Έφηβος ,αυτός ο άγνωστος! _ Η ώρα πέρασε δε θα πας στο σχολείο; Μα δεν ακούς πόση ώρα θα φωνάζω; Αυτό γίνεται όλη τη βδομάδα, γιατί ο καλός της δεν έμαθε να σηκώνεται στην ώρα του, γιατί δεν κοιμάται στην ώρα του και προπαντός δεν ετοιμάζει ποτέ τα ρούχα του. Μια χαρά τσαλακωμένα. Να και η μόδα! Αλλά ως πότε παλικάρια…Ως πότε! Τις πταίει; Έλεγα κάποτε κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι κάτι φιλοσοφίες !Αυτό πρέπει να κάνει ο γονιός ,εκείνο, να είναι συγκαταβατικός και πολλά παρόμοια .Θα τολμούσα να πω, στην αρχή, όντως ο γονιός, με λίγη θέληση, κατάφερε ν’ αγγίξει το λίγο φιλότιμο του παιδιού του ή οι μεγαλύτεροι γενικότερα είχαν μια κάποια επαφή με τους νέους.
Ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν δάμασε και τις πολλές ορέξεις των νέων απεναντίας τις αύξησε και η συγκυρία της παγκοσμιοποιημένης εποχής ήρθε να ταράξει τα ήδη ρυτιδιασμένα νερά . Κι άρχισε το κυνήγι της γνώσης, γιατί πια ο καθένας δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνος του κι άρχισαν τα πάσης φύσεως φροντιστήρια για ,αγγλικά, γερμανικά ,μουσική, μαύρη ζώνη μαύρη…ζωή και ό,τι άλλο επιθυμούσε ο κάθε γονέας. Ναι, ναι ,οι γονείς όσα στερηθήκαμε, γιατί τα χρόνια μας ήταν πιο δύσκολα ,θελήσαμε να τα κάνουν τα παιδιά μας και όλοι κλίνουμε το ρήμα τρέχω….και δε φτάνω! Φτάσαμε λοιπόν στο 2009,’10’11’12 και ακούστε ,τι να ακούσετε τα ξέρετε ,αλλά να, κάποιοι ίσως ακούσουν και φροντίσουν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, τα πολύ κακώς κείμενα! Σήμερα, οι έφηβοι έχουν πάμπολλα προβλήματα αφού, αντί για φρένο πατήσαμε γκάζι ,εκτραπήκαμε της πορείας ,χτυπήσαμε τα μούτρα μας και σπάμε καθημερινά το κεφάλι μας για το «τι μέλλει γενέσθαι». Όλοι οι γονείς επαναλαμβάνουν μπροστά στο αδιέξοδο: « τι να κάνουμε γερά να είναι και θα βρουν το δρόμο τους». Ερώτημα πρώτο ,ποιος θα τους δείξει το δρόμο, απομένει κανείς στο σπίτι για να κοιτάξει και τις ανάγκες των παιδιών-εφήβων;
Όμως κάνουν την κριτική τους,απαγορεύουν,τιμωρούν,αμφιβάλλουν,ελέγχουν,υπο-βιβάζουν,απαιτούν. Ερώτημα δεύτερο βασικότατο, πότε επιτέλους η πολιτεία θα βάλει και ψυχολόγους στα σχολεία; Όταν βιώνεται εντονότερα η έννοια της κρίσης, όταν λένε ψέματα, δε συμμετέχουν στο μάθημα, κοιμούνται στο θρανίο, δε θέλουν να βλέπουν συγγενείς, παρά μόνο να μιλάνε ατέλειωτες ώρες στο τηλέφωνο, όταν έχουν χαμηλό βαθμό αυτοεκτίμησης…όταν τρώνε μπροστά στην τηλεόραση και μιλούν στο κινητό και το χειρότερο ,τρώνε έτοιμα, πακέτο γιατί συνήθως βιάζονται, η διέγερση, ο θυμός, η επικίνδυνη οδήγηση γιατί τα πήρε στο κρανίο, η απαισιοδοξία, οι σωματικές ενοχλήσεις, τα πάμπολλα αναλγητικά , δε συνιστούν την ανάγκη ύπαρξης ψυχολόγου; Είναι προτιμότερο λέτε η ανοιχτή τηλ. γραμμή; Αν κάποιοι θεωρούν περιττή και ανόητη την πρότασή μου, τα παραδείγματα εξωλογικής συμπεριφοράς ,μιλούν μόνα τους. Επιεικώς το εξωλογικής!
Τα ΜΜΕ μας το αποδεικνύουν περίτρανα και αντιλαμβάνεστε τι εννοώ. Είναι καιρός να δούμε και πέρα από τα της Βουλής των Εφήβων, γιατί μπορεί να θαυμάζουμε τα ενδιαφέροντα ,το πνεύμα τους, την επινοητικότητά τους αλλά θαυμάζουμε μόνο. Μετά τις συνεδρίες τι; Ακούσαμε, ενθουσιαστήκαμε, προβληματιστήκαμε, τέλειωσε .Το λέω ,και με την έννοια ότι κι εκεί κάποιοι,έφηβοι ,μας τα ψέλνουν αλλά εμείς επιφάνεια, βιτρίνα με ραγισμένο τζάμι, που κινδυνεύει να χαρακώσει όποιον ακουμπήσει πάνω του! Αλλά οι έφηβοι δεν είναι αυτοί ή δεν είναι μόνο αυτοί! Μα καλά ,όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και κοντά μας, δε μας συγκινούν; Όλα όσα μας προσάπτουν δε μας ακουμπούν, τόσο χοντρόπετσοι γίναμε; «Απορρίπτουν τα πάντα, γιατί δεν προλαβαίνουν να αντιληφθούν το σήμερα, καθώς πεθαίνει η διάρκεια και έρχεται η αδιάκοπη αλλαγή» Τόφλερ. Κι μείς οι δήθεν κι εσείς οι γονείς κι εκείνοι οι καθηγητές τι να κάνουμε όταν πιστεύουμε ότι κάνουμε τα πάντα. Δυστυχώς όλοι, μα όλοι, κοιτάζουμε τη μια όψη του νομίσματος και αγνοούμε την αξία του. Είμαστε η πολιτεία που δίνει αξία στην ύλη , καθημερινά ,Κυριακές και αργίες αλλά λίγο μας νοιάζει. Είμαστε οι πιεστικοί γονείς που φτιάχνουμε αντιδραστικά παιδιά.
Είμαστε οι καθηγητές που πρέπει να ξέρουμε όλοι παιδαγωγική και ψυχολογία.
