Οι μεθαυριανές νέες εκλογές είναι ουσιαστικά δημοψηφισματικού χαρακτήρα. Το εκλογικό σώμα καλείται να αποφασίσει αν συνεχίζουμε το «ραντεβού στα τυφλά» με παρουσιαστή τον καλό σαμαρίτη ή αν θα ξεκινήσει το «μεγάλο παζάρι» με το φόβο του ζόνγκ στην κουρτίνα 2. Είναι αυτονόητο ότι ο λαός πρέπει να αφεθεί να αποφασίσει ελεύθερα, χωρίς από τη μία τη φοβέρα της χρεοκοπίας και από την άλλη τον υποσχετικό λόγο χωρίς αντίκρισμα. Αν ούτε και με την τωρινή νέα σύνθεση της Βουλής δεν βγει άκρη, τότε το νήμα της Αριάδνης κάπου χάθηκε μέσα στο λαβύρινθο της ματαιόδοξης καταδίωξης μιας πρωθυπουργικής καρέκλας με τρία πόδια.
Τελικά, πολλές φορές αναρωτιέμαι αν ο μινώταυρος είναι η «κακιά Ευρώπη» ή αν ο λαβύρινθος έχει απλώς καθρέφτες. Όπως και ‘χει, ό,τι και αν αποφασιστεί, θα αποφασιστεί δημοκρατικά και θα γινει σεβαστό σε μία Δημοκρατία. Άλλωστε, είναι το μοναδικό πολίτευμα, που συγχωρεί πισώπλατα μαχαιρώματα όχι μόνο από ακραίες, αντίθετες πολιτειακές ιδεολογίες, αλλά από τα ίδια του τα κύτταρά, που του δίνουν οξυγόνο, τα πολιτικά κόμματα. Στο όνομα της Δημοκρατίας κάηκε η μαρφίν και σκοτώθηκαν άνθρωποι.
Στο όνομα της Δημοκρατίας, καταστράφηκαν ατομικές επιχειρήσεις ανθρώπων που ήταν έτοιμοι να βγουν στη σύνταξη, όπως επίσης και στο όνομα της Δημοκρατίας διαμένουν σε Vip κελιά οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δημόσιο δεν είναι το χρήμα που το βρίσκει κανείς στο δρόμο, αλλά το δικό σου που διαβάζεις τη στιγμή αυτή αυτές τις γραμμές και το δικό μου, που τις γράφω. Τέλειο πολίτευμα δεν υπάρχει. Ούτε καν του Αριστοτέλη ή του Πλάτωνα, στους οποίους τολμούν οι οπαδοί του Χίτλερ να παραπέμπουν από την Ευρώπη, για να μας κάνουν μαθήματα τήρησης των συμπεφωνημένων, για να μην έχουμε απάντηση στην ερώτηση «γιατί μπήκατε με ψευδή στοιχεία στην ΟΝΕ», «γιατί συνεχίσατε και μετά τους Ολυμπιακους Αγώνες να τρώτε με ξένα κόλυβα».
Στην ατζέντα των εκλογών συνεχίζει να κυριαρχεί ένα θέμα: Αν από τη 18η Ιουνίου ή 25η πχ Ιουλίου η γιαγιά μας θα ρίχνει στο παγκάρι ευρώ η δραχμή. Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, σας λέει κάτι, κύριοι που μονομαχείτε για «μια θέση στην καρδιά της Άγκελα»;(θα μπορούσε να είναι και τίτλος βραζιλιάνικου αλλά δεν είναι) Σας λέει κάτι το ποσοστό της ανεργίας, που είναι μεγαλύτερο και από το ποσοστό του πρώτου κόμματος; Σας λέει κάτι η ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, από τη στιγμή που η Τουρκία προτιμά να μην μπει στο Ευρώ, γιατί όπως δήλωσε πρόσφατα «εκκρεμούν θέματα στο Αιγαίο»;
Σας λέει κάτι το γεγονός ότι κόμματα που αντανακλούν καθαρά το κλίμα απόγνωσης και όχι λογικής κρίσης του λαού, κάνουν παρέλαση στις πόλεις με λάβαρα που σήκωσαν ήρωες του ’21 με το αίμα τους; Ίσως να μη σας λέει κάτι. Ίσως δεν έχετε πάει ποτέ στο Παλαμήδι να δείτε το κελί-τρύπα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ίσως δεν κάνατε τοξικολογικές εξετάσεις στο πτώμα του Σωκράτη, για να πιστοποιήσετε το δηλητήριο που οι εμφύλιες διαμάχες κατόρθωσαν να τον «ποτίσουν». Δεν χρειάζεται άλλος εμφύλιος, άλλη πόλωση.
Έχει έρθει δυστυχώς η στιγμή που η ανάληψη των ευθυνών κινείται παράλληα με την ανάληψη των μετρητών από τις τράπεζες. Αυτή η αναλογική πορεία θα οδηγήσει σε αξιακό αδιέξοδο, ακόμη κι αν μείνουμε στο Ευρώ και πλέον θα αναλογιστούμε, αν θα ήταν καλύτερη μια υποτίμηση της δραχμής από την υποτίμηση της ανθρώπινης αξίας. Πρέπει οι κυβερνώντες, που αποτελούν παράλληλα τους αντιπροσώπους και εντολείς του ελληνικού εκλογικού σώματος να έχουν πάντα υπόψη τους ότι το Σύνταγμα πέρα από την οικονομική ελευθερία και το χιλιοειπωμένο «δημόσιο συμφέρον», είναι ανθρωποκεντρικό, διαχέοντας την προστατευτική του δύναμη στην ανθρώπινη αξία, τη μοναδική αξία που ναι μεν δεν κοστολογείται, αλλά έχει Τιμή και ως γνωστόν, όπου υπάρχει τιμή, μετά ζητούνται πάντα τα ρέστα.
Δικηγόρος Αθηνών, LL.M. Berlin
