Βασική προϋπόθεση για μια κυβέρνηση, που θέλει πραγματικά να κυβερνήσει εξ ονόματος του λαού, είναι να έχει την εμπιστοσύνη του. Τότε, ακόμα κι αν είναι επώδυνα τα μέτρα που αποφασίζει, εφόσον αυτά στο τέλος θα λειτουργήσουν υπέρ του λαού, ο λαός θα τα υπομείνει. Η προηγούμενη κυβέρνηση και η συνέχειά της, που είναι η τωρινή, εξαρχής έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να απολέσουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, φροντίζοντας όμως με περισσή επιμέλεια να αποκτήσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία των δανειστών μας.
Το αποτέλεσμα αυτής της ολέθριας πολιτικής, το βιώνουν με οδυνηρό τρόπο οι Έλληνες στις πόλεις και τα χωριά στα βουνά και τους κάμπους, σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης, καθυβρίζοντας όπου βρεθούν κι όπου σταθούν τους πολιτικούς και εν γένει το πολιτικό σύστημα. Και βέβαια φτάσαμε στο πρωτοφανές, ένα κόμμα εξουσίας με ποσοστά, των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, άνω του 43%, να μετράει δημοσκοπικά ποσοστά που στην καλύτερη περίπτωση προσεγγίζουν το 13%. Αλλά και το έτερο κόμμα εξουσίας, η Ν.Δ., με την αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολουθεί, είδε και τα δικά της δημοσκοπικά ποσοστά να κατρακυλούν στο 22%, όταν το εκλογικό της χείριστο ποσοστό ήταν το 33,5% στις βουλευτικές εκλογές του 2009.
Και ενώ οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, για τα δύο κόμματα εξουσίας, δεν δίνουν ποσοστά που θα τους επιτρέψουν να συγκυβερνήσουν, μια άλλη πραγματικότητα διαμορφώνεται στους χώρους που πολιτικά κάλυπταν και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Πρόκειται για τις διασπάσεις και στους δύο χώρους με την δημιουργία νέων κομμάτων και κινήσεων που στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν αντιμνημονιακό προσδιορισμό. Το γεγονός μοιάζει να μην απασχολεί ιδιαίτερα τις ηγεσίες και των δύο κομμάτων, αφού εκτιμούν ότι και τα δύο μαζί τελικά θα ξεπεράσουν το 50%, και παρά τις μεταξύ τους προεκλογικές κοκορομαχίες, που θα ενταθούν τις προσεχείς εβδομάδες, θα συγκυβερνήσουν και πάλι τη χώρα, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να έχουμε και πάλι πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο, παρά τις όποιες ενστάσεις του Αντώνη Σαμαρά.
Ο εξωτερικός παράγοντας, και δεν αναφερόμαστε μόνο σε χώρες της Ευρωζώνης αλλά και στον υπερατλαντικό μας σύμμαχο, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, προκειμένου τα δύο κόμματα εξουσίας να συγκεντρώσουν το πολυπόθητο ποσοστό που θα εξασφαλίσει τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας, αδιαφορώντας για τις τραγικές οικονομικές επιπτώσεις που έχει αυτή στον ελληνικό λαό. Ταυτόχρονα παραμένει αδιατάρακτη και η συνέχιση της ίδιας εξωτερικής πολιτικής, η οποία, λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, εξυπηρετεί και τα σχέδια της προετοιμασίας μιας πιθανής επέμβασης του Ισραήλ στο Ιράν. Εκτελεστικά όργανα, στο εσωτερικό της χώρας, για την υλοποίηση του σχεδιασμού της προεκλογικής εκστρατείας των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία θα θέσουν με άριστη επικοινωνιακή τεχνική εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «ευρώ ή δραχμή» «σταθερή διακυβέρνηση ή ακυβερνησία» και άλλα παρόμοια.
Μπροστά σ΄αυτόν το καλά προετοιμασμένο, από το δικομματισμό, προεκλογικό αγώνα, που θα είναι κυρίως τηλεοπτικός, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις κατέρχονται πολυδιασπασμένες, προκαλώντας την απογοήτευση σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που θα ήταν πρόθυμο να στηρίξει με δυναμισμό μια σοβαρή προσπάθεια αλλαγής, κόντρα στην ακολουθούμενη καταστροφική οικονομική πολιτική.
Το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για προεκλογική συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς βρήκε κλειστές τις πόρτες του Περισσού και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη να έχει ήδη χαράξει μετεκλογική πορεία συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, διευκολύνοντάς τον προεκλογικά και σε διακηρύξεις κεντροαριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα ή περίπου έτσι, ο ελληνικός λαός θα κληθεί στις κάλπες, για να εκφράσει τα αντιμνημονιακά του αισθήματα, χωρίς να υπάρχει ένας μεγάλος πολιτικός συνασπισμός που θα κάνει πράξη τις επιθυμίες του μετά τις εκλογές.
Το αποτέλεσμα αυτής της ολέθριας πολιτικής, το βιώνουν με οδυνηρό τρόπο οι Έλληνες στις πόλεις και τα χωριά στα βουνά και τους κάμπους, σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης, καθυβρίζοντας όπου βρεθούν κι όπου σταθούν τους πολιτικούς και εν γένει το πολιτικό σύστημα. Και βέβαια φτάσαμε στο πρωτοφανές, ένα κόμμα εξουσίας με ποσοστά, των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, άνω του 43%, να μετράει δημοσκοπικά ποσοστά που στην καλύτερη περίπτωση προσεγγίζουν το 13%. Αλλά και το έτερο κόμμα εξουσίας, η Ν.Δ., με την αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολουθεί, είδε και τα δικά της δημοσκοπικά ποσοστά να κατρακυλούν στο 22%, όταν το εκλογικό της χείριστο ποσοστό ήταν το 33,5% στις βουλευτικές εκλογές του 2009.
Και ενώ οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, για τα δύο κόμματα εξουσίας, δεν δίνουν ποσοστά που θα τους επιτρέψουν να συγκυβερνήσουν, μια άλλη πραγματικότητα διαμορφώνεται στους χώρους που πολιτικά κάλυπταν και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Πρόκειται για τις διασπάσεις και στους δύο χώρους με την δημιουργία νέων κομμάτων και κινήσεων που στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν αντιμνημονιακό προσδιορισμό. Το γεγονός μοιάζει να μην απασχολεί ιδιαίτερα τις ηγεσίες και των δύο κομμάτων, αφού εκτιμούν ότι και τα δύο μαζί τελικά θα ξεπεράσουν το 50%, και παρά τις μεταξύ τους προεκλογικές κοκορομαχίες, που θα ενταθούν τις προσεχείς εβδομάδες, θα συγκυβερνήσουν και πάλι τη χώρα, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να έχουμε και πάλι πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο, παρά τις όποιες ενστάσεις του Αντώνη Σαμαρά.
Ο εξωτερικός παράγοντας, και δεν αναφερόμαστε μόνο σε χώρες της Ευρωζώνης αλλά και στον υπερατλαντικό μας σύμμαχο, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, προκειμένου τα δύο κόμματα εξουσίας να συγκεντρώσουν το πολυπόθητο ποσοστό που θα εξασφαλίσει τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας, αδιαφορώντας για τις τραγικές οικονομικές επιπτώσεις που έχει αυτή στον ελληνικό λαό. Ταυτόχρονα παραμένει αδιατάρακτη και η συνέχιση της ίδιας εξωτερικής πολιτικής, η οποία, λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, εξυπηρετεί και τα σχέδια της προετοιμασίας μιας πιθανής επέμβασης του Ισραήλ στο Ιράν. Εκτελεστικά όργανα, στο εσωτερικό της χώρας, για την υλοποίηση του σχεδιασμού της προεκλογικής εκστρατείας των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία θα θέσουν με άριστη επικοινωνιακή τεχνική εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «ευρώ ή δραχμή» «σταθερή διακυβέρνηση ή ακυβερνησία» και άλλα παρόμοια.
Μπροστά σ΄αυτόν το καλά προετοιμασμένο, από το δικομματισμό, προεκλογικό αγώνα, που θα είναι κυρίως τηλεοπτικός, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις κατέρχονται πολυδιασπασμένες, προκαλώντας την απογοήτευση σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που θα ήταν πρόθυμο να στηρίξει με δυναμισμό μια σοβαρή προσπάθεια αλλαγής, κόντρα στην ακολουθούμενη καταστροφική οικονομική πολιτική.
Το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για προεκλογική συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς βρήκε κλειστές τις πόρτες του Περισσού και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη να έχει ήδη χαράξει μετεκλογική πορεία συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, διευκολύνοντάς τον προεκλογικά και σε διακηρύξεις κεντροαριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα ή περίπου έτσι, ο ελληνικός λαός θα κληθεί στις κάλπες, για να εκφράσει τα αντιμνημονιακά του αισθήματα, χωρίς να υπάρχει ένας μεγάλος πολιτικός συνασπισμός που θα κάνει πράξη τις επιθυμίες του μετά τις εκλογές.
