώρα της πληρωμής, η οποία είναι προφανές ότι πλησιάζει; Γιατί έπρεπε να γίνουν αυτά τα ταξίδια που κλείδωσαν την Ελλάδα σε ακόμα πιο δυσμενή θέση από εκείνη την εξαιρετικά δύσκολη στην οποία ήδη βρισκόταν;
Η παρούσα στήλη είχε τονίσει πολλές φορές και πριν και μετά από αυτές τις ακατανόητες επισκέψεις, ότι ήταν απολύτως λανθασμένες, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς επίγνωση των συνεπειών τους. Ανάμεσα σε αυτές τις συνέπειες είναι ότι, τελικά, αντί να βελτιώσουν την ελληνική αξιοπιστία την οδηγούν τώρα ακόμα πιο χαμηλά, κατά τρόπο που θα είναι περίπου αδύνατο πια να αποκατασταθεί. Κι αυτό δεν αφορά μόνον, ούτε καν κυρίως, το Βερολίνο, που, ούτως ή άλλως, έχει αρνητική για τους δικούς του λόγους στάση. Αφορά το γεγονός ότι η Αθήνα υπερεκτέθηκε διεθνώς σε προσδοκίες τις οποίες δεν μπορεί να εκπληρώσει και, φυσικά, δεν θα μπορεί να είναι πια από πουθενά υπερασπίσιμη.
Η Ελλάδα ακροβατεί με το απόλυτο χάος. Η τραγική υπόθεση της χθεσινής αυτοκτονίας παλαιού υφυπουργού, οι αδιανόητες εικόνες εισβολής στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, που αγγίζουν, αν όχι ξεπερνούν, τα όρια της προβοκάτσιας, οι λίστες της αθλιότητας και τα παραμύθια που τις συνοδεύουν, τα πολιτικά στελέχη που πηδούν απ’ τα «παράθυρα» ενώ έχουν πρωταγωνιστήσει στην καταστροφή, οι ολοένα και αυξανόμενες εντάσεις συγκρούσεων σε καθημερινό πια επίπεδο στην Αθήνα και αλλού στη χώρα και, φυσικά, τα δημόσια έσοδα που καταρρέουν όπως και η απόλυτη απελπισία που γεννούν τα νέα επερχόμενα μέτρα, όλα δείχνουν ότι τα περιθώρια αποφυγής μιας καταστροφής όλο και στενεύουν. Και επειδή προφανώς δεν έχουν στενέψει αρκετά, ο υπουργός Σόιμπλε έρχεται τώρα να δώσει το σύνθημα μιας χαριστικής βολής. Ας δουν λοιπόν τώρα πως θα αντιμετωπίσουν τον εκβιασμό, εκείνοι που μέχρι χθες έσπευδαν να του υποβάλλουν τα σέβη τους και να δηλώσουν προθυμία υποταγής στις απαιτήσεις του. Πάντως, αν πάνε πάλι με αυτά τα ψέματα και τα παρακάλια, δεν θα καταφέρουν, και πάλι, απολύτως τίποτα.