Οι κοκκινομάλληδες δεν ταλαιπωρούνται μόνο από τον ήλιο λόγω της κατάλευκης επιδερμίδας τους, αλλά καθώς φαίνεται και από την μεγάλη ευαισθησία τους στον πόνο. Το μυστήριο που συνδέει τον πόνο με το χρώμα των μαλλιών προσπαθούν να λύσουν τώρα οι επιστήμονες.

Συγκεκριμένα, βρετανοί επιστήμονες από το Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, εργάζονται πυρετωδώς για να διαπιστώσουν τα επίπεδα της ευαισθησίας ατόμων με κόκκινα μαλλιά. Στόχος τους, όπως εξηγούν, είναι να μελετήσουν όλες τις παραλλαγές ενός συγκεκριμένου γονιδίου που χαρίζουν στα μαλλιά τους το εντυπωσιακό πορφυρό χρώμα και τη σχέση τους με το αίσθημα του πόνου. Είναι γνωστό ότι το ίδιο γονίδιο συνδέεται με τη διαδικασία της παραγωγής ενδορφινών που θεωρούνται το φυσικό παυσίπονο του οργανισμού.

Το κόκκινο πονάει;

Στις δοκιμές – οι οποίες αναμένεται να ολοκληρωθούν τον Σεπτέμβριο -, οι κοκκινομάλληδες εθελοντές ηλικίας άνω των 30 ετών, υποβάλλονται σε τοπική αναισθησία και στη συνέχεια δέχονται μικρά ηλεκτρικά φορτία στον μηρό. Η αντίδραση τους στον πόνο αναμένεται να συγκριθεί με εκείνη ανδρών και γυναικών με καστανά ή μαύρα μαλλιά.

Πρόσφατη αμερικανική μελέτη, άλλωστε, από το Πανεπιστήμιο του Λούισβιλ, είχε δείξει ότι δικαίως οι κοκκινομάλληδες τρέμουν την καρέκλα του οδοντιάτρου. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι κοκκινομάλληδες είχαν περισσότερο άγχος όταν επρόκειτο να υποβληθούν σε οδοντιατρικές θεραπείες, αλλά και διπλάσιες πιθανότητες να αναβάλουν το ραντεβού με το γιατρό τους.

Στην πορεία, οι Αμερικανοί προχώρησαν σε μια δεύτερη μελέτη η οποία έδειξε ότι οι γυναίκες με κόκκινα μαλλιά, κατά την επίσκεψή τους στον οδοντίατρο, χρειάζονταν κατά μέσο όρο 19% περισσότερο αναισθητικό συγκριτικά με τις μελαχρινές γυναίκες.

«Οι κοκκινομάλλες βιώνουν εντονότερα τον πόνο και για τον λόγο αυτόν χρειάζονται ισχυρότερη αναισθησία για την αντιμετώπιση του πόνου» είχε αναφέρει τότε ο επικεφαλής της μελέτης δρ Έντουιν Λίεμ.

Εν αναμονή των αποτελεσμάτων

Αν και η βρετανική μελέτη επιβεβαιώσει τα ευρήματα των αμερικανών ειδικών, τότε κάτι τέτοιο θα μπορούσε ενδεχομένως να εξηγήσει τα ξαφνικά ξεσπάσματα των κοκκινομάλληδων: ίσως τελικά να μην είναι τόσο δύσκολοι χαρακτήρες, αλλά απλά… πονεμένοι.