Με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών συνδέουν αυστραλοί επιστήμονες μια συγκεκριμένη θεραπεία γονιμότητας, μετά από μελέτη μεγάλης κλίμακας.
Οι ειδικοί του Ινστιτούτου Robson, του Πανεπιστημίου της Αδελαϊδας, παρακολούθησαν περίπου 300.000 μωρά. Είδαν ότι όσα από αυτά είχαν γεννηθεί με τη μέθοδο της ενδοκυτταροπλασματικής σπερματέγχυσης (ICSI) – κατά την οποία ένα μοναδικό σπερματοζωάριο εισάγεται ενέσιμα στο ωάριο προκειμένου αυτό να γονιμοποιηθεί – είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συγγενείς ανωμαλίες.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «New England Journal of Medicine» η θεραπεία της παραδοσιακής εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) δεν φάνηκε να αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών. Πρόκειται για την διαδικασία κατά την οποία ωάρια και σπερματοζωάρια τοποθετούνται σε καλλιεργητικό υλικό όπου τελικά ένα σπερματοζωάριο από μόνο του «κατακτά» το ωάριο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος συγγενών ανωμαλιών σε περίπτωση φυσικής σύλληψης άγγιζε μόλις το 5,8%, συγκριτικά με τις περιπτώσεις συμβατικής εξωσωματικής γονιμοποίησης και ενδοκυτταροπλασματικής σπερματέγχυσης, όπου ο κίνδυνος αυτός έφτανε το 7,2% και 9,9% αντιστοίχως.
Οι εξηγήσεις των ειδικών
«Η μελέτη υποδηλώνει ότι ενώ τα μωρά που γεννιούνται με τη βοήθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι σε γενικές γραμμές τόσο υγιή όσο και τα μωρά που συλλαμβάνονται με φυσιολογικό τρόπο, τα μωρά που γεννιούνται με τη βοήθεια ενδοκυτταροπλασματικής σπερματέγχυσης φαίνεται να αντιμετωπίζουν έναν ανεξήγητα αυξημένο κίνδυνο» σχολιάζει ο δρ Άλαν Πέισι, ειδικός σε θέματα γονιμότητας από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ.
Προηγούμενες μελέτες, αναφέρει ο ίδιος, έχουν δείξει ότι τα μωρά που έχουν συλληφθεί φυσιολογικά από γονείς που στο παρελθόν είχαν εμφανίσει προβλήματα γονιμότητας έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν συγγενείς ανωμαλίες. Κάτι τέτοιο, κατά την άποψή του, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως τα προβλήματα γονιμότητας ήταν υπαίτια και όχι η τεχνολογία που χρησιμοποιείται προκειμένου τα ζευγάρια αυτά να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους.
«Στην περίπτωση των ζευγαριών που αναγκάζονται να καταφύγουν σε ενδοκυτταροπλασματική σπερματέγχυση, ο κίνδυνος αυτός μπορεί να σχετίζεται με το γεγονός ότι ο άνδρας ενδεχομένως διαθέτει προβληματικό σπέρμα με ακραίες βλάβες», εκτιμά από την πλευρά του ο επίκουρος καθηγητής Πήτερ Ιλινγκγουορθ από το Πανεπιστήμιο του Σίδνει.
