Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην οικονομία και στην κοινωνία είναι εντόνως αρνητική, σχεδόν αποκαρδιωτική. Για τους περισσότερους όλα είναι μαύρα και δυστυχή, χωρίς κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας.

Ωστόσο, οι τελευταίοι επίσημοι αριθμοί λένε διαφορετικά πράγματα, τουλάχιστον ως προς τις δημοσιονομικές εξελίξεις, οι οποίες ως γνωστόν μας έφεραν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και είναι αυτές που διαμόρφωσαν το περιβάλλον απόλυτης κρίσης που καταδιώκει εδώ και σχεδόν τρία χρόνια τη χώρα.
Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών δείχνουν ότι στους πρώτους πέντε μήνες του 2012 το πρωτογενές έλλειμμα σχεδόν μηδενίστηκε. Ανήλθε σε μόλις 28 εκατ. ευρώ έναντι 2,57 δισ. ευρώ στο αντίστοιχο περσινό διάστημα.
Το αποτέλεσμα αυτό προέκυψε από την ανέλπιστη αύξηση των κρατικών εσόδων κατά 4%, την ώρα που το αναθεωρημένο πρόγραμμα προέβλεπε μείωση της τάξης του 2,6% και από τη μείωση των πρωτογενών δαπανών κατά περίπου 3,9%.

Ιδιαίτερη εντύπωση μάλιστα έχει προκαλέσει το γεγονός ότι στο ίδιο διάστημα και παρά την ύφεση αυξήθηκαν σημαντικά τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, προφανώς λόγω της κινητοποίησης των εισπρακτικών μηχανισμών. Επιπλέον έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον το γεγονός ότι στους πρώτους πέντε μήνες του 2012 μειώνεται με ταχύτητα το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και εκτιμάται ότι στο τέλος του τρέχοντος έτους θα έχει περιορισθεί στο 5% του ΑΕΠ.

Αν διατηρηθούν οι παραπάνω εξελίξεις και παγιωθούν οι τάσεις μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και εκείνων του ισοζυγίου πληρωμών, εκτιμάται ότι το 2013 μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος της δημιουργίας πρωτογενών πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό και ο μηδενισμός του ελλείμματος στις εξωτερικές συναλλαγές. Αν επιβεβαιωθούν οι παραπάνω εξελίξεις τότε θα μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι η Ελλάδα θα είναι σε θέση να συγκροτήσει μια βάση ανάκτησης της αναγκαίας αξιοπιστίας, που είναι ικανή να της ξαναδώσει τη χαμένη οικονομική ανεξαρτησία της.

Στοιχειοθετούν όντως τα παραπάνω, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, μια πρώτη αισιόδοξη προσέγγιση των ελληνικών οικονομικών υποθέσεων. Αρκεί βεβαίως να μην υπονομευθούν στη συνέχεια και να μην εκτραπούν και πάλι. Αν δεν μεταβληθούν και αντιθέτως παγιωθούν οι τάσεις ελέγχου του δίδυμου ελλείμματος η διεθνής εικόνα της χώρας μπορεί γρήγορα να αλλάξει. Πράγμα που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει κι άλλη στάση και συμπεριφορά από εταίρους, δανειστές και κυρίως από τις αγορές που μας θεωρούν ξοφλημένους. Από εδώ και πέρα είναι καθαρά ζήτημα προσπάθειας και επιμονής.