ΤΟ ΒΗΜΑ – PROJECT SYNDICATE
Όταν ο Φρανσουά Ολάντ, αμέσως μετά την εκλογή του, ρωτήθηκε από δημοσιογράφο τι γλώσσα θα μιλήσει όταν συναντήσει τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα για πρώτη φορά, η απάντησή του ήταν αποκαλυπτική. «Μιλάω καλύτερα αγγλικά από τον προκάτοχό μου», είπε αναφερόμενος στο Νικολά Σαρκοζί. «Όμως ένας γάλλος πρόεδρος πρέπει να μιλήσει γαλλικά».
Δηλώνοντας ότι κατέχει τη lingua franca των παγκοσμίων υποθέσεων, ο σοσιαλιστής πρόεδρος παρουσιάζεται σαν ένας σύγχρονος ηγέτης ενώ παράλληλα δείχνει ότι η Γαλλία θα παραμείνει όσο το δυνατόν πιο ισχυρή στη διεθνή σκηνή.
Ο Ολάντ γνωρίζει ότι, για ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους, ο διεθνής ρόλος της Γαλλίας πρέπει να είναι διαφορετικός από άλλων χωρών. Στο βιβλίο του «Changer de destin» («Αλλάζοντας πεπρωμένο»), που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο, υποστηρίζει ότι το μήνυμα της Γαλλίας θα συνεχίσει να είναι παγκόσμιο _ στάση που θυμίζει τη γέννηση της Γαλλικής Δημοκρατίας το 1789 η οποία, όπως οι ΗΠΑ, ιδρύθηκε ως θρίαμβος της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Για τους περισσότερους Αμερικανούς, η λέξη «σοσιαλιστής» αποτελεί υβριστικό χαρακτηρισμό. Ο Ομπάμα όμως θα καταλάβει σύντομα ότι ο Ολάντ δεν έχει την πρόθεση να φέρει σαρωτικές αλλαγές. Επιθυμεί να παρουσιαστεί σαν ένας αξιόπιστος και χωρίς εκπλήξεις εταίρος.
Ο Ολάντ δεν πρόκειται να είναι λιγότερο φιλικός με την Αμερική απ’ όσο ο Σαρκοζί, τον οποίο πολλοί θεωρούν ως τον πιο φιλοαμερικανό πρόεδρο της Γαλλίας. Ο Ολάντ υποστήριξε την στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη το 2011 και καταδίκασε τον σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Ασαντ.
Υποστηρίζει επίσης την σκληρή γραμμή απέναντι στο Ιράν και, σχετικά με την ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση, το βιβλίο του δείχνει ότι προσυπογράφει τις «παραμέτρους Κλίντον». Τέλος δεν πρόκειται να αμφισβητήσει την απόφαση του Σαρκοζί το 2009 να επανεντάξει τη Γαλλία στη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ.
Όμως στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο στα τέλη Μαΐου, ο Ολάντ θα επαναλάβει τη δέσμευσή του να αποσύρει τους γάλλους στρατιώτες από το Αφγανιστάν ως το τέλος του 2012 _ δυο χρόνια νωρίτερα από το ΝΑΤΟϊκό χρονοδιάγραμμα (αν και παραδέχεται ότι πρέπει να διαπραγματευτεί τις πρακτικές λεπτομέρειες). Αυτό θα αποτελέσει σημαντικό τεστ της ικανότητας του Ολάντ να συναλλάσσεται αποτελεσματικά με τους συμμάχους.
Το δεύτερο τεστ της ικανότητάς του να διαπραγματεύεται με άλλους ηγέτες θα πραγματοποιηθεί εντός Ευρώπης. Μια από τις κυριότερες προεκλογικές του προτάσεις ήταν η επαναδιαπραγμάτευση του νέου συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας της ΕΕ. Το σύμφωνο ήταν έμπνευση της Ανγκελα Μέρκελ και η επικύρωσή του προϋπόθεση για την συμμετοχή της Γερμανίας στα πακέτα διάσωσης της Ελλάδας και άλλων χωρών.
Η πρόταση του Ολάντ αντιμετωπίστηκε αρχικά σαν μεγάλη ασέβεια προς τη Γερμανία. Σήμερα όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες _ από τον Μάριο Μόντι στην Ιταλία ως τον Μαριάνο Ραχόι στην Ισπανία και τον Ελιο Ντι Ρούπο στο Βέλγιο _ συμφωνούν ότι πρέπει να αναζωογονηθεί η ευρωπαϊκή οικονομία. Το ίδιο και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι, ακόμη και η ίδια η Μέρκελ.
Μέρκελ και Ολάντ θα συζητήσουν πώς θα ενισχυθεί η ανάπτυξη χωρίς να αυξηθεί το δημόσιο χρέος στις 15 Μαΐου στο Βερολίνο. Δεν έχουν το περιθώριο να καθυστερήσουν να καθησυχάσουν τις αγορές με ένα μήνυμα συνοχής. Ο Ολάντ θα αναγκαστεί να κάνει συμβιβασμούς.
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας έχει την ευκαιρία να καθιερωθεί στη διεθνή σκηνή ως ένας πραγματικά ευρωπαϊστής ηγέτης.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, δήλωσε ότι «η Γαλλία δεν είναι μια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα και ο πρόεδρός της δεν είναι οποιοσδήποτε παγκόσμιος ηγέτης». Οι Γάλλοι χαίρονται να τα ακούν αυτά. Όμως αντιπροσωπεύουν και την μεγαλύτερη πρόκληση του Ολάντ: να βεβαιωθεί ότι θα συνεχίσουν να ισχύουν τον 21ο αιώνα.
*Η κυρία Noelle Lenoir είναι πρώην υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας
