Η «θερινή διαµονή της µόδας» έναν αιώνα πριν ήταν για τον Κώστα Ουράνη το Ποσειδώνιο. Ο λογοτέχνης σφήνωνε τα καλοκαίρια στην ποτισµένη µε τα αρώµατα της θρούµπης και της ρίγανης σπετσιώτικη εξοχή και περιέγραφε: «Κάθε απόγευµα σταθµεύουν έξω από το Ποσειδώνιο γαϊδουράκια και γαϊδουρολάτες που µεταφέρουν εύθυµους οµίλους αντρών και γυναικών στις εξοχές των Σπετσών…». Οι εκλεκτοί της Αθήνας, της Πόλης και της Σµύρνης, συνωµότες της χρυσής νωχέλειας, έδιναν ραντεβού στο λαµπερό ξενοδοχείο, ιδιοκτησία του «εθνικού» – για τους Σπετσιώτες – ευεργέτη Σωτήριου Ανάργυρου.
Ο τελευταίος, προκειµένου να προσδώσει στον τόπο του την αίγλη του κοσµοπολίτικου γαλλικού Νότου, προσέλαβε τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Ζίζηλα, ο οποίος παρέδωσε το 1914 στους τζετ σέτερ της εποχής αυτό το δείγµα «eclectique» αρχιτεκτονικής, που κυριαρχούσε στο σκηνικό των Καννών και της Γαλλικής Ριβιέρας.
Πέρασαν περίπου 100 καλοκαίρια από τότε και έπειτα από εργασίες ανακαίνισης που κράτησαν πέντε χρόνια το Ποσειδώνιο άνοιξε και πάλι τις πόρτες του δίχως νοσταλγικές εξάρσεις, παραδοµένο στην αύρα της ραφιναρισµένης καλοζωίας.
Ο αρχιτέκτονας Βαγγέλης Στυλιανίδης και οι VOIS Architects (Κατερίνα Βορδώνη – Φάνια Σινανιώτη) «άγγιξαν» µε χειρουργικές κινήσεις το κτίσµα – επίσηµα χαρακτηρισµένο ως νεότερο µνηµείο – και ενσωµάτωσαν στο εσωτερικό του το ντιζάιν και την πολυτέλεια ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων. Αδρά παραδείγµατα του εµβόλιµου µοντέρνου σχεδιασµού τα έπιπλα της εταιρείας Bakker (Αβαξ) και τα Lefroy Brooks είδη υγιεινής (Moda Bagno). Ειδικά συνεργεία από το Αγιον Ορος εργάστηκαν στην αναστήλωση του ξενοδοχείου, που αποτελείται από δύο κτίρια: το ιστορικό και το νεόδµητο παράρτηµα, µε 55 πολυτελή δωµάτια και εντυπωσιακές σουίτες.
Κοµβικά σηµεία του κτιρίου η κεντρική µαρµάρινη σκάλα-γλυπτό και το spa. Το τελευταίο είναι η εξέλιξη του spa που υπήρχε στις αρχές του περασµένου αιώνα και πρόσφερε στους απαιτητικούς ενοίκους του τη θαλασσοθεραπεία της εποχής: ζεστό θαλασσινό νερό µε θειάφι. Μετά τη χαλάρωση ακολουθούσε γεύµα ή δείπνο στη βεράντα του ξενοδοχείου, συνήθεια που φαίνεται να αντέχει στον χρόνο
