Ο Δημήτρης Πλατανιάς αποφάσισε να ασχοληθεί με την όπερα αργά, γύρω στα 30 του χρόνια. Ωστόσο, κάλυψε τον χαμένο χρόνο πολύ γρήγορα και σήμερα ο 42χρονος βαρύτονος, ένας από τους πιο αγαπητούς στο κοινό τραγουδιστές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, διαγράφει εντυπωσιακή διεθνή διαδρομή.
Το επικείμενο ντεμπούτο του στο Κόβεντ Γκάρντεν με τον «Ριγκολέτο» του Βέρντι, έναν ρόλο ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε σήμα κατατεθέν για τον ίδιο, του προκαλεί χαρά αλλά και αγωνία. Και τα δύο ακούγονται λογικά. Πατά για πρώτη φορά τη σκηνή ενός από τα σημαντικότερα λυρικά θέατρα του κόσμου, πρωταγωνιστεί στην εξαιρετικά επιτυχημένη παραγωγή του Ντέιβιντ Μακ Βίκαρ, η οποία μετά την πρεμιέρα της, το 2001, έχει επιστρέψει στη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου γύρω στις επτά-οκτώ φορές, ενώ πλαισιώνεται από μια διανομή διεθνών αστέρων. Ανάμεσά τους ο σουπερστάρ ιταλός τενόρος Βιτόριο Γκρίγκολο στον ρόλο του Δούκα και η σοπράνο Εκατερίνα Σιουρίνα σε αυτόν της Τζίλντα. Από την άλλη, οι απαιτήσεις της παραγωγής δεν γίνεται παρά να ανεβάζουν την αδρεναλίνη καθώς η αντίστροφη μέτρηση για την πρεμιέρα της 30ής Μαρτίου έχει αρχίσει.
«Ο Ριγκολέτο είναι κατά τη γνώμη μου ο δυσκολότερος ρόλος για τον βαρύτονο και από φωνητική και από ευρύτερη ερμηνευτική άποψη, αφού αυτά τα δύο κατά κανόνα πάνε μαζί» λέει ο Δημήτρης Πλατανιάς από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. «Κάθε φορά που καταπιάνεσαι μαζί του είναι πραγματικός γολγοθάς αλλά ταυτόχρονα και ένα ωραίο ταξίδι. Εχει πολλές λιακάδες και συννεφιές».
Πώς είναι η ατμόσφαιρα στις πρόβες; «Σε ό,τι έχουμε κάνει ως τώρα υπάρχει καλό κλίμα, συναδελφικό. Δεν μπορώ να πω ότι έχουμε γίνει όλοι φίλοι, αλλά υπάρχει καλή διάθεση, τυπικότητα, επαγγελματισμός. Πρόκειται, άλλωστε, για μια πολύ απαιτητική, σωματικά, παραγωγή, ειδικά οι σκηνές με τον πολύ κόσμο. Δεν θα τη χαρακτήριζα κλασική… τα κοστούμια είναι κάπως προς τα πίσω, αλλά γενικότερα είναι λίγο gothic».
Σχολιάζοντας την όποια περιέργεια των συναδέλφων του για την Ελλάδα, ο Δημήτρης Πλατανιάς λέει ότι προσπαθεί να τους καθησυχάζει. Τους τονίζει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο ακούγονται: «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα διογκώνουν».
«Δεν είμαι
«αγανακτισμένος»»
Ως βασικό μέλος του ανσάμπλ της Λυρικής τα τελευταία τρία χρόνια, πώς βιώνει ο ίδιος την κατάσταση στο πολύπαθο κέντρο (το θέατρο βρίσκεται στην οδό Ακαδημίας), αλλά και γενικότερα; «Προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που βγαίνουν και διαδηλώνουν, ούτε «Αγανακτισμένος» είμαι. Μη με ρωτήσεις γιατί… Τα υπόλοιπα τώρα τα ξέρουμε, τα ζούμε όλοι στο πετσί μας. Σε ό,τι αφορά τη Λυρική, σαφώς η όλη κατάσταση επηρεάζει» λέει ο καλλιτέχνης.
«Εχουν ακυρωθεί συναυλίες εξαιτίας της γενικότερης αναστάτωσης την οποία βιώνουμε όλοι μας. Από την άλλη, η συμμετοχή του κόσμου στις παραστάσεις μας τα τελευταία χρόνια και ειδικά εφέτος είναι άνευ προηγουμένου, συγκινητική και ελπιδοφόρα μπορώ να πω. Φανταστείτε ότι στον «Φάουστ» δώσαμε οκτώ παραστάσεις στο Μέγαρο με αδιανόητη πληρότητα, πάνω από τα 2/3. Και, μην ξεχνάμε, πρόκειται για ένα έργο σημαντικό για μας τους τραγουδιστές και τους μουσικούς γενικότερα, αλλά στον πολύ κόσμο δεν είναι τόσο γνωστό. Και τώρα με την επανάληψη του «Χορού μεταμφιεσμένων», μου λένε οι άνθρωποι με τους οποίους μιλώ ότι έχουν μεγάλη συμμετοχή κοινού. Ε, όλο αυτό κάτι δείχνει».
Ο Δημήτρης Πλατανιάς πιστεύει ότι η όπερα, πέρα από ψυχαγωγία και διαδικασία πνευματική, είναι σαφώς και τρόπος διασκέδασης, ένα μέσο να ξεσκάσει κανείς. «Υπάρχει κόσμος που θέλει κάτι άλλο από μπουζούκια» επισημαίνει. «Είναι και κοντά στο θέατρο αυτό το πράγμα, είναι και το ότι ο Ελληνας αγαπά από τη φύση του το μεγάλο θέαμα… Αυτό που έχω παρατηρήσει, πάντως, είναι πως το μεγάλο βήμα είναι να έρθει κάποιος στη Λυρική για πρώτη φορά. Υστερα, κατά κανόνα, θα ξανάρθει».
Με δεδομένο ότι η καριέρα του ακολουθεί σταθερά ανοδική πορεία σκέπτεται ίσως να κάνει βάση του μια χώρα του εξωτερικού; «Οχι» λέει. «Μακάρι να πάνε τα πράγματα καλά και έχω όλη τη δυνατότητα να ταξιδεύω από την Αθήνα. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε αυτό. Η Αθήνα μού κάνει… Ασε που πιστεύω πως κάτι καλό θα βγει τελικά από όλη αυτή την ιστορία. Είχαμε χάσει την ουσία και τώρα, σιγά-σιγά, πιστεύω πως θα την ξαναβρούμε. Ετσι γίνεται πάντα. Πρέπει να χάσεις κάτι για να συνειδητοποιήσεις την αξία του και να το αναζητήσεις ξανά».

Από την Καλαμάτα στη διεθνή σκηνή

Ο Δημήτρης Πλατανιάς γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Οι γονείς του, εκπαιδευτικοί και παράλληλα ερασιτέχνες χορωδοί, αγαπούσαν τη μουσική. Ετσι, τα βήματά του προς το Δημοτικό Ωδείο της πόλης, από όπου και αποφοίτησε, ήταν αναμενόμενα. Σπούδασε και δίδαξε κλασική κιθάρα, αλλά και Αγγλική Φιλολογία. Η όπερα όμως πώς προέκυψε;
«Την όπερα την αγαπούσα ανέκαθεν» απαντά. «Είχα δίσκους, αλλά τραγουδούσα κιόλας. Ε, κάποια στιγμή είπα να το δοκιμάσω πιο σοβαρά. Το γεγονός ότι άρχισα αργά θα έπρεπε να με είχε φοβίσει, αλλά δεν έγινε έτσι. Ειδικά μετά την υποτροφία «Αλεξάνδρα Τριάντη» που έλαβα το 2000, τα πράγματα κινήθηκαν γρήγορα».
Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του ήταν εκείνος του Αλφιο στην «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι. Θυμάται χαρακτηριστικά ότι, καθώς συμμετείχε στη β’ διανομή, δεν είχε κάνει καμία πρόβα με την ορχήστρα και τη χορωδία επί σκηνής.
Τι θα έλεγε σε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την όπερα; «Θα του έλεγα να το σκεφτεί πάρα πολύ. Αν όμως, αφού το σκεφτεί, το θέλει ακόμα, θα πρέπει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Η όπερα δεν είναι «πάω να μάθω τραγούδι». Θέλει προσοχή, σπουδή, κατάθεση. Οχι μόνο από πλευράς τεχνικής, αλλά και γενικότερης παιδείας. Μια καλή φωνή απλώς δεν περνάει πια. Δεν φτάνει για να συγκινήσει το κοινό».


πότε και που:
Ο Δημήτρης Πλατανιάς ερμηνεύει τον ρόλο του τίτλου στον «Ριγκολέτο» του Βέρντι στη Βασιλική Οπερα – Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου από τις 30/3 ως τις 21/4. Στις 17/4 η παράσταση θα αναμεταδοθεί ζωντανά στον κινηματογράφο Δαναός

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ