Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της σημερινής εκλογικής ημέρας ένα είναι βέβαιο, αν η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί αύριο δεν καταφέρει να αναστηλώσει και να εξυγιάνει τον κρατικό μηχανισμό τότε πολύ σύντομα η χώρα θα οδηγηθεί σε νέες περιπέτειες.
Ως σήμερα στο όνομα του κάθε κομματικού μηχανισμού πολύτιμοι πόροι για την οικονομία – από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές μέχρι τα χρήματα από τα ευρωπαϊκά ταμεία – μεταφέρονταν σε κομματικά ταμεία και σε λογαριασμούς πολιτικών και «στελεχών» της δημόσιας διοίκησης που βρίσκονταν σε θέσεις-«κλειδιά».
Η όποια λοιπόν συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου – που εκ των πραγμάτων θα εστιαστεί στην κατάρρευση της πραγματικής ελληνικής οικονομίας η οποία βυθίστηκε κατά 20% τα τελευταία τρία χρόνια και κατέγραψε το πρώτο τρίμηνο του 2012 ύφεση 6,5% – είναι για να μη χαθούν και πάλι τα λεφτά από τα ευρωπαϊκά ταμεία στον δρόμο.
Άρα αναπόσπαστο κεφάλαιο αυτής της συζήτησης θα είναι η ριζική αναδιάρθρωση του διαλυμένου ελληνικού κράτους.
Είναι προφανές ότι κανένας σοβαρός ηγέτης δεν μπορεί να εμφανιστεί στις Βρυξέλλες ζητώντας απλώς επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και χρήματα για… διορισμούς. Το αντίθετο μάλλον, οι συζητήσεις με την τρόικα θα συνοδεύονται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τη συρρίκνωση του κράτους και τη διαφάνεια στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος.
Μελέτες κύρους απλώς επιβεβαιώνουν την εικόνα που έχει σχηματίσει τις τελευταίες δεκαετίες η κοινή γνώμη.
Σύμφωνα με στοιχεία της World Bank, ο δείκτης κρατικής αποτελεσματικότητας (που μετρά το επίπεδο γραφειοκρατίας, την ικανότητα των κρατικών λειτουργών να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις και τον βαθμό ικανοποίησης των πολιτών σε σχέση με τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών) στην Ελλάδα βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο.
Αφενός μεν καταγράφει υποδιπλάσια κυβερνητική αποτελεσματικότητα σε σχέση με τις (επίσης οικονομικά στηριζόμενες από την τρόικα) Ισπανία και Πορτογαλία, αφετέρου δε βρίσκεται στο επίπεδο κυβερνητικής αποτελεσματικότητας στην Αργεντινή την παραμονή της χρεοκοπίας της στις αρχές της δεκαετίας του 2000!
Η παντελής έλλειψη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας και η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η πιο επείγουσα μεταρρύθμιση. Σύμφωνα με επίσημες μετρήσεις ελλήνων καθηγητών στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, η κατάσταση αυτή συμβάλλει ως και 20% στην εν εξελίξει ύφεση και επιταχύνει το χάος.
Με άλλα λόγια, αν δεν αλλάξει το Δημόσιο κι αν δεν αποφασιστούν αύριο κιόλας από τα κόμματα που θα κληθούν να συγκυβερνήσουν μια νέα λιτή κυβερνητική δομή και ανατροπές στην κρατική μηχανή, τότε δεν μας σώζει τίποτε.
Ούτε αναδιαπραγμάτευση, ούτε μνημόνιο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ