Σάββατο μεσημέρι με τάσεις για καύσωνα, αλλά αρκετά νωρίς για να μη βρίσκεις τραπέζι, καθήσαμε στο Mama Roux. Ο χαμογελαστός νεαρός σερβιτόρος μάς έφτιαξε τη διάθεση, η οποία βελτιώθηκε έτι περισσότερο με την άφιξη του καταλόγου σε μορφή σουπλά.
Το κέντρο της πόλης, εκεί πλάι στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, είναι ένα από τα λίγα σημεία της πόλης που αντέχουν τις πολυεθνικές κουζίνες, τα ανάλαφρα παιχνίδια στη γεύση, το πάντρεμα ποτού με καφέ και φαγητό, σε ήχο τζαζ.
Οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και μας επιβεβαίωσαν για το ορθό της επιλογής; Οι υφασμάτινες πετσέτες (όχι άλλες χαρτοπετσέτες), το παγωμένο νερό, τα σωστά ποτήρια, η παντελής έλλειψη επιτήδευσης που όμως κρύβει πολλή σοβαρότητα στην οργάνωσή της.
Είχα κατά καιρούς ακούσει γκρίνιες για το εργόν του σέρβις ή για το επίπεδο της γεύσης. Δεν τα έχω συναντήσει ωστόσο όσες φορές πήγα, οπότε δεν έχω άποψη περί αυτών.
Στο δικό μας τραπέζι η ροή των πιάτων είχε κανονικό ρυθμό και οι γεύσεις ήταν ενδιαφέρουσες. Το πάντρεμα της Μέσης Ανατολής με την Ινδία και το ΤεξΜεξ στην κουζίνα μπορεί να μοιάζει ανομοιογενές, όμως αν σκεφτείς ότι και οι τρεις κουζίνες παίζουν με μπαχαρικά και μυρωδικά κοινά εν πολλοίς, ίσως δεις το εγχείρημα από μια άλλη σκοπιά.
Φρέσκο κόλιανδρο, κύμινο, καυτερές πιπερίτσες, όσπρια, γιαούρτι, ντομάτα και κρέας τα κοινά στοιχεία.
Δοκιμάσαμε ένα πιάτο από κάθε… συνιστώσα, ήπιαμε και παγωμένες μπίρες, ανταλλάξαμε χιουμοριστικές – ενίοτε καυστικές – ατάκες με τα παιδιά που σέρβιραν, καταευχαριστηθήκαμε και φύγαμε σκασμένοι έχοντας πληρώσει 25 ευρώ ο καθένας μας αλλά με τις ενοχές της απόλυτης κραιπάλης και του φαγητού όχι για 2 αλλά για 4 άτομα.
Για να σας προλάβω, δεν τύχαμε ιδιαίτερης μεταχείρισης, κανείς δεν γνώριζε ποιοι είμαστε. Ένα ζευγάρι ανάμεσα στα άλλα που έφαγε, ήπιε και πέρασε ένα εξαιρετικό σαββατιάτικο μεσημέρι και τίποτε άλλο.
Αιόλου 48, Αθήνα, τηλ. 213 0048 382
