Ολα ξεκίνησαν από την ανάγκη της να δει κάτι αισιόδοξο στην τηλεόραση, κάτι που να ξεφεύγει κάπως «από τα πράγματα που σε ρίχνουν» όπως λέει η ίδια η σκηνοθέτις Μαρία Γιαννούλη. «Φαινόμενο όχι μόνον της τηλεόρασης αλλά γενικότερα της ζωής μας, είτε αυτό εκφράζεται σε πράγματα που συζητάμε, είτε σε πράγματα που παρατηρούμε δίπλα μας».
Αναζητώντας έναν ιστό, η Μ. Γιαννούλη κατέληξε στην ιδέα των «Επιζώντων», μιας σειράς που επρόκειτο να ολοκληρωθεί σε 13 επεισόδια, τα οποία θα αναφέρονταν σε αντίστοιχους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν μέσα από δραματικές καταστάσεις (λέμε επρόκειτο γιατί η σειρά αυτών των ντοκυμαντέρ, για πολλούς και διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους και η δυσκολία ανεύρεσης χορηγών και οι αλλαγές διοικήσεων στην ΕΡΤ, δεν έχει προς το παρόν υλοποιηθεί).
Από εκεί όμως, από αυτήν την ιδέα, η Μ. Γιαννούλη άρχισε την αναζήτηση. Βρήκε αρκετές περιπτώσεις: έναν άνθρωπο που μπόρεσε να επιβιώσει μετά τον ακούσιο εγκλεισμό του σε ψυχιατρική κλινική, έναν άλλον που είχε φυλακιστεί επίσης αδίκως αλλά κατάφερε να δικαιωθεί έχοντας περάσει δυο ολόκληρα χρόνια εγκλεισμού.
Ωστόσο, το μόνο επεισόδιο των «Επιζώντων» που η κ. Γιαννούλη μπόρεσε να γυρίσει, ήταν εκείνο που αφορά τον Απόστολο Μαυροθαλασσίτη, το οποίο προβλήθηκε στο πλαίσιο του 14ου φεστιβάλ ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης «Εικόνες του 21ου αιώνα».
Τον Ιανουάριο του 2009 ο Απ. Μαυροθαλασσίτης, τετράκις πρωταθλητής Ελλάδας στο αλεξίπτωτο πλαγιάς, κατάφερε να επιζήσει ενάντια σε όλες τις πιθανότητες: την τελευταία ημέρα των αγώνων για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παραπέντε στο Μεξικό και ενώ βρισκόταν στον αέρα, ένας συναθλητής του έπεσε πάνω στο αλεξίπτωτό του και το έσκισε.
Ο Μαυροθαλασσίτης έπεσε στο έδαφος από ύψος 3.000 μέτρων και επέζησε. Τη συγκινητική, αισιόδοξη ιστορία του η οποία ταυτοχρόνως είναι και ένας ύμνος για την αποφασιστικότητα και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, τη θέληση για ζωή, κατέγραψε και η σκηνοθέτις Μαρία Γιαννούλη.
Η Μ. Γιαννούλη γεννήθηκε στην Αθήνα και ενώ αρχικώς ήθελε να γίνει ηθοποιός ανακάλυψε ότι η κινηματογραφική σκηνοθεσία την εξέφραζε περισσότερο και αυτό αποφάσισε να κάνει σπουδάζοντας σκηνοθεσία κινηματογράφου μετά τη φιλοσοφία. «Κατάγομαι και από οικογένεια φωτογράφων» λέει, αναφέροντας πατέρα, παππού αλλά και προπάππου, τον Αχιλλέα Βλογερίδη του οποίου η ιστορία την ενέπνευσε στη συγγραφή ενός βιβλίου, το ένα από τα δυο μυθιστορήματά της, με τίτλο «Κλειδωμένα λόγια» (έφτασε τις τέσσερις εκδόσεις από την Εμπειρία Εκδοτική). «Επομένως η επαφή που είχα από μικρή με τον κόσμο του κινηματογράφου ενδεχομένως να συνέβαλε στις αποφάσεις μου, πέραν του ότι αγαπούσα τον κινηματογράφο».
Ως βοηθός σκηνοθέτη η Μ. Γιαννούλη έχει εργαστεί σε ταινίες όπως οι «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι» του Τζον Μάντεν που γυρίστηκε στην Κεφαλονιά και οι «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη. Εχει επίσης δουλέψει σε τηλεοπτικές σειρές («Υστερα ήρθαν οι μέλισσες», «Στο Παρά πέντε», «Δροσουλίτες» κτλ.) αλλά και ως συντάκτρια παιδικών και ταξιδιωτικών περιοδικών.(«Τα Σαΐνια», «Voyager»).
Σε πιο προσωπική βάση έχει σκηνοθετήσει video clip και making of ταινιών, ενώ η οκτάλεπτη μικρού μηκους ταινία της «Αθηνάς 12 μμ» προβλήθηκε στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου (talent campus) και σε άλλα φεστιβάλ και βραβεύτηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 2008 εκδόθηκε ένα δεύτερο μυθιστόρημά της, «Το δάσος της ελπίδας» (εκδ. Ακρίτας) ήρωας του οποίου είναι ένα αγοράκι που μεταμορφώνεται σε δέντρο και λέγεται Ιάσονας. Οπως άλλωστε ο δικός της γιος που την ενέπνευσε για την συγγραφή του μυθιστορήματος. Για τον επόμενο χειμώνα η κ. Γιαννούλη ετοιμάζει τη σκηνοθεσία της θεατρικής παράστασης «Μονογαμία» της Μαρίας Αθήνη και της παιδικής μουσικοθεατρικής παράστασης «Μια χώρα μουσική» του Χρήστου Κλαδά.
