«Τώρα θα κάνουν πάρτι στις Βρυξέλλες»: με αυτή τη φράση υποδέχθηκε ο ηγέτης της ολλανδικής Ακροδεξιάς και μεγάλος χαμένος των εκλογών Γκέερτ Βίλντερς τη νίκη των «φιλοευρωπαϊκών» κομμάτων στις κάλπες της περασμένης Τετάρτης. Ο ευρωσκεπτικιστής… «Γκίλντερς», όπως τον αποκαλούν αρκετοί λόγω της επιμονής του για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, το γκίλντερ, έχει κάθε δίκιο να είναι πικραμένος αφού οι συμπατριώτες του ψήφισαν μαζικά «Ευρώπη»: την κρίσιμη στιγμή οι Ολλανδοί επέλεξαν Κέντρο και όχι «άκρα», όπως το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας ή τους αριστερούς Σοσιαλιστές, που συμφωνούν μεταξύ τους μόνο σε ένα: στην κριτική τους κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι ψηφοφόροι επιβράβευσαν την πολιτική των κεντροδεξιών Φιλελευθέρων αυξάνοντας τις έδρες τους από 31 σε 41 και των κεντροαριστερών Εργατικών που λαμβάνουν 39 έδρες από 30 που είχαν το 2010 σε σύνολο 150 εδρών. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, για το οποίο κάποια στιγμή δημιουργήθηκαν υψηλές προσδοκίες ακόμη και για την πρωτιά, σημείωσε τελικά οριακή μόνο άνοδο κερδίζοντας 16 έδρες έναντι των 15 που διέθετε. Ο πολύς Βίλντερς, αντίθετα, «τιμωρήθηκε» για την ανατροπή της κυβέρνησης συνασπισμού τον περασμένο Απρίλιο χάνοντας 9 από τις 25 έδρες που κατείχε.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: όσοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την ολλανδική «νίκη της Ευρώπης» δεν έκαναν τον κόπο να αναρωτηθούν υπέρ ποιας ακριβώς «Ευρώπης» ψήφισαν οι Ολλανδοί και ποιες θα είναι οι συνέπειες της ψήφου τους για τη χειμαζόμενη ευρωπαϊκή περιφέρεια και ιδιαίτερα για την Ελλάδα. Γιατί μπορεί ο Μαρκ Ρούτε, ο ηγέτης των Φιλελευθέρων και βέβαιος νέος πρωθυπουργός, να δηλώνει φιλοευρωπαίος ως το κόκαλο, αλλά όταν λέει Ευρώπη εννοεί… Γερμανία!
Ειδικά για την Ελλάδα μάλιστα ο «κύριος Τεφάλ», όπως τον αποκαλούν για την ικανότητά του στη διαχείριση κρίσεων, έχει ξεκαθαρίσει πως θα τηρήσει σκληρή στάση και κυρίως ότι θα πει όχι σε ενδεχόμενο τρίτο πακέτο βοήθειας και… ίσως στο τρέχον, χωρίς επιμηκύνσεις και διευκολύνσεις.
Ο Ρούτε δεν μπορεί βέβαια με τις μόλις 41 έδρες του – σε σύνολο 150 – να σχηματίσει κυβέρνηση. Και ο σχεδόν βέβαιος κυβερνητικός εταίρος του, ο μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης (και πρώην ακτιβιστής της Greenpeace) ηγέτης των Εργατικών Ντίντερικ Σαμσόμ, βρίσκεται σαφώς πιο κοντά στις «αναπτυξιακές» απόψεις του Φρανσουά Ολάντ από ό,τι στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία του Σόιμπλε και της Μέρκελ.
Ο Σαμσόμ, λοιπόν, εκτιμά ότι η Ελλάδα χρειάζεται «σίγουρα» πίστωση χρόνου, που φυσικά μεταφράζεται και σε νέες πιστώσεις – αφού, όπως δήλωσε, «χρόνος σημαίνει χρήμα». Αλλά και στο εσωτερικό μέτωπο διαφωνεί σε αρκετά σημεία με το πρόγραμμα του Ρούτε για επιβολή μέτρων λιτότητας και «δημοσιονομικής πειθαρχίας» ώστε να ικανοποιηθούν οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος τους οποίους έχει θέσει η… Ευρω-Γερμανική Ενωση της κυρίας Μέρκελ.
Και όλα δείχνουν πως, αν ο πρώην ακτιβιστής δεν τα βρει με τον Ρούτε στις «κόκκινες γραμμές» της συνεργασίας τους, δεν θα του δώσει τη στήριξη που ζητεί – αναγκάζοντάς τον να στραφεί στα μικρότερα κόμματα για να βρει τις έδρες που του λείπουν. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι ο «κύριος Τεφάλ» ήταν και πριν πρωθυπουργός, αλλά ανατράπηκε τον Απρίλιο από το κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς, που ζητούσε την αποχώρηση της Ολλανδίας από το ευρώ και την ΕΕ.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το σχόλιο του γερμανικού «Spiegel» ότι ναι μεν ο Ρούτε νίκησε αλλά η Μέρκελ «μπορεί να χάσει ξανά έναν σημαντικό σύμμαχο στη μάχη για αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική στην Ευρώπη». Οπως σημειώνει το έγκυρο περιοδικό «οι κυβερνήσεις συνεργασίας επιβάλλουν υποχωρήσεις».
Αν πάντως Φιλελεύθεροι και Εργατικοί δεν συνεργαστούν, παρά τις «ευλογίες» ισχυρών πολιτικοεπιχειρηματικών κέντρων εντός και εκτός της χώρας, τότε το παζλ θα δυσκολέψει πολύ. Στην ολλανδική Βουλή μπήκαν συνολικά 11 κόμματα: εκτός της πρώτης τετράδας, υπάρχουν οι άλλοτε κυρίαρχοι Χριστιανοδημοκράτες με 14 έδρες, το Δημοκρατικό Κόμμα με 12 έδρες, οι Πράσινοι και η Χριστιανική Ενωση (από τέσσερις έδρες), το Προτεσταντικό Πολιτικό Κόμμα και το κόμμα 50 Plus (Ανω των 50) με τρεις έδρες και, τέλος, το… φιλοζωικό Κόμμα για τα Ζώα με δύο έδρες.

Το μήνυμα
Λιγοστεύουν οι επιλογές για τους «ΑΑΑ»
Ποιο είναι το βαθύτερο μήνυμα των ολλανδικών εκλογών; Η Ολλανδία, όπως και οι άλλες χώρες της λεγόμενης «λέσχης του τριπλού Α», ως προς την πιστοληπτική της αξιολόγηση έχει ως τώρα κερδίσει από την κρίση αφού εξακολουθεί να δανείζεται με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους σε σχέση με τις «PIIGS». Θέλει το ευρώ αλλά σε μεγάλα ποσοστά δεν είναι διατεθειμένη να μοιραστεί τα κέρδη και την ευημερία της με τους «τεμπέληδες» του Νότου – ιδίως αν, για να το κάνει αυτό, αναγκαστεί να βάλει κι άλλο «ψαλίδι» στο αξιοζήλευτο κοινωνικό της κράτος. Οι επιλογές της όμως είναι λίγες – ιδίως τώρα που, εκτός από τους «άσωτους» Ελληνες και Πορτογάλους, απλώνουν το χέρι για βοήθεια έξω από την πόρτα της ΕΚΤ μεγάλα κράτη σαν την Ισπανία και λίαν συντόμως την Ιταλία του Μάριο Μόντι και των δύο τρισεκατομμυρίων δημοσίου χρέους…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ