Έντονη διαμάχη παρατηρείται σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για τα επικείμενα δυσάρεστα μέτρα των 11,5 δις. ευρώ που μπορεί τελικά να ανέρθουν και σε 13,5 για τη διετία 2013-14. Έστω ότι το χρέος απαλειφόταν, είτε από υπερβολικό αλτρουισμό των δανειστών μας είτε από ένα μαγικό τρόπο, ποιο θα ήταν το όφελος; Κανείς δεν μπορεί να υποθέσει ότι οι δανειστές, θα συνέχιζαν να μας δανείζουν. Επομένως πάλι θα ήμασταν υποχρεωμένοι να καλύψουμε το έλλειμμα του προϋπολογισμού, να εξασφαλίσουμε την καταβολή των συντάξεων και των μισθών, την επιβίωση του κράτους πρόνοιας και εν τέλει ένα διασφαλίσουμε ένα minimum βιοτικό επίπεδο Ευρωπαϊκής χώρας.
Είναι γνωστό ότι πηγή των εσόδων του κράτους είναι οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι. Η ύφεση έχει συρρικνώσει τη φοροδοτική ικανότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων σε μεγάλο βαθμό. Το 2013 σύμφωνα με μελέτες που διεξάγονται προβλέπεται ότι θα λειτουργούν οι μισές επιχειρήσεις απ’ ότι το 2009, με ότι αυτό συνεπάγεται δηλαδή ανατροφοδότηση της ύφεσης, αύξηση της ανεργίας, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, περαιτέρω μείωση των άμεσων και έμμεσων φόρων, αύξηση των δαπανών του κράτους πρόνοιας. Επομένως για άλλη μια φορά οδηγούμαστε στην ίδια δυσάρεστη θέση, στην περικοπή δημοσίων δαπανών, ήτοι στη περιστολή λειτουργικών δαπανών κυρίως όμως στη περικοπή συντάξεων, επιδομάτων και μισθών υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Παράλληλα προκειμένου ο φαύλος αυτός κύκλος να λάβει τέλος, γιατί και οι περιστολές δαπανών έχουν όρια, η κυβέρνηση οφείλει να εκσυγχρονίσει τη δημόσια διοίκηση και να βελτιώσει αισθητά την αποδοτικότητά της, κυρίως όμως οφείλει να διαμορφώσει φορολογική συνείδηση και να αναπτύξει το αίσθημα της συμμετοχής και της συνευθύνης στα «κοινά». Είναι ανέφικτο να αναμένει κάποιος ότι η λαίλαπα της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος θα καταπολεμηθεί από ελεγκτικούς μηχανισμούς, σε μια χώρα που η οικονομική της δραστηριότητα στηρίζεται επί το πλείστον στην ατομική επιχειρηματικότητα. Πως θα ελεγχθεί ο καθηγητής με τα ιδιαίτερα, ο τεχνίτης με τις εργασίες συντήρησης σε οικείες, το φακελάκι του ιατρού ή του κάθε δημόσιου λειτουργού, η πλήρη ασυδοσία της επαρχίας αν οι ίδιοι δεν αποφασίσουμε να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την ιδιότυπη παραοικονομία που έχει πάντα δύο συμμέτοχους, αυτόν που προσφέρει την υπηρεσία ή το προϊόν και αυτόν που το δέχεται και έχει πάντα ένα θύμα την ίδια τη κοινωνία που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της.
Οι περισσότεροι πλέον έχουμε αντιληφθεί ότι αυτή είναι η τελευταία προσπάθεια πριν την άτακτη χρεωκοπία, παρά ταύτα συνεχίζουμε στη πλειοψηφία να συμπεριφερόμαστε όπως πριν το 2009. Σε 642 ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν από το ΣΔΟΕ στη νησιωτική χώρα εντοπίστηκαν 367 παραβάτες, δηλαδή ποσοστό παραβατικότητας 57,2%. Είναι σαφές ότι οι περισσότεροι περιμένουν την επίλυση της κρίσης χρέους ως μανά εξ ουρανού, αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι σήμερα κάνουμε ένα βήμα μπρός και δύο πίσω. Ας γίνει κατανοητό ότι ακόμη και αν διαγραφόταν το χρέος δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσουμε ούτε μήνα με τις υπάρχουσες συνθήκες και νοοτροπίες.
