Στη γραμματική υπάρχουν τα βοηθητικά ρήματα, τα ενεργητικά ρήματα, πολλών λογιών ρήματα. Στην πολιτική υπάρχουν τα αποκαλυπτικά ρήματα («επεξεργάζομαι», «επανεξετάζω») που βοηθούν στην κατανόηση των υπουργικών σχεδίων. Τα αποκαλυπτικά ρήματα αντικαθιστούν το επίμονο μόριο της δεκαετίας του ΄80 «θα, θα, θα».
Τι καταλαβαίνουμε λοιπόν όταν διαβάζουμε ότι το υπουργείο Ανάπτυξης «επανεξετάζει» τον τρόπο υπολογισμού του ειδικού φόρου κατανάλωσης;
Καταλαβαίνουμε ότι μέχρι τις εκλογές η βενζίνη θα σταθεροποιηθεί στο δίφραγκο εντούτοις θα έχουν γίνει πολλές συζητήσεις, θα έχουν δημοσιοποιηθεί οι καλές προθέσεις, θα έχουν εκδοθεί ανακοινώσεις. Δεν χρειάζεται να ανεμίσουμε τους συγκριτικούς καταλόγους, να πούμε ότι έχουμε τα ακριβότερα καύσιμα της ηπείρου. Αρκεί να γίνουμε σαφείς, να πούμε πόσα παίρνει το κράτος σε κάθε λίτρο.
Οι φόροι βενζίνης είναι του ενός ευρώ, όπερ σημαίνει ότι εκείνος που οδηγεί ελάχιστα, καίει ας πούμε ένα κατοστάρικο το μήνα, στο τέλος του χρόνου θα έχω δώσει έναν βασικό μισθό στον φόρο καυσίμων.
Θα ήταν πολύ ωραίο αν η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου κατέβαζε τις τιμές ησύχως, αν ο καταναλωτής έφτανε στο βενζινάδικο κι έτριβε τα μάτια του από την έκπληξη. Θα ήταν ακόμη πιο ωραίο αν μια σειρά εκπλήξεων γέμιζε τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Επισήμως (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ) οι τιμές των τροφίμων εν μέσω κρίσης ανέβηκαν κατά 5,1%.
Υπάρχουν τρόποι για να πέσουν οι τιμές, όλοι το ξέρουμε (ένας από αυτούς είναι η διατίμηση στα βασικά αγαθά) όμως τους παράγοντες της αγοράς τους πιάνει ανατριχίλα στην προοπτική τέτοιων ρυθμίσεων: «αποτελεί ευθεία παρέμβαση στην αγορά». Ας παρέμβει δυναμικά η κυρία Διαμαντοπούλου στην Αγορά, με τον ίδιο δυναμισμό που παρενέβησαν οι κυβερνήσεις στις οποίες μετείχε σε μισθούς και συντάξεις.
Θα έχουν τεράστια απήχηση τυχόν αποφάσεις για τον ανταγωνισμό. Τουναντίον γίνονται όλο και πιο εκνευριστικές οι επίσημες διαπιστώσεις ότι υπολειτουργεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού ότι οι αλυσίδες λιανικής «εναρμονίζονται». Ακόμη πιο εκνευριστικές είναι οι περιγραφές που προέρχονται από το Υπουργείο Ανάπτυξης αναφέροντας με ποιους τρόπους γίνεται το φούσκωμα των τιμών (δεν τους ξαναγράφουμε, έχουμε ήδη γεμίσει σελίδες, όλοι τους έμαθαν απέξω κι ανακατωτά).
Μπορούμε να υποθέσουμε ποιες είναι οι ενστάσεις τόσο των παραγόντων της αγοράς όσο και της κυρίας Διαμαντοπούλου: αν κατέβει ο φόρος στο χαβιάρι, αν εκλογικευτεί ο φόρος στα ποτά, αν υπάρξει μέτρο σε όσα εισπράττονται στα τιμολόγια ενέργειας, αν αποσυρθεί το τέλος ακινήτων, αν γίνει ευρωπαϊκή η τιμή των καυσίμων, τότε το κράτος θα στεγνώσει από εισπράξεις. Ας το αποδεχτούμε.
Δεν είναι όμως μόνον αυτά, τα νόμιμα, που πνίγουν την ανάπτυξη και τον καταναλωτή. Είναι οι συναλλαγές που βρίσκονται στις παρυφές της νομιμότητας. Ας ξεκινήσει από αυτό το κομμάτι, από την αισχροκέρδεια και τις παράνομες πρακτικές του λιανεμπορίου, ας ξεκινήσει από εκεί για να δείξει ότι έχουν τη βούληση. Ας πάρει μια απόφαση από αυτές που υλοποιούνται αυθημερόν.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση_ για επικοινωνιακή κατανάλωση δηλαδή.
