Δύο πρόσωπα του ευρύτερου και του στενότατου κύκλου μου, η Νίκη Μπουτάρη και ο Θάνος, διαβάζουν ταχύτατα. Δύο βιβλία την εβδομάδα! Τώρα δα, για παράδειγμα, ο άνδρας μου τελειώνει συγχρόνως την αυτοβιογραφία του Τόνι Μπλερ και μαζί τα «Μελετήματα» του Μιχάλη Κοπιδάκη, ένα έξοχο βιβλίο. Μα πραγματικά, τι αξιοζήλευτο, τι θαυμάσιο χάρισμα! Του λόγου μου, τα ζώα μου αργά. Γυρίζω μπρος-πίσω τις σελίδες, ξαναδιαβάζω όσα δεν πολυκατάλαβα – πολλά δηλαδή! –, χασομεράω. Πώς άραγε διορθώνεται αυτή η… βλάβη; Εκεί πάνω πληροφορήθηκα για τα σεμινάρια γρήγορης ανάγνωσης PhotoReading. Οι μαθητές πηγαίνουν την Παρασκευή για μια συνοπτική ενημέρωση και το Σαββατοκύριακο γίνεται το σεμινάριο.

Διδάσκει ο δικός μου δάσκαλος, ο εξαιρετικός Γιώργος Καστρινάκης. Εμείς, βεβαίως, κάνουμε κάτι άλλο, μα προθύμως δέχτηκε να μου δείξει πώς διεξάγεται η «ταχεία ανάγνωση». Με συγκίνηση ανοίξαμε την πόρτα της αίθουσας που μου άλλαξε τη ζωή και με έπεισε πως δεν υπάρχει μοίρα και πεπρωμένο, παρά μόνο όσα βρίσκονται στα χέρια μας. Η τάξη είχε στρωθεί αλλιώς. Τρεις χαμηλές ροτόντες με τέσσερις καρέκλες στο άνω ημισφαίριο του κύκλου, σχεδόν παιδικά καρεκλάκια. Πολύχρωμοι μαρκαδόροι και πλαστικά χρωματιστά παιχνιδάκια για να τα ζουλάει κανείς αν έχει αμηχανία. Τέλεια, σαν νηπιαγωγείο!

Ο Καστρινάκης παρακολουθεί συνεχώς τα αποτελέσματα ερευνών για τις άγνωστες μέχρι τούδε λειτουργίες του εγκεφάλου. Νέες και άκρως ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Διδάσκει την οριζόντια, τη διαγώνια και την κάθετη ανάγνωση. Εξηγεί πως υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι ανάγνωσης και προσέγγισης ενός κειμένου e-mail, της εφημερίδας ή ενός λογοτεχνικού έργου και άρα διαφορετικές πρακτικές διαβάσματος.

Ολα ξεκινούν από μερικές ασκήσεις χαλάρωσης, απλές μα αποτελεσματικές. Η τεχνική του διαφέρει από τον γραμμικό τρόπο απομνημόνευσης και έχει εξαιρετικό αποτέλεσμα όσον αφορά τη μνήμη. Ο Γιώργος, επίσης, σηκώνει το βάρος του υποχρεωτικού από το διάβασμα και το κάνει ανάλαφρο και ευχάριστο. Με λιγότερη, τουτέστιν, προσπάθεια και διόλου καταναγκασμό. Δηλαδή δεν είναι ένα πράγμα, μια πρακτική, μια θεώρηση που αλλάζουμε, μα η συνολική προσέγγιση. Αλλάζουμε μια στραβή συνήθεια με μιαν άλλη. Και καθώς, τούτο τον καιρό, πολλοί άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους ή απλώς σκέφτονται να αλλάξουν επάγγελμα, ενδεχομένως να χρειαστεί να δώσουν εξετάσεις.

Εχοντας συνεπώς κάμποση μελέτη μπροστά μας, η «Γρήγορη ανάγνωση» μού φάνηκε χρησιμότατη. Εξάλλου, γιατί να μη μάθουμε κάτι καινούργιο; Θέλοντας να διορθώσω κάτι που θεωρώ κουσούρι, εγώ θα πάω να παρακολουθήσω. Μετά, ως φωστήρας, θα διαβάζω τάχιστα τα πιο ωραία βιβλία και θα σας ενημερώνω. Να, χθες, ο συνάδελφος Νίκος Μπακουνάκης μού μίλησε για ένα ενδιαφέρον νέο βιβλίο, αμετάφραστο ακόμη στα ελληνικά. «Les invités». Θέμα του, ένα δείπνο και η διαχείρισή του από την οικοδέσποινα. Τρισχαριτωμένο. Το Σάββατο, που θα έρθει με τη γυναίκα του να φάμε παρέα, μου υποσχέθηκε να μου το φέρει στα γαλλικά. Και επειδή μια αναγνώστρια μας ρώτησε αν είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε αγγλικά, της απαντώ, με την ευκαιρία, πως ναι, στη διεθνή κοινωνία που ζούμε, οι ξένες γλώσσες θεωρούνται απαραίτητες. Νέα μόδα; Τα κινέζικα!

Ομως ο φίλος μου ο Καστρινάκης δεν κάνει μόνον αυτό. Αλλά και κάτι ακόμη, γρήγορο επίσης. Ενα είδος βραχείας ειδικής ψυχοθεραπείας, με την οποία αντιμετωπίζει ένα οξύ θέμα υγείας. Μια μορφή λογοθεραπείας με μάντρα που ο ενδιαφερόμενος επαναλαμβάνει μέχρις ότου αισθανθεί διαφορετικά. Μέχρι δηλαδή να καταλάβει πως όλο το πρόβλημα ακουμπά στα χέρια του και να δηλώσει ότι διαλέγει να το αλλάξει. «Τώρα διαλέγω υγεία, χαρά, έρωτα, ταξίδια κ.ά.». Ενα απόγευμα μου είπε κάτι πολύ νόστιμο: «Διαλέγω πολυτέλεια, γιατί είναι πολύ τέλεια». Eξοχος, έξοχος ο Καστρινάκης!