Πρόκειται για το έτερον μας ήμισυ, από τα σημαντικότερα άτομα στη ζωή μας κι όμως φλερτάρει καθημερινά με τα νεύρα μας. Τα πεταμένα ρούχα δεξιά κι αριστερά, η γκρίνια μέχρι τελικής πτώσης και το αδιάκριτο σκάλισμα της μύτης είναι μερικά από τα σενάρια που διαταράσσουν λίγο έως πολύ τη ρομαντική συνύπαρξη ενός ζευγαριού. Η επιστημονική έρευνα της ακαδημαϊκού Diane Felmlee, είχε ως στόχο τη μελέτη των χαρακτηριστικών που θεωρούμε ελκυστικά στον ερωτικό μας σύντροφο αλλά και αυτών που μας ενοχλούν.
Οι στατιστικές αναλύσεις της κοινωνιολόγου ερευνήτριας κατέληξαν σε ένα παράδοξο εύρημα: αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ελκυστική «αρετή» του συντρόφου μας αλλά και ως ενοχλητική συνήθεια είναι… ένα! «Μοιραία» Έλξη Συγκεκριμένα, η Felmlee, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της California Davis, ζήτησε από όσους συμμετείχαν στην έρευνά της να σκεφτούν τον ή τη σύντροφό τους και να εντοπίσουν ποιο στοιχείο της προσωπικότητας ήταν αυτό που τους γοήτευσε περισσότερο στην αρχή της σχέσης τους. Στη συνέχεια, ρωτήθηκαν τι είναι αυτό που τους εκνευρίζει περισσότερο στο αγαπημένο τους άτομο και αν θεωρούν ότι αυτό σχετίζεται με το προτέρημα που προανέφεραν.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό “Sociological Perspectives”, σημαντικός αριθμός των ερωτηθέντων απάντησε ότι όντως υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ αυτού που εκλαμβάνουν ως «ελκυστικό» και ως «ενοχλητικό» χαρακτηριστικό στο ταίρι τους. Αυτά τα «μοιραία χαρακτηριστικά», όπως τα ονομάζει η Felmlee, προκύπτουν όταν η θετική πτυχή του συντρόφου μας, δηλαδή αυτό που αρχικά ξεχωρίζουμε και μας ελκύει, με την πάροδο του χρόνου μας κουράζει. Άλλες ερμηνείες των αποτελεσμάτων δείχνουν ότι οι πιθανότητες ενός χαρακτηριστικού να γίνει κουραστικό αυξάνεται με την έντασή του.
Η δυνατή αίσθηση του χιούμορ για παράδειγμα, γίνεται βαρετή όταν έχεις ακούσει το ίδιο αστείο για εκατοστή φορά. Επιπλέον, τα φυσικά χαρακτηριστικά έχουν τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες να αποβούν «μοιραία» σε σύγκριση με τα γνωρίσματα της προσωπικότητας, αφού σχεδόν κάθε θετικό χαρακτηριστικό δύναται στη συνέχεια να αντιστραφεί και να εκλαμβάνεται ως ενοχλητική συμπεριφορά. Έτσι, οι καλοί και συγκαταβατικοί άνθρωποι έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα θεωρούνται παθητικοί, οι δυναμικοί χαρακτήρες θεωρούνται πεισματάρηδες και οι εργατικοί, εργασιομανείς.
Μία πιθανή εξήγηση της ενδιαφέρουσας αυτής μετάλλαξης είναι ότι η επαναληπτικότητα του ίδιου πράγματος αυξάνει την πιθανότητα να γίνουν οι συμπεριφορές αυτές κουραστικές. Εξίσου λογική είναι και η τοποθέτηση του ψυχολόγου Rowland Miller, καθηγητή στο Sam Houston State University, ο οποίος αναφέρεται στη σταθεροποίηση των σχέσεων και εξηγεί ότι « όταν μία σχέση σταθεροποιηθεί και το αγαπημένο πρόσωπο έχει κερδηθεί, τότε συνήθως οι άνθρωποι σταματούν να προσέχουν την αυτοπαρουσίασή τους και καταβάλλουν λιγότερες προσπάθειες να προκαλέσουν θετικές εντυπώσεις».
Λύση; Ο συμβιβασμός Στον έρωτα δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, σε αυτή την αρχή συμφωνεί και ο καθηγητής ψυχολογίας Michael Cunningham, ο οποίος έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την «ενοχλητική» πλευρά των ρομαντικών σχέσεων και μας προτείνει ότι αν το όλο «πακέτο» μας ικανοποιεί, τότε ο συμβιβασμός είναι μία καλή λύση. Είναι άραγε αυτό δυνατό; Στα πλαίσια των συνεντεύξεων που πραγματοποιήθηκαν για τη διερεύνηση των «μοιραίων χαρακτηριστικών», όταν κάποιος άντρας ρωτήθηκε «για πόσο ακόμη είναι διαθέσιμος να ανέχεται την πεισματάρα γυναίκα του», αυτός απάντησε «Για πάντα». Η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να είναι τρυφερή και ταυτόχρονα δυναμική, καλοκάγαθη αλλά με τσαμπουκά, με δυνατό χιούμορ αλλά και σοβαρή.
Έπειτα από πολυετή έρευνα, η Diane Felmlee καταλήγει πως όταν συνειδητοποιήσουμε ότι το νόμισμα έχει δύο όψεις, ότι δηλαδή βλέπουμε το ίδιο χαρακτηριστικό άλλοτε ως προτέρημα και άλλοτε ως μειονέκτημα, τότε θα βρούμε ευκολότερα το δρόμο της πλήρους αποδοχής του άλλου μας μισού.
Βιβλιογραφικές Πηγές: 1. Joe Palca
