Στις ιδιαίτερα κρίσιμες παγκοσμίως οικονομικές συνθήκες, και μπροστά στο «ιστορικό διακύβευμα» της χώρας μας, πολλοί πιστεύουν ότι χωρούν ωραιοποιήσεις ή ηρωισμοί. Καλά-καλά δεν έχουμε διαλέξει, δεν έχουμε καν βιώσιμη κυβέρνηση.
Η επιλογή της συντεταγμένης πορείας εντός Μνημονίου είναι σκληρή: 5% ύφεση και 19% ανεργία οι επιδιωκόμενοι στόχοι για φέτος, και μάλιστα πριν το σοκ των εκλογών της 6ης Μαΐου.
Η επιλογή της αυτόνομης πορείας αντίστασης, χωρίς καινούργιες ιδέες και με μόνο όπλο μία γυμνή εδραίων επιχειρημάτων παρρησία, ίσως πείσει σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, αλλά μέχρι εκεί. Μακάρι να υπάρχει η προοπτική που δεν διακρίνεται…
Κυριότερο, όμως, πρόβλημα και των δυο επιλογών είναι ότι αφ’ ενός αποτυγχάνουν να ενώσουν, δεν το ελπίζουν καν, ίσως ακόμη και να μην το επιδιώκουν, και αφ’ ετέρου δεν έχουν σαφή στόχο ικανό να πυροδοτήσει την απολύτως απαραίτητη ενθουσιώδη εκκίνηση.
Μία οικονομία σε κώμα δεν αναλαμβάνει χωρίς ενωτικό όραμα, χωρίς story, χωρίς συγκροτημένο και πειστικό πλάνο «με αρχή, μέση και τέλος».
Εγγίζει τα όρια της προσδοκίας θαύματος η παρέμβαση του υποφαινόμενου. Σε πρόσφατη εξομολόγηση σε φίλο δ/ντή τραπεζικού υποκαταστήματος «αισθάνομαι ότι προσπαθώ να πείσω ότι ανασταίνω νεκρούς», η αυθόρμητη απάντηση ήταν «κάτσε να περάσουν τρεις μέρες»!!!
Και το αλλόκοτο πρόβλημα είναι ότι, ακόμα και αν τα επιχειρήματα πείσουν, ακόμη και όταν τα «νούμερα» κοστολογήσουν αφοπλιστικά επιτυχώς την πρόταση, αντικρίζει κανείς την αλήθεια του δόγματος μιας προικισμένης Ελληνίδας: «Όταν δεν είσαι έτοιμος για τον Παράδεισο, ο παράδεισος που σου χαρίζεται, σου φαίνεται κόλαση».
Ιστορική κουβέντα μιας κοπέλας που στην πόλη της είναι γνωστή ως «αυτή που πουλάει καμήλες στο Βόρειο Πόλο»! Το «καταφέρνει» γιατί έχει ανεπτυγμένη τη δεξιότητα της ενσυναίσθησης…
Χωρίς να έχει κανείς τη διάθεση να υπερβεί αυτά τα εμπόδια, που είναι μάλιστα απλώς τα κυριότερα, είναι μάταιο να ασχοληθεί με την πρόταση Εθνικής Στρατηγικής Ανάπτυξης που απεστάλη αυτοβούλως από τον υποφαινόμενο στις 31 Μαΐου στον Διοικητή της Τ.τ.Ε. κ. Γεώργιο Προβόπουλο.
Βασικό τμήμα της μελέτης, που είναι προσιτή από το ομώνυμο και επώνυμο blog στο capital, είναι η «ελληνοκεντρική θεώρηση του προβλήματος», όπου εντοπίζεται ο πυρήνας, η ρίζα του συμπλέγματος των οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικών μας προβλημάτων.
Εν ολίγοις το φορολογικό μας σύστημα είναι ασύμβατο με την ελληνική νοημοσύνη, εμφανώς κορυφαία παγκοσμίως, παράλογο στην κεντρική φιλοσοφία του, εκ κατασκευής αντιπαραγωγικό. Ως εκ τούτου ωθεί εγγενώς τον Έλληνα σε μεθοδεύσεις φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Λεπτομέρεια η διάχυτη πεποίθηση ότι οι φόροι προορίζονται για τη μαύρη τρύπα του φαύλου και αναποτελεσματικού κράτους.
Ο παραλογισμός έγκειται στην – επαχθή μάλιστα – φορολογική επιβάρυνση των συναλλαγών και των νομίμων εισοδημάτων, τη ίδια στιγμή που παντοειδή γραφειοκρατικής εμπνεύσεως προγράμματα ενισχύσεων προσπαθούν να τονώσουν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Τόσο απλό!
Η αποφασιστική επέμβαση στον πυρήνα του προβλήματος, με την προτεινόμενη φορολογική επανάσταση, έχει άμεσες αλυσιδωτές ευεργετικές επιδράσεις στα πάντα.
Το προτεινόμενο σύστημα εδράζεται στις αρχές της ελευθερίας, της εμπιστοσύνης, της διαφάνειας, της απλότητας, του ορθολογισμού, της σταθερότητας και της δικαιοσύνης, και τείνει αβίαστα και νομοτελειακά στην κατοχύρωσή τους.
Για τους γνώστες της Ελληνικής πραγματικότητας, τους έχοντες ταυτόχρονα ρεαλιστική επίγνωση των μοναδικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων μας, ένα φορολογικό σύστημα, που επαξίως ισχυρίζεται τα ως άνω, αρκεί για να εκτοξευθεί και πάλι το πατροπαράδοτο δαιμόνιο της φυλής.
Δαιμόνιο σε πλήρη καταστολή σήμερα, καθώς ο νόμιμος επιχειρηματίας «ιδρώνει» για ένα κέρδος σαφώς υποδεέστερο του 23% Φ.Π.Α. που αναλαμβάνει να εισπράττει για το κράτος. Χώρια ο φόρος εισοδήματος. Χώρια η κοινωνική ενοχοποίηση του πλούτου. Χώρια τα πάσης φύσεως λαμόγια του κρατισμού.
Έλληνες κατά δήλωσή τους, και κατά τα άλλα αμυνόμενοι στην επίθεση του Σιωνισμού, αποδέχονται και υπηρετούν με φανατισμό την εβραϊκής προελεύσεως – καθώς και αντίστοιχου επιπέδου νοημοσύνης και ιδιοτέλειας – θεωρία της ανειρήνευτης ταξικής πάλης.
Ταξική πάλη που αποδεικνύεται στην πράξη αυτοσκοπός και όχι μέσο για την επίτευξη επιδιώξεων όπως π.χ. «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία». Αλλιώς ο πολύς ΣΥΡΙΖΑ και η παραδοσιακή Αριστερά θα είχαν κάνει σημαία τους από καιρό την πρόταση.
Στην άλλη άκρη, στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, ουδείς θα τολμούσε να προτείνει αφορολόγητα κέρδη για τους ταξικούς εχθρούς των ως άνω και φορολόγηση της αξίας της περιουσίας που κατέχουν και μόνο. Μάλιστα με 1%.
Αυτό συμβαίνει γιατί η πλήρης φορολογική ασυλία στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι ελκυστική – παρ’ ότι εξασφαλίζονται πλήρως οι … συνιστώσες του εμβληματικού συνθήματος.
Η ακραίας μορφής προκατάληψη οδηγεί στην a priori εγκατάλειψη οποιασδήποτε συζήτησης περί υποστολής σημαιών παραδοσιακών λαϊκών αγώνων. Η πλήρης ικανοποίηση των αιτημάτων δεν είναι επαρκής λόγος…
Η προοπτική μιας ευδαίμονος κοινωνίας της αφθονίας εξοργίζει. Ιδίως τα παράσιτα.
Με το προτεινόμενο σύστημα αλλάζει άμεσα το εργασιακό και επιχειρηματικό περιβάλλον και, όπως το προβληματικό φορολογικό σύστημα διέβρωνε τα πάντα, τώρα θα εξυγιαίνονται τα πάντα. Τελείως φυσιολογικά.
Η αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις και στη σχέση κράτους – φορολογούμενου είναι θεαματική. Ξαφνικά διαπιστώνουν οι πάντες ότι δεν υπάρχει λόγος αντιπαλότητας: all dreams together !
Βασική φιλοσοφία του προτεινόμενου φορολογικού συστήματος είναι η φορολόγηση της συσσώρευσης κεφαλαίων και η πλήρης φοροαπαλλαγή των συναλλαγών και του εισοδήματος.
Η διαφάνεια και ο αυτοματισμός του συστήματος, σε συνδυασμό με τις αφορολόγητες πλέον μεταβιβάσεις, δίνουν τη δυνατότητα θεσμοθέτησης αξιόπιστης διαδικασίας αποτίμησης των πραγματικών αξιών ακινήτων, μεταφορικών μέσων και επιχειρήσεων, μέσω διασταυρώσεων.
Βάσει αυτών η φορολόγηση της περιουσίας, εις βάρος του νομέα της και με φορολογικό συντελεστή 1% επί της αξίας της, καθίσταται κύρια πηγή φορολογικών εσόδων του Κράτους. Οι εισπραττόμενοι φόροι ανταποκρίνονται και διατίθενται στις δαπάνες κρατικής μέριμνας για την ασφάλεια και ανάπτυξη της περιουσίας.
Ειδικά η περιουσία που νέμεται η οικογένεια είναι αφορολόγητη μέχρι του ύψους της ελάχιστης περιουσίας διαβίωσής της, που καθορίζεται με αντικειμενικά κοινωνικά κριτήρια, βάσει των δημογραφικών στοιχείων της (αριθμός μελών, ηλικία, Α.Μ.Ε.Α.) και τις τρέχουσες ειδικές ανάγκες της, όπως εγκυμοσύνη, σπουδές, σοβαρή ασθένεια κ.λ.π.
Δευτερεύουσα πηγή φορολογικών εσόδων του Κράτους είναι η ειδική φορολόγηση της κατανάλωσης για την προστασία της υγείας και του περιβάλλοντος, με την φορολόγηση της επιβάρυνσής τους, καθώς επίσης και της αγοράς ειδών πολυτελείας.
Ο καταλογισμός και η καταβολή των ειδικών φόρων κατανάλωσης καπνού, οινοπνευματωδών, πετρελαιοειδών και ειδών πολυτελείας γίνεται με αυτόματη απ’ ευθείας καταβολή του φόρου από τον καταναλωτή στο δημόσιο ταμείο, μέσω ειδικής χρεωστικής κάρτας. Η χρέωση γίνεται ταυτόχρονα με τη συναλλαγή και το χτύπημα στα κυκλώματα λαθρεμπορίας είναι συντριπτικό.
Οι ειδικοί φόροι προορίζονται ανταποδοτικά για δράσεις προστασίας της υγείας, του περιβάλλοντος και της ασφαλείας αντιστοίχως. Ταυτόχρονα σχεδιάζονται ώστε να κατευθύνουν την καταναλωτική συνείδηση όλων προς την αειφορία και την ειρήνη.
Ειδικά η φορολογική αντιμετώπιση του ιατρικού λειτουργήματος, με τη φορολόγηση με 1% της δηλούμενης αξίας της ατομικής επιχείρησης, αναμένεται ευλόγως να στρέψει με την πάροδο του χρόνου τους γιατρούς μας σε συμπεριφορές κατά τις αρχές της Ιπποκρατικής Σχολής.
Επικουρική πηγή φορολογικών εσόδων του Κράτους είναι η φορολόγηση της εισαγωγής κεφαλαίων στη χώρα και η επιβολή δασμών σε εισαγόμενα είδη, που αποσκοπεί στη ρύθμιση της οικονομίας.
Το κύκλωμα της διατροφής χωρίς Φ.Π.Α. και φοροέλεγχο, και ο τουρισμός χωρίς τον αθέμιτο ανταγωνισμό των φοροφυγάδων και με εγγενή φορολογική ενίσχυση της επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου, είναι οι κυριότερες βάσιμες προσδοκίες ανάπτυξης, με κεντρική κατεύθυνση τη στροφή στην ποιότητα.
Τα δημόσια οικονομικά και η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους τίθενται επί άλλων βάσεων. Οι «αριθμοί», απαραίτητοι για τους στερούμενους ενορατικών δεξιοτήτων και επιχειρησιακής λογικής, θα είναι σύντομα διαθέσιμοι.
Συμπέρασμα
Όλα δείχνουν ότι το προτεινόμενο φορολογικό σύστημα, σε συνδυασμό με τα μοναδικά χαρακτηριστικά της Χώρας μας, τόσο σε άψυχο όσο και σε έμψυχο υλικό, είναι σε θέση να πυροδοτήσει και να στηρίξει την αποφασιστική ανάκαμψη της Εθνικής Οικονομίας και να εξασφαλίσει της Εθνική Ανεξαρτησία, αναπλαισιώνοντας την Εθνική Άμυνα, τις εξωτερικές σχέσεις, τις Εθνικές διεκδικήσεις.
Η προτεινόμενη Εθνική Στρατηγική Ανάπτυξης είναι σε θέση να στηρίξει την άμεση και συντεταγμένη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, και την επάνοδο στο Εθνικό Νόμισμα, την ισχυρή πλέον δραχμή.
Το ερώτημα του φίλου από τα παλιά παραμένει: «Ποιος θα μιλήσει για δουλειές;»
Αντώνη Καρακούση, καλή ερώτηση!
