Την Πέμπτη πολύ γρήγορα σε σχέση με τις δύο προηγούμενες συγκροτήθηκε η κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά κυρίως συγκροτήθηκε μία κυβέρνηση που στηρίζεται από τρία τελείως διαφορετικά κόμματα. Ένα της Δεξιάς, ένα του Κέντρου και ένα της Αριστεράς.
Η διακήρυξη της νέας κυβέρνησης, πάνω στην οποία θα στηριχθούν οι προγραμματικές δηλώσεις και συνυπέγραψαν οι τρεις αρχηγοί, δίνει ελπίδα ότι, παρά τη βαριά κομματίλα την οποία αναδίδει, τουλάχιστον από τη δεξιά πτέρυγά της, θα καταφέρει να απομακρύνει τη χώρα από το χείλος του γκρεμού.
Για να το καταφέρει όμως αυτό, θα πρέπει πολύ γρήγορα τα κομματικά και μη μέλη της να δουλέψουν χωρίς να σκέπτονται ώρες εργασίας, καλοκαίρι και διακοπές. Ο πρωθυπουργός θα πρέπει άμεσα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον οποίο όταν του ζήτησε εκ μέρους των υπουργών του ο Κ. Μητσοτάκης μία εβδομάδα άδεια, του απάντησε, πες μου ποιοι είναι να τους δώσω άδεια επ’ αόριστο.
Δεν φτάνει όμως αυτό. Στην κυβέρνηση αυτή έλαχε ο κλήρος να πρέπει να επανεκκινήσει την οικονομία. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να βάλει τον κρατικό μηχανισμό σε λειτουργία. Θα πρέπει να εμπνεύσει τους υπαλλήλους, να δουν την υπόθεση αυτή σαν δική τους. Να ξεχάσουν τις κοπάνες, τις βόλτες στα καταστήματα, την προσέλευση ότι ώρα τους βολεύει. Ένα σημαντικό ποσοστό μάλιστα από αυτούς θα πρέπει να ξεχάσουν τα κάθε είδους δωράκια για να κάνουν τα στραβά μάτια σε παρανομίες, μικρές ή καραμπινάτες.
Θα πρέπει δηλαδή η κυβέρνηση του βαθέος δεξιού κράτους με ολίγες πράσινες και ροζ πινελιές να ανατρέψει σε χρόνο dt τη λαϊκή ρήση «είμαστε Δημόσιο».
Αυτό θα δώσει ενέργεια στον ιδιωτικό τομέα, που σημαντικό τμήμα του δουλεύει σαν «Δημόσιο», στην Παιδεία, στην Υγεία, στους Δήμους. Θα αλλάξει το κλίμα στη χώρα.
Αν τα καταφέρει θα έχει επιτύχει έναν ηράκλειο άθλο. Αν δεν τα καταφέρει, το τούνελ της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας μπορεί να μην έχει έξοδο.
