Η επίσημη Στατιστική ανέβαζε τους υπεραιωνόβιους σε περίπου 7.000, αλλά το ασφαλιστικό μας σύστημα απέδιδε συντάξεις σε 25.000 ηλικίας άνω των 100 ετών. Αυτή η αναντιστοιχία προκάλεσε κάποια στιγμή το ενδιαφέρον των αρχών και απεδείχθη ότι είχαν λάθος τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία προφανώς δεν είχαν εκκαθαρίσει τα μητρώα των ασφαλισμένων συνταξιούχων τους.
Στο ΙΚΑ επίσης διαπίστωσαν κάποια στιγμή ότι υπήρχαν γυναίκες που ελάμβαναν πέντε φορές σε ένα χρόνο επιδόματα εγκυμοσύνης! Έπειτα από διασταυρώσεις και έρευνα διαπιστώθηκε ότι κάποιοι υπάλληλοι είχαν στήσει μηχανή κλοπής επιδομάτων. Άλλη έρευνα κατέδειξε ανέργους που έπαιρναν ταυτόχρονα επιδόματα ανεργίας από τρία διαφορετικά υποκαταστήματα του ΟΑΕΔ. Οπως επίσης όταν έγιναν οργανωμένες διασταυρώσεις μεταξύ των ασφαλιστικών απογραφικών δελτίων και των ενσήμων απεδείχθη ότι επιχειρήσεις στη Βόρειο Ελλάδα εμπορεύονταν ένσημα.
Για να μην μιλήσουμε για τις επιδημίες αναπηριών που έχουν προσβάλλει συγκεκριμένες περιοχές της χώρας, όπως η Ζάκυνθος, όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός δεν βλέπει. Ούτε βεβαίως για τον ευρύτατο κύκλο της υπερσυνταγογράφησης που η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έφερε στο φως.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι από το 2004 και εντεύθεν το 50% της υπεραύξησης του δημοσίου χρέους παρήχθη στους διασυνδεδεμένους χώρους της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Τους οποίους υπηρέτησαν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Πολλοί είναι εκείνοι που φέρουν ευθύνη γι’ αυτό που σήμερα αποκαλύπτεται. Βαρώνοι, πριμαντόνες και λαϊκοί σιωπούν, ελπίζοντας ότι θα ξεχασθούν.
Οι διατελέσαντες τα τελευταία χρόνια υπουργοί και υφυπουργοί Απασχόλησης, Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Πρόνοιας και Υγείας οφείλουν κάποτε να απολογηθούν για όσα είδαν και δεν ακούμπησαν.
Για να μην πούμε τίποτε χειρότερο.
