Περιµένω να δω κάποια µοντέρνα γραφεία µπαίνοντας στον οίκο Anthony Sinclair στη Σάβιλ Ρόου, όµως ο χώρος αποπνέει αισθητική από άλλες εποχές. Ο Ντέιβιντ Μέισον, ψηλός, µε γκρίζα µαλλιά και γαλάζια µάτια, εµφανίζεται φορώντας Lacoste µπλούζα, λινό παντελόνι και γυαλιά µε µαύρο, χοντρό σκελετό, κρατώντας µερικές κρεµάστρες µε κοστούµια. Μου ζητεί ευγενικά αν µπορώ να περιµένω λίγο και εξαφανίζεται πίσω από µία πόρτα, φανερά αγχωµένος. Σίγουρα δεν είναι ήρεµη περίοδος για εκείνον. Με αφορµή την έκθεση στο Μπάρµπικαν για τα 50 χρόνια στυλ Τζέιµς Μποντ, το κοστούµι «conduit cut» (που πήρε το όνοµά του από την οµώνυµη οδό, όπου τότε βρισκόταν το µαγαζί του Αντονι Σινκλέρ, του ράφτη που το σχεδίασε) έχει γίνει ανάρπαστο.
– Είµαι σε αυτή τη βιοµηχανία 25 χρόνια. Η συνηθισµένη διαδικασία είναι οι πελάτες να κλείνουν πρώτα ραντεβού – έτσι γινόταν ανέκαθεν τα πράγµατα στη Σάβιλ Ρόου. Αλλά µε το κοστούµι του Μποντ έχει δηµιουργηθεί πανικός! Μπαίνουν ξαφνικά στο µαγαζί και λένε: «Καλησπέρα. Θέλω το κοστούµι του Μποντ»!
– Πρώτη φορά που είδα ταινία Μποντ ήµουν 9 χρόνων. Μέχρι τότε βλέπαµε γουέστερν και είχαµε για ήρωες τους καουµπόηδες. Το να βλέπεις έναν Βρετανό να παλεύει για την πατρίδα του µε τόσο στυλ, ήταν κάτι καινούργιο. Αγαπηµένος µου Μποντ είναι, φυσικά, ο Σον Κόνερι. Νοµίζω πως ισχύει στα περισσότερα πράγµατα στη ζωή – το αυθεντικό είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί.
– Η σκηνή που για µένα συνοψίζει το στυλ του Μποντ είναι στον «Χρυσοδάκτυλο». Ξυπνάει ναρκωµένος µέσα σε ένα τζετ, βλέπει την Πούσι Γκαλόρ και νοµίζει πως ονειρεύεται. Πάει να αλλάξει και όταν βγαίνει από το µπάνιο φρεσκοξυρισµένος, φορώντας το conduit cut, άσπρο πουκάµισο και γραβάτα, είναι σαν να πρόκειται για κάποιον άλλο. Η σκηνή αυτή συµβολίζει για µένα το πώς ένα ρούχο µπορεί να µεταµορφώσει κάποιον.
– Το πρώτο κοστούµι που φτιάξαµε για την έκθεση είναι από το «Τζέιµς Μποντ εναντίον ∆όκτορος No». Το θεωρώ το πιο σηµαντικό στην γκαρνταρόµπα του, γιατί προτού καν δεις τον ίδιο για πρώτη φορά – ήταν η πρώτη ταινία Μποντ – βλέπεις το χέρι του που φοράει το κοστούµι, καθώς παίζει στο καζίνο.
– Ο πιο κοµψός άντρας που έχω ντύσει δεν είναι διάσηµος, αλλά ένας από τους παλαιότερους πελάτες µου. Η γκαρνταρόµπα του είναι πολύ περιορισµένη – έχει µόνο δύο πουκάµισα, που τα εναλλάσσει και κάθε τόσο µας ζητάει να του τα ξαναφτιάξουµε. Εχει βρει το στυλ που του ταιριάζει και δεν χρειάζεται να πειραµατιστεί. Θυµάµαι την πρώτη φορά που τον γνώρισα – µόλις µπήκε στο δωµάτιο τράβηξε αµέσως την προσοχή µου µε την απλότητα του στυλ του. Οπως λένε, «η απλότητα δεν είναι κάτι απλό». Αν πίσω από το ντύσιµο φαίνεται η προσπάθεια κάποιου, τότε έχει αποτύχει.
– ∆εν πιστεύω πως µπορείς να αντιγράψεις το στυλ κάποιου που ντύνεται κατά παραγγελία. Ο Σον Κόνερι δεν θα έδειχνε το ίδιο κοµψός αν φορούσε ένα κοστούµι από το Marks & Spencer. Επίσης, το να φοράς ρούχα που έχουν φτιαχτεί ειδικά για σένα, σου δίνει µεγάλη αυτοπεποίθηση. Αλλά πιστεύω πως ακόµη και χωρίς πολλά χρήµατα, κάποιος µπορεί να είναι καλοντυµένος.
– Υπάρχουν άνθρωποι που ενστικτωδώς ξέρουν τι τους ταιριάζει και τι όχι και άλλοι που πρέπει να το µάθουν. Το στυλ είναι κάτι που µαθαίνεται. Ο σηµαντικότερος κανόνας για µένα είναι το «less is more». Οσο πιο απλό το ντύσιµο, τόσο πιο κοµψό. «If in doubt, leave it out» – Αν αµφιβάλλετε για κάτι, µην το φορέσετε!
Η έκθεση «Designing 007: Fifty Years of Bond Style» θα φιλοξενείται στο Κέντρο Μπάρµπικαν ως τις 5 Σεπτεµβρίου .
