«Οι Έλληνες είναι ιδιαίτερα έξυπνοι. Με την εκλογή ενός αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος ενισχύουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας τους. Ποντάρουν στο ότι η Ευρώπη δεν θα αφήσει τη χώρα τους να καταρρεύσει, ανεξαρτήτως του πόσο αυτό θα κοστίσει». Αυτή η άποψη του καθηγητή Οικονομικών στην Οξφόρδη Πολ Κόλιερ που μάλλον δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ιδιαίτερα κολακευτική για τη χώρα.
Πόσο μάλλον, αν διαβάσουμε την απάντηση του καθηγητή σε μια άλλη ερώτηση του γερμανικού περιοδικού Stern. «Η δημοκρατία στην Ευρώπη φαίνεται πως έφτασε στα όριά της» επισημαίνει ο δημοσιογράφος. «Η Ελλάδα έχει παραλύσει, η Ιταλία κυβερνάται από τεχνοκράτες, κυβερνήσεις πέφτουν. Με τη βοήθεια στατιστικών σεις δείχνετε ότι η δημοκρατία δεν είναι πάντοτε το καλύτερο σύστημα, τουλάχιστον για τα αναπτυσσόμενα κράτη. Τι το εξαιρετικό έχει η δικτατορία;»
«Οι απολυταρχίες δημιουργούν τόσο τις αποτελεσματικότερες όσο και τις φρικιαστικότερες κυβερνήσεις. Στην καλύτερη περίπτωση οι δικτατορίες επιλύουν άμεσα τα προβλήματα, γιατί δεν χρειάζονται τη συναίνεση» απαντά ο κ. Κόλιερ.
«Η δημοκρατία δεν φέρνει απαραίτητα την ειρήνη» συνεχίζει ο καθηγητής. «Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι χαμηλό, οι δημοκρατίες οδηγούν σε περισσότερη βία απ’ ό,τι τα αυταρχικά συστήματα. Οι εκλογές, για παράδειγμα, στις χώρες με πολλούς διαφορετικούς λαούς αυξάνουν τις πιθανότητες για εμφύλιο πόλεμο. Αυτό δείχνει η στατιστική».
Πάντως συμπληρώνει πως «θα ήταν παράλογο να καταργηθεί η δημοκρατία, για να σωθεί το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
«Οφείλεται η κρίση της δημοκρατίας στη δομή της ΕΕ; Έχουμε να κάνουμε όλο και περισσότερο με ευρωπαϊκά θέματα – και καλούμαστε να ψηφίσουμε γι’ αυτά σε εθνικές εκλογές» παρατηρεί ο δημοσιογράφος.
«Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς μια πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική» απαντά ο κ. Κόλιερ. «Η πολιτική εξαρτάται έντονα από την επικοινωνία μεταξύ πολιτικών και ψηφοφόρων, και αυτή η επικοινωνία μπορεί να γίνει μέσω μιας κοινής γλώσσας. Ακόμα και η Γερμανία αποτελούνταν κάποτε από 300 κρατίδια. Κυρίως η κοινή γλώσσα και η μυθολογία βοήθησαν στο να μπορέσει η χώρα να αποκτήσει όλο και μεγαλύτερη συνοχή. Στη Γαλλία αναγνωρίστηκε τον 19ο αιώνα πόσο σημαντική ήταν η ενιαία γλώσσα, με αποτέλεσμα να εξοβελιστούν οι τοπικές διάλεκτοι όπως εκείνη της Βρετάνης από τη δημόσια ζωή.
Στην πραγματικότητα, στην Ευρώπη είμαστε περισσότερο κάτι σαν λέσχη. Έχουμε κοινές αξίες και μοιάζουμε πολιτιστικά. Αλλά οι λέσχες δεν επινοήθηκαν στην πραγματικότητα για να τιμωρούν αυστηρά σε περιπτώσεις παραβίασης των κανόνων τους – κανόνες που χρειάζεται ένα κοινό νόμισμα».
«Το καλύτερο για την Ελλάδα» καταλήγει ο κ. Κόλιερ «θα ήταν να άφηνε να χειριστεί την κατάσταση το ΔΝΤ. Έτσι η οργή των ανθρώπων θα στρεφόταν ενάντια σε μια εξωτερική Αρχή. Έτσι έγινε και στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία στη δεκαετία του ‘70 αναγκάστηκε να αποδεχτεί τους σκληρούς όρους του ΔΝΤ. Σήμερα ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη εξαναγκάζουν άλλα να προβούν σε τεχνοκρατικές μεταρρυθμίσεις και κατ’ αυτόν τον τρόπο ακυρώνουν de facto τη δημοκρατία, γεγονός που αναδεικνύει τα ακραία κόμματα».
