ΕΓΕΡΘΗΤΟ. Και το πιο άσχημο που βγάζει η εικόνα που βλέπω είναι ότι οι πιο πολύ στην αίθουσα τελικά εγέρθητο αντί να τον αφήσουν εκεί μόνο του να βγάζει το λογύδριο του με τους φουσκωτούς που είχε για ντεκόρ δίπλα του. Και αντί ο Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής να ευχαριστεί τους δημοσιογράφους και τα κανάλια για την δημοσιότητα που του παρείχαν αυτός τα βρίζει. Μια δημοσιότητα που τελικά ωφέλησε τον συνδυασμό του Λαϊκού Συνδέσμου ώστε να αποκτήσει βήμα στην νέα βουλή. Μια δημοσιότητα που αν και απέκλεισε τον Γ.Γ. του κόμματος από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις αλλά και τις γραπτές συνεντεύξεις ουσιαστικά τον ωφέλησε αφού ο πολύς κόσμος – ειδικά στην επαρχία από όπου και πήρε μεγάλα ποσοστά – δεν φανέρωσε το πραγματικό πρόσωπο και πολιτική αυτού του συνδυασμού.

Όμως εκτός από αυτές τις αιτίες που δείχνουν εν μέρει για πιο λόγο ένα νεοναζιστικό κόμμα έχει μια απήχηση του 7% στο εκλογικό σώμα πρέπει να αντιληφθούμε και τις άλλες, τις μεγαλύτερες και πιο σοβαρές αιτίες που έφεραν την Χρυσή Αυγή μέσα στην βουλή, μέσα στην καρδία της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που κατά τα φαινόμενα δεν σέβονται και πολύ όσο και αν αυτοί θέλουν από τους υπόλοιπους να τους σέβονται. Η πιο σοβαρή αιτία κατά την προσωπική μου άποψη είναι απλά ότι βρήκε χώρο. Έκανε πράγματα που την έκαναν συμπαθή ακόμα και σε αυτούς που την έβλεπαν από απόσταση.

Όταν ακούς, διαβάζεις, βλέπεις ότι με ένα τηλέφωνο μέλη της βοηθάνε ηλικιωμένους ανθρώπους να πάνε να ψωνίσουν, να σηκώσουν χρήματα από μια τράπεζα γιατί φοβούνται την εγκληματικότητα στην περιοχή τους, γιατί φοβούνται για την ζωή τους τότε σκέφτεσαι ότι: “Ορίστε κάνουν κάτι καλό.” Και πράγματι κάνουν κάτι καλό, γιατί κακά τα ψέματα, ποιος δεν θα ήθελε η ηλικιωμένη μητέρα του να μπορεί να πάει να ψωνίσει χωρίς τον φόβο ότι θα την κλέψουν. Όλοι θα το θέλαμε, όμως ακριβώς σε αυτό το σημείο ήταν που βρέθηκε ο χώρος και έγιναν συμπαθείς.

Γιατί αντί αυτή την δουλειά να την κάνει η αστυνομία – όπως οφείλει – το πολιτικό σύστημα την κρατάει δεσμευμένη ώστε να φυλάει βουλευτές, υπουργούς, Vip, το κτήριο της βουλής με εκατοντάδες αστυνομικούς και καταλήγει το πράγμα έτσι ώστε τις απροστάτευτες πια περιοχές από την αστυνομία να της προστατεύει η Χρυσή Αυγή. Όταν το κράτος δεν παίρνει ούτε ένα μέτρο, ούτε μια μέριμνα για ανθρώπους που έρχονται από άλλες χώρες φτωχοί, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι και συνωστίζονται είτε στο κέντρο της Αθήνας είτε σε άλλες περιοχές της χώρας και αυτοί οι άνθρωποι με την σειρά τους γίνονται ουσιαστικά στα μάτια των συμπατριωτών μας εχθροί που τους παίρνουν τις δουλειές για ένα κομμάτι ψωμί ή κλέφτες, τότε οι φωνές που λένε έξω οι μετανάστες γίνονται οικίες και γλυκές στα αυτιά.

Όταν όλα αυτά τα παραπάνω συνοδεύονται ξαφνικά με φωνές που αφορίζουν τους Ευρωπαίους και τα μνημόνια τους που έχουν εξαθλιώσει τον απλό καθημερινό πολίτη τότε δεν θέλει και πολύ. Έτσι με έναν πολύ απλό τρόπο και εκμεταλλευόμενη τα κενά ενός σαθρού συστήματος η Χρυσή Αυγή κέρδισε αυτό που της έλειπε. Την συμπάθεια.

Τώρα όλοι παραξενεύονται και φωνάζουν ότι ο λαός δεν ψήφισε με μυαλό, ότι ο Έλληνας που πέρασε τόσα από τους Γερμανούς ναζιστές έβαλε στην βουλή τους νεοναζιστές, ότι η Χρυσή Αυγή είναι κάτι πολύ ακραίο. Κανείς όμως από αυτούς που μοιράζονταν την εξουσία, είτε υπουργοί ήταν, είτε βουλευτές ήταν, είτε δημοσιογράφοι ήταν δεν λέει αυτά για τα οποία αυτός έφταιξε και έφτασε τον Έλληνα να βάζει στην βουλή ένα τέτοιο ακραίο κόμμα.

Γιατί δεν μπορεί ο Έλληνας που ψήφιζε αυτό το ίδιο κόμμα με 0.29% πριν δυο χρόνια τώρα να του δίνει 7% έτσι επειδή ξαφνικά έγινε Μουσολίνι. Γιατί σίγουρα υπάρχει κάποια πολύ σοβαρή αιτία, μια πολύ σοβαρή παράληψη εκ μέρους του κράτους που στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο – δυο περιοχές που υπέστησαν την βαρβαρότητα του φασισμού και του ναζισμού – να ψηφίζεται ένα κόμμα που έχει μια τέτοια ιδεολογία.