Στις εκλογές του 1956 (πρώτη εµφάνιση του Κωνσταντίνου Καραµανλή ως αρχηγού της ελληνικής Δεξιάς) συνέβη το απίστευτον: η Εθνική Ριζοσπαστική Ενωσις που είχε µόλις ιδρύσει ο Καραµανλής διαλύοντας τον Ελληνικό Συναγερµό του Αλέξανδρου Παπάγου, ήρθε πανελληνίως δεύτερο σε ψήφους κόµµα, αλλά πήρε µεγαλύτερο αριθµό βουλευτικών εδρών!
Τότε χάρις σε ένα τριφασικόν, ως απεκλήθη, εκλογικό σύστηµα το δεύτερο κόµµα ελήστευσε τις βουλευτικές έδρες και σχηµάτισε αυτοδύναµη κυβέρνηση – έτσι άρχισε η περιλάλητη Οκταετία του Καραµανλή.
Τώρα πηγαίνουµε σε εκλογές µε ένα εξίσου πρωτότυπο όσο και ουσία καλπονοθευτικό σύστηµα που πνίγει το δεύτερο κόµµα, ευνοώντας κυρίως το πρώτο και δευτερευόντως τα µικρότερα κόµµατα.
Σήµερα το ερώτηµα που τίθεται είναι κρίσιµο. Θα προκύψει από τις κάλπες Κοινοβούλιο για αυτοδύναµη κυβέρνηση;
Οσοι λένε ότι µπορούν να διατυπώσουν σωστές προβλέψεις δεν είναι σοβαροί!
Με ένα τόσο περίεργο όσο και άδικο εκλογικό σύστηµα, σοβαρές προβλέψεις δεν γίνονται και διότι η Κοινή Γνώµη είναι συγκρατηµένη και επειδή στην πραγµατικότητα τα εκλογικά σχήµατα ΔΕΝ έχουν οριστικοποιηθεί!
Κανείς δεν µπορεί να προσδιορίσει αν κάνουν και πόση ζηµιά στα κόµµατα από τα οποία έφυγαν η κυρία Λούκα Κατσέλη κ.λπ., ή ο κ. Πάνος Καµµένος και οι βουλευτές του…
Αν ο κ. Σαµαράς κηρύξει πανστρατιά της Δεξιάς τι θα κάνει ο κ. Καµµένος; Και ποια είναι η σηµερινή δύναµη του κ. Καρατζαφέρη; Θα φύγουν οριστικά από το ΠαΣοΚ οι αριστερόφρονες ή θα τους συσπειρώσει ο κ. Βενιζέλος; Και αν γυρίσει η Ντόρα;
Οι ερωτήσεις είναι δύσκολες τόσο ώστε η απάντηση σε ορισµένες µπορεί να δοθεί… µετεκλογικά.
