Δοκίμασαν να σε κλείσουν σε συρτάρια εκείνοι που πίστεψαν πως σε κατείχαν πραγματικά, μα λάθεψαν ,γιατί εσύ είσαι πάντα παρούσα, δοκιμάζεσαι καθημερινά και βελτιώνεσαι -έτσι στ’ αλήθεια πρέπει ! Δοκίμασαν να σε βάλουν σε παλάτια εκείνοι που τάχα σ’ εξαγόρασαν , μα το πνεύμα αντιμάχεται το σκοτάδι , …τους μύκητες του άφεγγου χώρου, γιατί τρέφεται απ’ του ήλιου το φως !
Κι εγώ «θαύμασα» τις απολιθωμένες συνειδήσεις τους , τις «θυσίες» τους, κι απόρησα με την αδηφάγο επιμονή τους να μας περάσουν για αγροίκους! Κι αν ήταν ρήτορες με έπαρση, ένα σημάδι μόνο στο χάρτη των ιδιοτήτων τους, της σκέψης της πολιτικής αμέτοχοι αποδείχτηκαν και η ηθελημένη σύζευξη ,τους έβαλε στην άκρη. Κι όσοι σε φιλοξένησαν στο νου και στην καρδιά πηγαίο αίσθημα αγάπης και ευθύνης σε ύψωσαν ψηλά καστρόπορτα, στη δεινή κρίση του καιρού μας, στις τόσες απλωμένες εκκρεμότητες, χωρίς τεχνάσματα ρητορικά, χωρίς εξάρσεις.
Πολιτική σκέψη ,οι αρετές σου είναι πολλές κρυστάλλινη, σχεδόν διάφανη, δοκιμάζεσαι καθημερινά κι αντέχεις για να σώσεις έναν λαό, τους λαούς από συμπλέγματα κατωτερότητας τώρα, που οι κριτές είναι πολλοί και οι κραδασμοί της ψυχής μας αμέτρητοι.
