Κανείς δεν μπορεί να απαγορέψει στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να κάνει δηλώσεις για την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο που ο νυν και ο πιθανόν επόμενος ρόλος του (πρόεδρος του Eurogroup), το επιτρέπουν, όταν δεν το επιβάλλουν. Το θέμα είναι σε ποιους απευθύνονται οι πυκνές εσχάτως δηλώσεις του. Και ποιος τον ακούει. Η Ελλάδα, πάντως, όχι.

Την ώρα που οι νέες εκλογές γίνονταν βεβαιότητα, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών τούς έδωσε χαρακτήρα δημοψηφίσματος για το ευρώ. Θυμίζω πως όταν το είχε προτείνει ως πρωθυπουργός της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου, η γερμανική κυβέρνηση, η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε, τον είχαν σχεδόν προσβάλει. Ορθώς. Τώρα το επαναφέρουν οι ίδιοι. Για να πετύχουν τι;

Παραμονές των εκλογών ο κ. Σόιμπλε είχε ρίξει – δις- λάδι στη φωτιά του «αντιμνημονιακού» μετώπου και των ακραίων εκφραστών του, με δηλώσεις που δεν απείχαν και πολύ από εκβιασμό. Μπορεί επί της ουσίας να είπε το αυτονόητο. Μπορεί να ήταν δικαίωμά του. Ποιο, όμως, ήταν το αποτέλεσμα; Το αντίθετο από εκείνο που, υποτίθεται, επεδίωκε. Δεν έμαθε από αυτό; Ή μήπως εκείνο που πραγματικά (πλέον) επιδιώκει είναι, τελικά, η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη;

Και να ήταν μόνο ο Σόιμπλε… Την ίδια ρητορική, μέσες – άκρες, εξακολουθεί να έχει και το λεγόμενο «ευρωπαϊκό» μέτωπο. Το ίδιο λάθος (ή «λάθος») κάνουν και όσοι συντονίζονται γύρω από αυτούς. Το έκαναν πριν, απέτυχαν. Γιατί το συνεχίζουν;
{{{ moto }}}

Επαναλαμβάνω, δεν κρίνω την ουσία των θέσεων και των επιχειρημάτων. Μετράω το αποτέλεσμα.

Τα εκβιαστικά διλήμματα δεν έπιασαν. Τα τρομο-σενάρια και οι αναλύσεις για το «τι θα συμβεί εάν…» ανέδειξαν σε μεγάλους νικητές των εκλογών τούς Τσίπρα, Καμμένο, Μιχαλολιάκο. Είναι βέβαιο ότι αυτοί ελάχιστα μπορεί να χάσουν, και πολλά ίσως κερδίσουν, αν οι άλλοι συνεχίσουν το ίδιο τροπάριο.

Σκεφτείτε ότι λέτε κάτι σε κάποιον και εκείνος δεν το καταλαβαίνει και, τέλος πάντως, δεν συναινεί. Για να τον πείσετε, συνεχίζετε να του λέτε το ίδιο πράγμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Εχετε πολλές πιθανότητες να τον εκνευρίσετε. Και ελάχιστες να τον πείσετε…

Η αφήγηση των δυνάμεων της «ευθύνης» (όπως αρέσκονται να αυτό-αποκαλούνται) πρέπει να αλλάξει. Δεν ξέρω αν μπορούν ή αν προλαβαίνουν να σκεφτούν κάτι άλλο, αλλά αν δεν το κάνουν, δεν έχουν κανέναν λόγο να κατεβούν στις επόμενες εκλογές. Της Ελλάδας. Στης Γερμανίας, αντίθετα, ίσως έχουν καλύτερη τύχη. Αλλά εκεί υπάρχει και ο αυθεντικός Σόιμπλε…