Για όσους παρακολουθούν τον διεθνή οινικό τύπο η ιστορία είναι γνωστή. Στα μέσα του περασμένου μήνα, όχι χωρίς έκπληξη, πληροφορηθήκαμε ότι η τρίτη σε μέγεθος οινοποιητική εταιρεία της Βουργουνδίας κατηγορείται για σοβαρή νοθεία στα προϊόντα της! Τέσσερα στελέχη της – και ανάμεσά τους οι δύο ιδιοκτήτες αδελφοί Cottin – οδηγήθηκαν στον ανακριτή, όπου λίγο-πολύ παραδέχθηκαν τις πράξεις τους.
Η εταιρεία Labouré-Roi, μία από τις παλιότερες της περιοχής, ανήκει στους δύο αδελφούς από το 1974 και προμηθεύει κυρίως αερογραμμές και αλυσίδες σουπερμάρκετ. Ενας τρίτος αδελφός, ο Philippe, υπήρξε για περισσότερο από 30 χρόνια διευθυντής του ομίλου του Château Mouton Rothschild και οι κακές γλώσσες λένε ότι οι δικές του γνωριμίες απογείωσαν τις πωλήσεις των αδελφών του.
Δεδομένου ότι η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχουν γίνει γνωστές όλες οι λεπτομέρειες, φαίνεται όμως πως η απάτη εντοπίζεται στην περίοδο 2005-2009, περιλαμβάνει παραπάνω από 1,5 εκατομμύριο φιάλες και διενεργείτο με δύο τουλάχιστον τρόπους. Ο πρώτος αφορά την ανάμειξη κρασιών διαφορετικών ποιοτικών επιπέδων, καθώς το σύστημα Ονομασιών Προέλευσης και ποιοτικής κατάταξης της Βουργουνδίας είναι εξαιρετικά περίπλοκο, με μεγάλες διαφορές τιμών από το ένα επίπεδο στο άλλο.
Ο δεύτερος είναι απλούστερος, αλλά ίσως λιγότερο αποδοτικός οικονομικά. Οταν μια ετικέτα είχε μεγάλη ζήτηση και εξαντλούνταν γρήγορα, για να μη χάσουν τις πωλήσεις, εμφιάλωναν ένα διαφορετικό – έστω παρόμοιο – κρασί, αλλά με την ίδια ετικέτα.
Τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά, θα αναρωτηθείτε. Η ανθρώπινη φύση είναι ίδια σ’ όλον τον κόσμο και το παραπανίσιο και εύκολο κέρδος αποτελεί για πολλούς ισχυρό κίνητρο. Στα τελευταία 30 χρόνια θυμάμαι 10 τουλάχιστον πολύκροτες ιστορίες απάτης από οινοποιίες, μόνο στη Γαλλία. Δεν θα το σχολίαζα, αν δεν υπήρχαν δύο λεπτομέρειες, εξόχως διδακτικές, κοινές λίγο-πολύ σε αυτές τις υποθέσεις.
Ολες αποκαλύφθηκαν ύστερα από ελέγχους των τρομερών υπηρεσιών της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού, Κατανάλωσης και Καταπολέμησης της Απάτης του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών και οι εταιρείες που είχαν εμπλακεί εξαφανίστηκαν από τον χάρτη ή – στην καλύτερη περίπτωση – άλλαξαν ιδιοκτήτη.
Ισχυρές αποδείξεις ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί λειτουργούν, όπως πρέπει να λειτουργούν σε κάθε χώρα που θέλει να προστατεύσει την εικόνα και τη φήμη των προϊόντων της. Οχι κρύβοντας το όποιο πρόβλημα κάτω από το χαλάκι, αλλά φέρνοντάς το στο φως.
Ευτυχώς στην πατρίδα μας, τα αντίστοιχα 30 χρόνια, δεν θυμάμαι καμιά ανάλογη περίπτωση να απασχόλησε κάποιον εισαγγελέα, έστω και σε επίπεδο «προκαταρκτικής εξέτασης». Κάθε χρόνο, βέβαια, συνήθως τέτοια εποχή, τα ΜΜΕ γεμίζουν από καταγγελίες για παράνομες ελληνοποιήσεις κρασιών και παράνομη διακίνηση σταφυλιών. Δείτε και τη σχετική επερώτηση (Αρ. Πρωτ. 65/15-9-11) του τότε βουλευτού και νυν υπουργού Θ. Καράογλου, αν δεν με πιστεύετε. Παρά ταύτα, ουδείς συγκινείται ή ενοχλείται.
Οπότε, ευλόγως μπορώ να υποθέσω και αποδεδειγμένα να ισχυριστώ ότι διαβιώ στον τόπο των αγίων και αγγέλων. Καλά, όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε! Γιατί αλλιώς θα καταλάβω ότι βρίσκομαι στη χώρα των τυφλών και κωφών, με αναπηρική σύνταξη ή άνευ.
